فعال سازی سلول‌های بنیادی برای تولید موی جدید

به گزارش شفا آنلاین،در ارگان‌هایی مانند روده‌ها و پوست که نیاز دارند مرتب از نو ساخته شوند این سلول‌های بنیادی به کرات تقسیم می‌شوند. اما در دیگر ساختارهای بدن، از جمله فولیکول‌های مو، در یک وضعیت خاموش می‌مانند و تا زمانی که سیگنال‌های از اطراف خود نگیرند که اکنون زمان تولید دوباره است، سلولی تولید نمی‌کنند.

       این موضوع باعث می‌شود سلول‌های بنیادی که منبع ارزشمندی تلقی می‌شوند، کمتر استفاده شوند تا به امروز، دانشمندان درک محدودی از چگونگی تنظیم این وضعیت سکون و خاموشی داشته‌اندو حتی از چگونگی عملکرد بیولوژیکی ارزشمند آنها نیز مطمئن نبودند. در مطالعه حاضر که در نشریه معتبر PNAS منتشر شده، محققان به انتشار درک جدید خود از سیگنال‌های بیولوژیکی پرداخته‌اند که باعث می‌شوند سلول‌های بنیادی فولیکول مو در وضعیتی میان سکون و احیا کنندگی قرار گیرند.

       در مطالعه‌ای که پیش از این به‌وسیله همین دانشمندان منتشر شده، نشان داده شد زمانی که سن موش‌ها بالاتر می‌رود، چربی قدیمی در پوستشان سطوح بالاتری را از یک سیگنال مخفی به نام BMP تولید می‌کند. این سیگنال‌ها مانند یک ترمز مولکولی روی سلول‌های بنیادی فولیکول مو عمل کرده و باعث می‌شود زمان بیشتری را در وضعیت سکون و خاموشی سپری کنند.

       حال در مطالعه جدید، محققان یک ژن سلول بنیادی را شناسایی کرده‌اند که با سیگنال‌دهی BMP فعال می‌شود و مشخص شده در صورت از دست رفتن این ژن، سلول‌های بنیادی با فواصل به‌طور چشمگیری کوتاه‌تر به رشد موها می‌پردازند.

       محققان می‌گویند: «ما در ابتدا فکر می‌کردیم کلید رشد مو شاید در چشمه جوانی نهفته باشد، اما پوشش مویی موش‌ها به‌طور قابل توجه و زودرسی نازک و خاکستری شد.»

       اغلب، سلول‌های بنیادی برآمدگی جدیدی را همراه با موی جدید ایجاد می‌کنند، در حالی که به‌طور حتم برآمدگی قدیمی و موی قدیمی نیز در فولیکول مو باقی می‌ماند. فقط برآمدگی جدید می‌تواند موی جدید دیگری را تولید کند اما برآمدگی قبلی و قدیمی در جای خود باقی است تا موها را ضخیم و پرپشت نگاه دارد. در موش‌ها، فولیکول‌های مو تا 4 مورد از این برآمدگی‌ها می‌توانند تجمع پیدا کنند.

       زمانی که محققان در این مطالعه موشی را خلق کردند که بدون FOXC1 بود (به‌وسیله غیرفعال کردن یا از کار انداختن ژن تولید کننده این پروتئین)، مشاهده کردند که سلول‌های بنیادی فولیکول موی حیوان زمان بیشتری را صرف رشد مو کرده و مدت کمتری را در حالت سکون می‌گذراند. پس از گذشت حدود 9 ماه، زمانی که فولیکول‌های موی موش‌های طبیعی 4 موی جدید رشد دادند، آنهایی که از موش‌های غیرفعال شده از نظر FOXC1 برآمده بودند، 7 برابر بیشتر رشد مو داشتند. سلول‌های بنیادی غیرفعال شده وارد فاز بیش فعالی شده و دیگر نمی‌توانستند به اندازه کافی خاموش باشند.

       محققان همچنین دریافتند که در نبود FOXC1، فولیکول‌های مو همیشه، علیرغم آنکه می‌توانستند 7 برابر موی جدید درست کنند، فقط یک مو داشتند. دلیل آن شاید این باشد که این فولیکول‌های مو نمی‌توانند برآمدگی قبلی خود را حفظ کنند و بدون مشکل، برآمدگی جدیدی ایجاد می‌کنند. همانطور که سلول‌های بنیادی پرولیفراسیون بیشتر را آغاز می‌کنند، کمتر می‌توانند به هم بچسبند. در نتیجه، زمانی که موهای رشد کرده جدید تحت فشار قرار می‌گیرند، برآمدگی‌های قدیمی نمی‌توانند به درستی به فولیکول‌های مو قلاب شوند. از آنجا که برآمدگی‌ها سیگنال‌های خاموشی و سکون را ساطع می‌کنند، نبود آنها باقیمانده سلول‌های بنیادی را با سرعت بیشتری فعال می‌کند.