کاهـش مرگ‌ومیـر و عوارض پس از جراحی درآمریکـا

به گزارش شفا آنلاین،  محققان داده‌های بیش از 700هزار نفر را که اکثرا بیماران مرد بودند و در ۱۴۳ بیمارستان سربازان بازنشسته در سراسر این کشور از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۴ جراحی انجام داده بودند، بررسی کردند.

       در طول دوره مطالعه، نسبت بیمارانی که دچار عارضه‌های عمده شده بودند، از ۱۰ درصد به ۷ درصد کاهش یافته است. در میان بیمارانی که مبتلا به عوارض عمده شده بودند، نسبت کسانی که در نتیجه آن فوت کرده‌اند، از ۲۴ درصد به ۱۵ درصد رسیده است.

       به گفته دکتر نادر ماساروه، پژوهشگر دانشکده پزشکی بایلور: این اطلاعات در اکثر موارد، همان روندهایی را که بخش خصوصی نشان داده منعکس می‌کند. این موضوع به احتمال زیاد در نتیجه توانایی ما برای ارائه مراقبت‌های بهتر در طول زمان حاصل شده است.

       به ویژه در این بیمارستان‌ها، مراقبت‌های جراحی به خاطر پیشگامی در بهبود کیفیت که از دهه نود میلادی برای پیگیری نتایج جراحی، شناسایی مشکلات و ارزیابی معایب آغاز شد، پیشرفت کرده است. یکی از اهداف این تلاش‌ها، به حداقل رساندن امکان مرگ بیماران پس از ابتلا به عوارض در پی جراحی و شرایطی است که در نظام مراقبت‌های بهداشتی با عنوان «شکست برای نجات» شناخته می‌شود.

       برای مثال در زمانی که بیمار تحت عمل جراحی روده بزرگ قرار دارد، بعد از عمل به پنومونی مبتلا می‌شود، در بخش مراقبت‌های ویژه بستری شده و سپس می‌میرد؛ این موقعیت پیش می‌آید.

       ماساروه می‌افزاید، تمرکز ما بر حداقلی کردن تعداد بیمارانی است که دچار عوارض می‌شوند و در افرادی هم که به آن‌ها مبتلا می‌شوند، سریع‌ترین و بهترین درمان ممکن است.

       محققان برای دستیابی به نحوه تاثیر بهبود کیفیت بر نتایج جراحی در بیمارستان‌های مربوط به کهنه سربازان، داده‌های بیمارانی را که جراحی بستری یا عمل‌های عروقی، نخاعی، ارتوپدی، عصبی، سینه‌ای و مجاری ادراری داشته‌اند، بررسی کردند. آنان جراحی قلب را از این مطالعه خارج کردند.

       در مجموع بیماران به طور میانگین حدود ۶۴ سال سن داشتند و ۹۶ درصد مرد بودند.

       در حین زمان انجام تحقیقات، نزدیک به ۹۸۰۰۰ بیمار (۱۴ درصد) به عارضه‌های بعد از جراحی مبتلا شدند و نجات تقریبا ۱۳۰۰۰ تن از آن‌ها با شکست مواجه شد.

       حدود ۶۷۰۰۰ بیمار (5/9 درصد) دچار عوارض شدید شده و تقریبا نزدیک ۱۲هزار مورد شکست رخ داد. احتمال مرگ‌ومیر پس از جراحی یا شکست برای نجات در هنگام پایان مطالعه در قیاس با شروع آن، حدود ۴۰ تا ۵۰ درصد کمتر بود.
منبع: Reuters