درمان پیچ خوردن مزمن و مکرر مچ پا

به گزارش شفا آنلاین،  با آسیب دیدن این اعصاب مغز به درستی نمی‌داند وضعیت قرار گیری مفصل چیست و نمی‌تواند دستورات لازم را به عضلات ساق برای حفظ تعادل مچ پا بفرستد. از طرفی عضلات ساق هم ضعیف شده‌اند. در این شرایط مچ پا نمی‌تواند تعادل و پایداری خود را در موقع راه رفتن روی زمین‌های ناهموار حفظ کند و به‌طور مکرر دچار پیچ‌خوردگی می‌شود.

درمان پیچ خوردن مزمن و مکرر مچ پا
اساس درمان پیچ خوردگی مکرر مچ پا بر سه پایه است. کنترل، اجتناب و بازپروری.

کنترل
منظور از کنترل، کنترل درد است و از راه‌های زیر عملی می‌شود:
        سرما درمانی: با استفاده از کیسه پلاستیکی حاوی خرده‌های یخ که در یک پارچه کلفت پوشیده شده روی مچ پا، می‌توان پا را سرد کرد و سرما می‌تواند در کاهش درد موثر باشد. این روش بیشتر مناسب زمانی است که مچ پا متورم است. بعد از 2-1 هفته که ورم مچ کم شد می‌توان از گرمای موضعی توسط یک حوله برقی یا کیسه آب گرم برای کاهش درد استفاده کرد.

استفاده از داروهای ضددرد مانند استامینوفن یا بروفن
        استفاده از یک بریس مچ پا برای محدود کردن حرکات مچ پا مناسب است. همچنین بیمار می‌تواند برای مدتی به‌جای کفش از یک پوتین استفاده کند، به‌طوری‌که با بستن بندهای آن مچ پا حرکت کمتری داشته باشد.

اجتناب
       منظور از اجتناب، دوری کردن از فعالیت‌هایی است که شدت درد را افزایش می‌دهند.

        از کفش‌های نامناسب استفاده نکنید. کفش‌های تنگ یا گشاد، کفش‌های پاشنه بلند، کفش‌های با اشکال نامتعارف مناسب نیستند. بهترین کفش آن است که ارتفاع پاشنه حدود دو سانتی‌متر داشته و ساق بلند باشد، به‌طوری‌که مچ پا را محکم گرفته و تا مدتی مانع از حرکات زیاد آن شود.

        استفاده از کفی داخل کفش یا زیر پاشنه کفش، به‌طوری‌که قسمت خارجی پاشنه حدود پنج میلی‌متر بلندتر باشد، ممکن است بتواند با کم کردن کشش روی رباط‌های آسیب‌دیده در خارج مچ پا احتمال تکرار پیچ‌خوردگی را کم کند. سعی کنید روی زمین ناهموار راه نروید و از پله یا نردبان استفاده نکنید.

بازپروری
       منظور از بازپروری انجام حرکات نرمشی مناسب است. مهم‌ترین و اساسی‌ترین روش درمان این بیماری انجام نرمش‌های مناسب مچ پا است. هدف از نرمش‌ها دو تا است.

       1) کشش آرام و تدریجی رباط‌های اطراف مچ پا برای به‌دست آوردن حداکثر قابلیت انعطاف‌پذیری با استفاده از نرمش‌های خاص

       2) تقویت عضلات ساق برای به‌دست آوردن حداکثر پایداری مچ پا. تقویت عضلاتی از ساق که موجب حرکت مچ می‌شوند بخصوص تقویت عضلاتی که مچ را به خارج می‌چرخانند، می‌تواند پایداری مچ پا را افزایش دهد. نرمش‌های خاصی هم وجود دارد که می‌تواند حس کنترل حرکتی مچ پا را تقویت کرده و کنترل مغز را روی عضلات مچ بیشتر کند.