آن‌ها می‌گویند که این نخستین گزارش در مورد تولید تخمک‌های کاملا بالغ و قابل بارور در آزمایشگاه از ابتدایی‌ترین مراحل اووسیت (تخمک نابالغ) است.
اگرچه این روش ممکن است در آینده بتواند برای درمان ناباروری مفید باشد، اما بسیار پیچیده بوده و فاصله زیادی را تا بهینه شدن برای استفاده در انسان دارد.
تعداد کوچکی از جنین‌های پرورش یافته از این تخمک‌های آزمایشگاهی به موش‌های عادی تبدیل شدند. تخمک‌های پرورش یافته در آزمایشگاه همچنین تاحدی دارای ناهنجاری‌های کروموزومی بودند.
محققان این تحقیق که نتایج آن در مجله نیچر منتشر شده، از دو نوع سلول بنیادی نابالغ خنثی استفاده کردند که به هر نوع سلول و بافت خاص در بدن قابل تبدیل هستند.
نخستین نمونه سلول‌های بنیادی بطور مستقیم از جنین‌های موش گرفته شد و نوع دوم با برنامه‌ریزی مجدد سلول‌های سر دم موش به شکل سلول بنیادی در آزمایشگاه به دست آمد.
این سلول‌های بنیادی سپس در آزمایشگاه به تخمک بالغ تبدیل شده و با استفاده از اسپرم موش، بارور شدند. محققان در نهایت جنین‌های حاصله را در رحم یک موش ماده کاشتند.
جنین‌هایی که به موش‌های نر و ماده تبدیل شدند، دارای قابلیت باروری بوده و توانستند نسل جدیدی را به دنیا بیاورند.
به دلیل استفاده از سلول‌های جنین در فرایند بالغ‌سازی تخمک، این روش برای استفاده در انسان با مشکل اخلاقی روبرو خواهد بود.
اوایل سال جاری محققان اسپانیایی از تولید سلول‌های پیش‌ساز اسپرم از سلول‌های پوست انسان خبر داده بودند و دانشمندان چینی نیز سال گذشته توانسته بودند از اسپرم آزمایشگاهی، موش زنده تولید کنند.
