ضربالمثل قدیمی هست که میگوید: «خشت اول گر نهد معمار کج // تا ثریا میرود دیوار کج» طبابت در کشور ما هم بیشباهت به این ضربالمثل نیست.
خشت اول و هسته
طبابت، معاینه کامل بیمار است که طبق تحقیقات انجامشده، 70درصد از تشخیص
است. ولی آنچه در عمل مشاهده میشود این است که کسی به فکر خشت اول نیست!
صحبتها همه از افزایش امکانات تشخیصی و درمانی با هزینههای میلیاردی است.
نتیجه میشود افزایش بیرویه و غیرمنطقی درخواست آزمایشها و
آزمایشگاهها، سونوگرافی، سیتیاسکن، امآرآی و... افزایش روز افزون
تعداد این دستگاهها و تشکیل تجارت پزشکی به دلیل گردش مالی هنگفت که قطعا
بودجه هیچ دولتی در جهان کفاف تزریق مالی به این تجارت را ندارد.
اما
جالب اینکه این اقدامات حداکثر در تشخیص 30 درصد از بیماری کمککننده است
و از طرف دیگر، یک ویزیت کامل و دقیق عملا موجب
درمان صحیح بیمار و آموزش
مناسب بیماران نیز میشود. به عبارت بهتر آنچه که ضامن حفظ یک طبابت علمی
با تمامی شئونات آن و جلوگیری از تبدیلشدن طبابت به تجارت و دامنزدن به
بیفرهنگی طبی در جامعه و حفظ کرامت بیمار است، قائل شدن ارزش واقعی مالی
برای ویزیت استاندارد بیماران است. در کنار آن تعداد ویزیت پزشک میبایست
محدود شده و درآمد یک پزشک از همین تعداد محدود بیمار باید به میزانی باشد
که عملا نیازی به درآمد از طرق دیگر نباشد. تا زمانی که تعرفهگذاریها و
سیاستهای کلان به سمت ایجاد انگیزه برای ویزیت استاندارد پیش نرود، دیوار
طبابت ما مسیر کج خود تا ثریا را با گامهای لرزان ادامه میدهد و بعد از
رسیدن به ارتفاع مشخصی، آوارش بر سر همه فرو خواهد ریخت.سپید
رضا دوستی
متخصص اطفال