رفتـار تکـاملـی مشارکت حداکثـری

 یکی از دغدغه‌های جدی فعالان این حوزه، بی‌اعتنایی کانون‌های حاکمیتی و مراکز تصمیم‌گیر دولتی اعم از سیاستگذاران تا بخشنامه نویسان، به آرا، نظرات، خواسته‌ها و مطالبات داروسازان بوده و هست، خصوصا اینکه این بی‌اعتنایی بعد از رونق گرفتن ارتزاق اقتصاد ایران از پول نفت، هر روز بیشتر از قبل شده و دولت‌ها توانسته‌اند به انحای مختلف بر اقتصاد کشور امیری کنند و نقص‌ها و ضعف‌های مدیریتی خود و هزینه‌های عدم توجه به تجربیات شکل گرفته نزد تشکل‌های تخصصی را با پول نفت پوشش دهند.

       طبیعتا برای رفع این مشکل نیاز است که نهاد پشتیبانی‌کننده از داروسازان مستقل که به معنای واقعی توانایی حمایت از آنها را داشته باشد، تقویت شود ولی همچون سایر کشورهای توسعه نیافته، عدم تمایل دولتمردان به کاهش قدرت و اختیاراتشان و عدم تحمل سخن مخالف، مانع اساسی در رونق گرفتن انجمن‌های صنفی و تفویض امور به ایشان است.

       درصورت واگذاری امور نیز دولت‌ها به طور مستقیم یا غیر مستقیم خواستار اداره کردن کانون‌های انسجام آفرین بخش خصوصی مانند انجمن‌های صنفی هستند. به این جهت باید اذعان کنیم علی‌رغم همه تلاش‌هایی که برای هویت بخشی به فعالیت گروهی و جمعی فعالان بخش خصوصی صورت گرفته است اما بی‌شک انجمن داروسازان برای رسیدن به نقطه مطلوب و پاسداری مناسب از حقوق فعالان این حوزه هنوز راه طولانی در پیش دارد و بی تردید موفقیت در این مسیر مرهون میزان مشارکت داروسازان در انتخابات اخیر هیات مدیره‌ها و استمرار مسیر تکاملی انجمن داروسازان است. هیات مدیره‌ای که بتواند علاوه بر شجاعت و قاطعیت در دفاع از حقوق داروسازان، توانایی ایجاد گفتمان با دولت را نیز در عین صیانت از هویت صدای واحد داروسازان داشته باشد. ضمن اینکه در تقسیم مسئولیت‌ها در بازوهای جانبی انجمن و ایجاد توازن در شعاع پرنور انجمن نیز سرآمد باشد.

       اما نکته حائز اهمیت این است همانطور که از سال‌های گذشته شاهد آن بودیم معضلات متعدد نظیر داروخانه‌های زنجیره ای، داروخانه‌های دولتی، معوقات بیمه، مالیات و ده‌ها مولفه دیگر موجب تضعیف اقتصاد نحیف داروخانه‌های سراسر کشور شده و این معضلات همراه با مشکلات جدید پیش رو، می‌تواند شرایط را بر داروسازان کشور دشوار تر از گذشته سازد و به همین دلیل مشارکت حداکثری داروسازان در انتخابات اخیر انجمن می تواند با ضریبی غیر قابل وصف، بر فرایندتکاملی انجمن داروسازان بیافزاید و زمینه ای را فراهم سازد که در آینده نزدیک، دولتها گریزی نداشته باشند جز اینکه بلوغ داروسازان مستقل را بیش از این‌ها به رسمیت بشناسند. البته یقینا میزان دستیابی به این تکامل ارزشمند، بستگی تام به فعال کردن ظرفیت های انجمن به معنای واقعی و در مسیر هویت بخشی به داروسازان فعالان بخش خصوصی دارد که امید است نتایج حاصله از انتخابات در حدود پنجاه شعبه، موتور محرکه چنین پتانسیلی عظیمی باشد.سپید