پزشکان به دنبال راه ‌های جدید برای حل یک مشکل جهانی

به گزارش شفا آنلاین،رفع مشکل چاقی بازار وسیعی را پیش روی افرادی قرار داده که درصدد پیدا کردن راهی برای لاغر شدن هستند.

       جراحی‌های لاغری یکی از موثرترین راه‌های رفع معضل چاقی است، ولی آمار نشان می‌دهد فقط 2 درصد افراد واجد شرایط از این روش استفاده می‌کنند. کارولین آپویان، مدیر مرکز کنترل وزن و تغذیه در مرکز درمانی بوستون، با ابراز تاسف از بی‌میلی بیماران برای استفاده از جراحی لاغری می‌گوید بیماران باید متوجه باشند که چاقی بیمارگونه تحت کنترل ایشان نیست و جنبه بیماری دارد.

       بهمن ماه گذشته، سازمان نظارت بر غذا و داروی ایالات متحده استفاده ازسیستم MAESTRO را مورد تایید قرار داد. این ابزار با عملکردی شبیه به ضربان‌ساز (pacemaker) عمل می‌کند و با مسدود کردن عصب واگ، عصبی که حس گرسنگی را از مغز به معده منتقل می‌کند، احساس گرسنگی را مهار و احساس سیری را القا می‌کند. سیستم یاد شده که VBLOC نام دارد یکی از روش‌هایی است که محققین با ادامه مطالعه روی آن امیدوارند به درمان قطعی معضل چاقی دست یافته باشند. مزیت VBLOC بر دیگر روش‌های جراحی درمانی چاقی بیمارگونه آن است که در شکل معده یا روده تغییری ایجاد نمی‌کند.

از سال 2012 تاکنون، سازمان غذا و دارو 4 داروی جدید درمان چاقی را تایید کرده است:
Qsymia ،Belvic ،Contrave و آخرین آنها Saxenda.
       این داروها فروش قابل‌ملاحظه‌ای نداشته‌اند زیرا بسیاری از افراد عوارض جانبی مصرف را تحمل نمی‌کنند و مهم‌تر آنکه بسیاری از بیمه‌ها هزینه مصرف آن را پوشش نمی‌دهند. از سوی دیگر سابقه عدم موفقیت دارو در درمان چاقی، اشتیاق مردم را در مصرف این داروها از بین برده است.

       دکتر هارولد بایز، رییس مرکز بیماری‌های متابولیک لوییزویل، می‌گوید متاسفانه پس از مدتی مشخص می‌شود که مصرف این داروها عوارضی جدی در پی دارد. با این وجود پژوهشگران برای مقابله با چاقی به جستجوی خود برای ساخت داروهای ایمن و ابزارهای موثر، به عنوان جایگزین جراحی ادامه می‌دهند. در ادامه به چند روشی اشاره می‌کنیم که می‌توانند در آینده به درمان چاقی بینجامد:

       Reshape Duo: بالن‌های دوگانه‌ای که با آب نمک پر شده‌اند و با هدف ایجاد احساس سیری در معده بیمار قرار می‌گیرند. این ابزار در اروپا از سال 2007 استفاده شده ولی سازمان غذا و داروی ایالات متحده برای صدور مجوز استفاده آن در حال مطالعه است. مشاهده شده که بیمارانی که به‌صورت آزمایشی در آمریکا از این وسیله به‌مدت 6 ماه استفاده کرده‌اند، در مقایسه با گروه شاهد که فقط ازمشاوره بهره‌مند بوده‌اند، وزن بیشتری کم کرده‌اند. نتایج آزمایش استفاده از این روش در مجمع سالیانه بیماری‌های متابولیک و جراحی‌های لاغری ارائه شد. تقریبا تمامی بیماران در چند روز اول جایگذاری بالن در معده دچار تهوع، استفراغ و حس ناراحتی در ناحیه شکمی بوده‌اند. علایم گفته شده پس از گذشت 1 هفته به‌تدریج از بین رفته‌اند.

       Gelesis 100: چیزی بین دارو و ابزار؛ کپسول‌هایی که با ذرات کوچک مواد غذایی پرشده‌اند. این ذرات در معده آب را به‌خود جذب می‌کنند و افزایش حجم می‌یابند. سپس با ماده غذایی هضم شده در معده آمیخته شده و سرعت خروج آن را از معده کاهش می‌دهند. گزارش شده که پس از 12 هفته استفاده از این کپسول‌ها بیمار 1/6 درصد را از وزن خود از دست داده است.

       بالن Elipse: ابزاری که تاکنون چندین بار تغییر یافته است. هدف محققین این است که بالنی طراحی کنند که بتوان بدون نیاز به عمل جراحی یا آندوسکوپی، که نیازمند بیهوشی است، آن را در معده جایگزین یا خارج کنند. آخرین مدل طراحی شده به یک لوله بلند انعطاف‌پذیر متصل است. پس از اینکه بیمار بالن را می‌‌بلعد آنرا با 15 اونس آب پر می‌کنند و پس از آن لوله را از بالن جدا و از راه دهان بیمار خارج می‌کنند. طبق گزارش انجمن جراحی‌ لاغری و متابولیک از هر 8 بیمارمورد آزمایش پس از 6 هفته، آب هنوز در بالن 6 نفر باقی مانده بوده است. پس از خالی شدن، بالن به‌طور طبیعی از بدن دفع می‌شود. شرکت کنندگان در این آزمایش بدون رعایت رژیم غذایی یا ورزشی به‌طور متوسط طی این مدت 6 هفته‌ای، دو و نیم کیلوگرم کاهش وزن داشته‌اند.

       بالن obalon: عملکرد این نوع بالن در ایجاد حس سیری تاحدودی متفاوت از بالن‌هایی است که تاکنون به آن پرداخته‌ایم. ابتدا شما کپسول حاوی بالن را می‌بلعید. پس از حل شدن جداره کپسول، پزشک از طریق لوله‌ای که به کپسول متصل است، بالن را با هوا پر کرده ولوله را جدا می‌کند. پزشک می‌تواند در یک بازه زمانی 12 هفته‌ای تا 3 عدد بالن در معده بیمار وارد کند. استفاده از این روش در بسیاری از کشورهای اروپایی معمول است وآزمایشات بالینی آن در ایالات متحده ادامه دارد. بیمارانی که از این روش استفاده کرده‌اند حدود 50 درصد از وزن اضافه خود یا حدود 8 درصد از وزن کل بدن خود را از دست داده‌اند.

       EndoBarrier: غشای نازک انعطاف‌پذیری که درقسمت آغازین روده قرار می‌گیرد. این غشا به‌مدت 1 سال باقی مانده و سپس از بدن خارج می‌شود. این لایه راه نفوذ مواد غذایی را از بخشی از دیواره روده مسدود می‌کند و به این ترتیب روی ترشح گروهی از هورمون‌های گوارشی تاثیر می‌گذارد. این روش در ایالات متحده استفاده نمی‌شود ولی در بسیاری از کشورها مورد استفاده است. این روش با هدف درمان افراد چاق با BMI بیش از 35 یا BMI 30 و مبتلا به دیابت نوع دوم یا دیگر بیماری‌های مربوط به چاقی،طراحی شده است.

       Beloranib: «این دارو سبب سوختن چربی ذخیره در فرد شده و مانع بروز احساس گرسنگی می‌شود.» این جمله گفته توماس هیوز، مدیرعامل شرکت زافگن، شرکتی آمریکایی مستقر در بوستون، است که سازنده این دارو است. بلورانیب اولین دارویی است که به‌صورت تزریق دو بار در هفته مورد استفاده قرار می‌گیرد. هیوز می‌افزاید هیچکدام از داروهای لاغری که تاکنون به بازار عرضه شده‌اند نتوانسته‌اند مشکل اصلی مسبب چاقی یعنی متابولیسم چربی را حل کنند. مشاهدات به‌دست آمده از مصرف آزمایشی این دارو نشان می‌دهد که میزان کمتری از کالری مصرفی به چربی تبدیل می‌شود و سوخت و ساز چربی انباشته نیز افزایش می‌یابد. زافگن در صدد اخذ تاییدیه مصرف بلورانیب در درمان سه مورد بیماری است: 1- نشانگان پرادر-ویلی که بیماری است ژنتیکی و سبب احساس گرسنگی دایم شده و فرد مبتلا به آن دچارچاقی مفرط می‌شود. 2- نشانگان پرادر-ویلی اکتسابی که از رشد تومورهای خوش‌خیم درمغز به‌وجود می‌آید و 3- چاقی مفرط که منجر به دیابت نوع دوم می‌شود.

       Mirabegron: دارویی که سازمان غذا و دارو در سال 2012 برای درمان مثانه بیش‌فعال تایید کرده و بنظر می‌رسد که به مصرف کننده برای کاهش وزن کمک می‌کند. این دارو پروتئین موجود در سلول‌های مثانه را فعال می‌کند، پروتئینی که در سلول‌های چربی هم وجود دارد. تحقیقات انستیتوی ملی سلامت نشان می‌دهد این دارو محرک بافت چربی قهوه‌ای است، بخشی از چربی که با سوزاندن کالری تولید گرما می‌کند. این آزمایش نشان می‌دهد که مصرف یک دوز از این دارو متابولیسم پایه را 13درصد افزایش داده است.