گاهی خودروهای فرسوده مقصر اصلی معرفی میشوند، گاهی موتورسیکلت های تک زمانه و دو زمانه، برخی اوقات نداشتن برچسب معاینه فنی خودرو،بعضی روزها صنایع و کارخانه های آلاینده متهم ردیف اول هستند.
خسته شدیم از این همه فرافکنی. پس چه روزی، ما مقصر اصلی هستیم. "ما" یی که خود شهروندی عادی یا تصمیم گیرنده و مدیر هستیم.
بنظر میرسه که در این میان خودروهای تک سرنشین با تعدد و تردد خود بیشترین حجم بار ترافیکی و آلایندگی را به خود اختصاص میدهند.
بی شک اگر فکری به حال ناوگان فرسوده حمل و نقل درون شهری و برون شهری بکنیم بطور قطع بازتاب آن در فرهنگ سازی ترافیکی و کاهش عبور و مرور بواسطه استفاده همگانی از وسایل نقلیه و ابزارهای جابجایی عمومی در آینده این مرز و بوم دیده خواهد شد.
چه کسی فکر خواهد کرد که اگر مترو و خطوط اتوبوس در گوشه و کنار شهر فراگیر فعالیت کند، تا چه میزان از حجم ورودی خودروهای شخصی و تک نفره به داخل شهر کم میشود.
گاهی اوقات متهم اصلی موتورسیکلت خطاب میشود که باعث تعجب است! مگر چند دستگاه موتور سیکلت داریم؟ مگر همین تعداد و شاید هم بیشتر در نیمه ابتدایی سال نیز تردد ندارند؟ سالهاست که چشم انتظار موتور برقی هستیم. موتورهایی بیصدا و بدون آلودگی. جالب اینکه تولید کنندگان اصلی موتور سیکلتهای تک زمانه که اغلب چینی هستند در کشور خود از این وسایل نقلیه به ندرت دارند و خط تولید خود را به کشورهایی نظیر ایران فروخته اند و خود از موتور برقی استفاده میکنند!
چه کسی به خودروهای فرسوده ناوگان شهری توجه دارد؟ اتوبوسی که با یک فشار به پدال گاز، معادل ده ها موتورسیکلت دود میکند... .
چه کسی شبها بر تردد کامیونهای شن و ماسه و میکسرهای بتن و از همه مهمتر خودروهای حمل زباله که با سرعت و دودی سیاه در جاده ها و بزرگراهها تردد میکنند نظارت دارد.
این خودروها که اغلب عمری بیش از سه دهه دارند هر شب از ساعت 22 تا سحرگاه با دود و آلایندگی خود بر ریه و قلبهای همشهریان شلیک میکنند.
شب تاریک و همه در خواب نازاما چشمهای بیدار باید ببیند. باید ببیند که چه چیزهایی را باید دید... .
اینکه منتظر باشیم تا باد یا بارانی بیاید و آلودگی را از شهرهایمان به زور بیرون کند، دیدگاهی مقطعی و سطحی است و در آینده میتواند با پیامدهای ناگوارتری روبرویمان کند. پس بدین ترتیب از مدیران ارشد و تصمیم گیران تقاضا میکنیم تا جدی تر اقدام و عمل کنند. فرافکنی و یافتن مقصرهای کوچک و بزرگ عواقب جبران ناپذیر دارد.
رضا حسینمردی: خبرنگار حوزه سلامت
