پزشکان برای درمان چا‌ق‌ها آماده نیستند

به گزارش شفا آنلاین، سارا، 39 ساله، برای آنکه بداند چند کیلو است با شرمساری به یک انبار اشیای اسقاطی رفت و تازه در آنجا بود که فهمید وزن درست او بیش از 250 کیلوگرم است.

       نظام سلامت آمریکا چه از نظر رویکرد یا تجهیزات یا اقدامات عمومی هنوز برای درمان شمار زیاد افراد چاق آمادگی کافی ندارد و درمانگران هنوز برای درمان جمعیت چاق کشور که تعدادشان مرتب زیاد می‌شود تمایلی نشان نمی‌دهند. طیف دشواری‌ها برای افراد چاق بسیار گسترده است: در مطب‌ها ترازوهای مناسب این افراد وجود ندارد، اندازه دستگاه‌هایی مانند MRI برای بیماران چاق مناسب نیست، جراحان تا می‌توانند از زیر بار عمل تعویض مفصل زانو و لگن چاق‌ها طفره می‌روند و نیز دوز داروها برای اثربخشی در این افراد مشخص نشده است.

       به نظر پزشکان و بیماران بخشی از مشکل آن است که تنها به وزن بیمار چاق توجه می‌شود. پتی نیس برای درد لگن نزد ارتوپد رفت. پیش از آن 35 کیلو کم کرده بود و به این کارش افتخار می‌کرد. خودش تعریف می‌کند که دکتر او را در همان آستانه در ورانداز کرده و بی‌مقدمه گفته: «برویم سر اصل مطلب، باید وزن کم کنی.» به گفته پتی پزشک اصلا او را معاینه نکرده بود و بلافاصله تشخیص «درد چاقی» را داده است، درصورتی‌که او بعدها می‌فهمد بیماری‌اش اسکولیوز بوده که ربطی به چاقی ندارد.

       دکتر لوییس آون، متخصص چاقی، کمک کرد تا هیئت درمان‌های چاقی آمریکا تاسیس شود. هدف از ایجاد این هیئت کمک به پزشکان برای درمان بهتر چاقی و نیز پایه‌ریزی منبعی بود که بیماران چاق پزشکی را ملاقات کنند که جز چاقی مشکلات دیگر در مورد سلامت آن‌ها را بتواند ببیند.

       دکتر آرون می‌گوید بیماران بسیاری هستند که ماجرایی مشابه پتی دارند. «کمتر پزشکی فکر می‌کند بیمار چاق ممکن است مشکلی سوای چاقی داشته باشد. چاق‌ها در مراجعه به پزشک غالبا و فورا این حرف را می‌شنوند که باید وزن خود را کم کنند. پزشکان نیازمند آموزش بهتر هستند و باید نسبت به بیماران چاق رویکرد متفاوتی در پیش گیرند. آن‌ها باید بدانند که چاقی هم بیماری است مثلا مانند دیابت یا هر بیماری دیگری که درمان می‌کنند.»

       تحقیقات نشان می‌دهند پزشکان وقت کمتری برای بیماران چاق صرف می‌کنند و کمتر آزمایش‌های تشخیصی تجویز می‌کنند. در یک مطالعه از 122 پزشک مراقبت‌های اولیه شاغل در مرکز پزشکی تگزاس خواسته شد رویکرد خود را درباره بیماران چاق توضیح دهند. جواب: دیدن بیمار چاق وقت تلف کردن است و هرقدر بیمار چاق‌تر باشد رغبت کمتری به درمان وی دارند، بیماران سنگین‌وزن مایه دردسرند و پزشکان در درمان چاق‌ها حوصله کمتری دارند. مواقع دیگر، پزشکان ممکن است ناخواسته تحت تاثیر برخی فرضیات قرار می‌گیرند و علائمی مانند کوتاهی تنفس را بدون بررسی دلایل احتمالی دیگر فورا به چاقی نسبت می‌دهند.

       بیمار چاق دیگری تعریف می‌کند که یک صبح ناگهان بیدار شده و دیده نمی‌تواند فاصله اتاق‌خواب و آشپزخانه را برود چون دچار تنگی نفس می‌شده. وقتی سراسیمه نزد پزشک رفته پزشک بدون معاینه دقیق تشخیص داده که چربی‌ها به ریه فشار می‌آورند و باعث نفس‌تنگی شده‌اند، اما اصرار بیمار برای انجام آزمایش‌های دیگر نشان داده است که لخته‌های کوچکی در رگ‌های ریه وی باعث نفس‌تنگی شده که می‌توانسته به بهای زندگی‌اش تمام شود.

       برخی از بیماران باید روند درمان خود را با آزمایش‌های CT‌اسکن یا MRI دنبال کنند، ولی بیماران چاق در درون این دستگاه‌ها که برای حداکثر 150 تا 200 کیلوگرم طراحی شده‌اند، جا نمی‌شوند.

       اسکنرهایی برای افراد بسیار چاق تولید شده‌اند، اما بررسی کشوری نشان می‌دهد که 90 درصد از بخش‌های اورژانس از این امکانات بی‌بهره‌اند. حتی 4 بیمارستان از 5 بیمارستانی که امکانات جراحی چاقی را دارند، فاقد اسکنرهایی مناسب افراد بسیار چاق هستند. برای ارزیابی دلایل بیماری‌هایی مانند تروما، درد شکمی مزمن، لخته‌های خونی در ریه و سکته‌ها نیازمند آزمایش با CT‌اسکن یا MRI هستیم.

       وقتی بیماری در اسکنر جا نشود، پزشک احتمالا ادامه درمان را رها می‌کند. برخی به امید درمان بهتر اشعه ایکس را امتحان می‌کنند و برخی دیگر متوسل به اقداماتی عجیب‌وغریب می‌شوند، مثلا پزشکی بیمار بسیار چاق خود را برای اسکن به یک باغ‌وحش ارجاع داده بود و بیمار آن‌قدر احساس حقارت کرده بود که حاضر به انجام مصاحبه نشد. مشکلات بیماران چاق تنها به مرحله تشخیص محدود نمی‌شود. درمان سرطان در بیماران چاق، با برخی تفاوت‌ها در همه سرطان‌ها، دارای نتایجی بدتر از افراد معمولی است.

       کارشناسان عقیده دارند چاقی در مواردی سرطان را تشدید می‌کند، اما دلیل دیگر بروز نتایج بدتر نگاه گذرای پزشکی به بیماران چاق است. مثلا، دوز داروها برای وزن‌ها یا سطح بدنی استاندارد تعریف شده است. این تعریف‌ها مربوط به چندین دهه قبل زمانی است که مردم لاغرتر بوده‌اند. برای تجویز درست دارو برای بیماران چاق باید مطالعات دیگری صورت بگیرد.
منبع: New York Times