تلاش برای کاهش آمار سزارین در ایران

به گزارش شفا آنلاین،به نقل از سپید  باید مادر شد تا فهمید، بوی خوش نوزادی که مادرش هستی، دلنشین‌ترین بو در تمام جهان هستی است. لبخندی که بی اختیار گوشه لبان نوزاد نقش می‌بندد، مادر را تا سرحد هیجان برده و حس خوشبختی به معنای واقعی را برایش تداعی می‌کند. اززمان انعقاد نطفه، طی دوران بارداری و زایمان ارتباط ناگسستنی بین مادر و جنین برقرار می‌شود

 طبیعی است که حوادث و اتفاقات پیرامون بر مادر و به تبع آن بر جنین تاثیر دارد، لذا مراقبت در این دوران نه تنها لازم است، بلکه وظیفه مادر و سایر اطرافیان است. کودکی که ما مسئول به دنیا آوردن آن شدیم، باید منحصربه‌فرد باشد. مراقبت‌ها و توجهات هم باید خاص و حساب شده پیش برود. از ابتدای آفرینش نوزادانی که پا به این جهان می‌گذاشتند، پروسه زایمان را طی کرده و مادر با تحمل دردی که البته لذتی وصف ناشدنی در بطن آن بود، نوزادش را متولد می‌کرد. این روند، نعمتی خدادادی بوده و نقصی در آن نیست؛ جز در مواقع استثنا که اوضاع را دگرگون می‌کند.

گاهی پیش می‌آید که مادر بیماری خاصی دارد، یا اینکه نوزاد روند بارداری را با عارضه طی کرده و زایمانش با بروز مشکلات پزشکی همراه است. در این قسمت حضور و مداخله پزشکانی که به مادر و نوزاد کمک بیشتری کرده تا این موهبت شگفت انگیز خلقت را با موفقیت به انجام برسانند، الزامی می‌شود. عمل سزارین برای آن دسته از مادرانی که در روند زایمان با مشکل روبه‌رو هستند، راه نجات است. در گذشته، آن زمان که هنوز علم پزشکی رشد زیادی نکرده بود، یا حداقل به نقاط دورافتاده و روستاها نرسیده بود، مادران بسیاری به علت نچرخیدن جنین، یا باز نشدن دهانه رحم و دلایل دیگر سر زایمان فوت می‎کردند و اصطلاحا گفته می‌شد؛ سر زا رفت! حال اینگونه وقایع گاهی فقط با مرگ مادر و گاهی مرگ نوزاد و مادر و در بعضی مواقع مرگ نوزاد همراه بود و ماحصل آن ماندگاری خاطرات تلخ از زایمانی سخت که می‌توانست با حضور یک پزشک به خوش‌ترین خاطره تبدیل شود، بود.

به مرور زمان و رشد و پیشرفت علم پزشکی و مامایی آمار مرگ و میر مادران هنگام زایمان کاهش چشمگیری داشت. با گسترش شبکه بهداشت و حضور پزشک و ماما در مناطق دورافتاده و روستاها، علاوه بر طی دوران بارداری با سلامت بیشتر، زایمان‌های حساب شده و خاطرات بهتری رقم خورد. اما همین موضوع آفت دیگری داشت

 موضوع پیشرفت علم پزشکی عده‌ای را به این فکر واداشت که چرا باید چنین دردی را تحمل کنند؟ ترس از درد زایمان طبیعی آمار عمل سزارین را افزایش داد. عده‌ زیادی از مادرانی که زایمان فرزند اول خود را تجربه می‌کردند، بدون داشتن علت پزشکی و توصیه پزشک معالج، تصمیم بر زایمان به روش جراحی گرفتند و این فرهنگ به تدریج جا افتاد که «مجبور نیستم، دردی را تحمل کنم. علم پزشکی راهی بدون درد پیشنهاد می‌کند و من سزارین می‌کنم.» سزارین تنها روشی درمانی است، نه راهی برای کاهش درد زایمان. با مشاهده این وضعیت و البته عوارضی که سزارین بی‌دلیل می‌توانست برای مادر و نوزاد ایجاد کند، سیاست گذاران عرصه سلامت به فکر افتادند تا با به کارگیری روشی آمار رو به فزون سزارین را کاهش دهند.