افزایش استروک ایسکمیک با افزایش ‌BMI

به گزارش شفا آنلاین، پروفسور Gillia- K. Reeves، از دانشگاه آکسفورد بریتانیا می‌گوید: «این مطالعه، پژوهش بزرگی است که ما را قادر می‌سازد به تاثیر BMI بر انواع مختلف استروک، به‌طور جداگانه، بپردازیم، نه فقط بر استروک ایسکمیک که هرکسی می‌داند با افزایش BMI، شانس بروز آن نیز افزایش می‌یابد. انواع مختلف استروک هموراژیک نیز در این مطالعه بررسی شده که کمتر شایع، اما کشنده‌تر است.»

       نتایج این مطالعه به تازگی در شماره آنلاین نشریه «نورولوژی» منتشر شده و توصیه‌های مرتبط را با سلامت عمومی و وزن هدف جمعیت تحت تاثیر قرار می‌دهد، البته نه بدان معنا که افراد BMI بیشتری داشته باشند تا کمتر به استروک هموراژیک مبتلا شوند!

       محققان در این مطالعه، داده‌های یک میلیون و 277 هزار و 129 زن را از مطالعه «Millio- Women» آنالیز کردند. میانه سنی شرکت کنندگان در مطالعه مذکور در ابتدای ورود، 7/56 سال بوده و درواقع بین سال‌های 1996 و 2001، از مراکز غربالگری سرطان پستان در بریتانیا و اسکاتلند انتخاب شده‌اند. در حدود 1 درصد این زنان در طول دوره پیگیری این مطالعه که به‌طور میانگین 7/11 سال به‌طول انجامید، از مطالعه خارج شدند. از سوی دیگر، محققان به‌طور روتین از داده‌های خدمات ملی سلامت و پرونده‌های الکترونیک بیمارستانی برای جمع‌آوری اطلاعات در زمینه استروک‌های کشنده و غیرکشنده استفاده کردند.

       در طول دوره پیگیری، 20 هزار و 549 مورد نخستین استروک رخ داد که از این تعداد، 9993 مورد ایسکمیک، 5852 مورد هموراژیک (شامل اینتراسربرال و ساب‌آراکنوئید) و 4704 مورد نیز نامشخص بودند.

گروه‌های شاخص توده بدنی
       محققان، بیماران شرکت کننده را براساس شاخص توده بدنی‌شان به 5 گروه مختلف تقسیم کردند: کمتر از 5/22، 5/22 تا کمتر از 25، 25 تا کمتر از 5/27، 5/27 تا کمتر از 30 و 30 یا بیشتر.

       در آنالیزهای بیشتر مشخص شد BMI بالاتر با افزایش خطر استروک ایسکمیک همراه است. خطر نسبی (RR) برای استروک ایسکمیک به ازای هر 5 واحد افزایش در BMI، به میزان 23/1، پس از تطبیق براساس سن و منطقه، گزارش شد که از نظر آماری نیز کاملا معنی‌دار بود.

        پس از تطبیق‌های بیشتر براساس سطح «محروم‌سازی»، فعالیت فیزیک، مصرف الکل، مصرف دخانیات و قد، نسبت خطر 21/1 درآمد.

       در مقابل، نسبت خطر برای استروک هموراژیک با افزایش شاخص توده بدنی افزایش نشان می‌داد. این میزان پس از تطبیق براساس سن و منطقه، 88/0 و پس از تطبیق براساس فاکتورهای مخدوش کننده بیشتر، 89/0 گزارش شد. این اعداد از نظر آماری معنی‌دار بودند.

       نتایج به دست آمده از آنالیزهای حساسیت که شامل فقط پذیرش بیمارستانی با تشخیص استروک بود، نسبت به یافته‌های اصلی تفاوت قابل ملاحظه‌ای نشان نمی‌دادند.

سطح لیپید
       خطر بیشتر رخداد استروک ایسکمیک با BMI بیشتر ممکن است در ارتباط با عوامل خطری مانند هیپرتانسیون و دیابت باشد. همچنین ممکن است تغییرات سطح لیپید نیز در این میان بی‌تاثیر نباشد که منجر به آترواسکلروز می‌شود.

       هرچند ارتباط میان BMI و خطر استروک هموراژیک کمتر مشخص است، لیپیدها می‌توانند در این میان نیز دخالت داشته باشند. بعضی شواهد پیشنهاد می‌کنند که افزایش سطح کلسترول با کاهش خطر استروک هموراژیک همراه است.

       در این مطالعه نمی‌توان مشخص کرد درجه‌ای که کلسترول توتال یا LDL ممکن است ارتباط BMI را با استروک هموراژیک تعدیل کنند، چقدر است، اما یکی از زمینه‌هایی است که می‌توان در مورد آن بیشتر تحقیق کرد. درواقع، باید پژوهش‌های بیشتری انجام شود تا مکانیسم‌هایی که BMI پائین بر خطر استروک هموراژیک تاثیر می‌گذارند، روشن شوند. یافته‌های به دست آمده از این نظر اهمیت زیادی دارند که به محققان کمک می‌کند درک بهتری از علل انواع نادرتر استروک به دست آورند. آنچه می‌توان گفت، اینکه ما حالا می‌دانیم داشتن اضافه وزن و چاق بودن نوعی فاکتور محافظت کننده در برابر استروک هموراژیک است. هر تحقیق دیگری که به ما کمک کند درک بیشتری از چگونگی رخداد واقعی این بیماری به دست آوریم، قطعا به ارتقای روش‌های پیشگیری از آن کمک می‌کند.

متاآنالیز
       محققان این مطالعه همچنین یک مرور نظام‌مند و متاآنالیز با حضور 12 مطالعه انجام دادند: 5 مطالعه از اروپا، آمریکای شمالی و استرالیا و 7 مطالعه از آسیا.

       محققان در آنالیزهای بیشتر دریافتند که تقریبا همه مطالعات نشان داده‌اند همواره خطر نسبی مرتبط با چاقی برای استروک ایسکمیک بیشتر از استروک هموراژیک است. با این وجود، تفاوت‌هایی میان مطالعات آسیایی وجود داشت. در حالی که 22 درصد افزایش خطر در رخداد استروک ایسکمیک با هر 5 واحد افزایش در BMI شرکت کنندگان اروپایی و آمریکایی دیده می‌شد، افزایش این خطر در شرکت کنندگان آسیایی به 35 درصد می‌رسید. نکته جالب آنکه در بیماران آسیایی، برای استروک هموراژیک، نسبت خطر همچنان کمی بیشتر از 1 است، اما بسیار کمتر از نسبت خطر به دست آمده از استروک ایسکمیک است.

       تفاوت میان مطالعاتی که در آسیا و کشورهای غربی انجام شده، می‌تواند به تفاوت کامل در اتیولوژی این بیماری‌ها در آسیا بازگردد. آنها تمایل دارند که توزیع متفاوتی در استروک‌های ایسکمیک و هموراژیک نشان دهند.
منبع: Medica- Daily