» عمومی
شفا آنلاین>سلامت>مدتی است که خودکشی های مختلفی در نقاط مختلفی از کشور رخ می دهد و به یمن شبکه های اجتماعی بلافاصله اطلاع رسانی می شود.
به گزارش شفا آنلاین،پیشتر شهرهای کوهستانی و خوش آب و هوا بر اساس
استانداردهای جامعه شناختی شادتر بودند و مناطق بکر و طبیعی از چنین بحران
هایی به دور بودند اما خودکشی های اخیر و اعلام آمار سالانه 4020 نفر
خودکشی در کشور می تواند زنگ خطری برای سلامت جامعه ایرانی باشد. سلامت
جامعه ایرانی در سالیان گذشته اگرچه آسیب های جدی دیده است اما با این
موضوع می تواند صدمه جدی ببیند.
شاد زیستن و قشنگی زندگی ،برگزاری کنسرت و حضور در آن ، حل بحران اشتغال، امید به بهزیستن و زندگی ، کاهش تورم و حل معضل گرانی ، ایجاد سرگرمی و تفریح ، ترویج سفر و گردشگری ،تنوع برنامه های سرگرمی در تلویزیون بر اساس خواست مردم، توجه به خواست جوانان ، فهمیدن و درک جوان بودن ،تسهیل در ازدواج و کمک به آن، حذف سختگیری های بی مورد، توجه به کرامت انسانی، ترویج حقوق شهروندی، فعال نمودن سازمانهای مردم نهاد، گسترش فعالیت دسته جمعی جوانان در نهادهای مدنی، ترویج خنده و شادی و بسیاری موارد دیگر موثر در کاهش بحران خودکشی است.
خودکشی یک واقعیت تلخ از واقعیت جامعه است.باید مورد توجه دقیق قرار گیرد. واقعیت مسله این است که عواملی چون غمناکی جامعه، افزایش افسردگی، اعتیاد، نبود سرگرمی و تفریحات مهیج برای خانواده ها و جوانان، تورم و گرانی، بیکاری و معیشت بد اقتصادی و بسیاری متغیرهای دیگر موجب بروز خودکشی شده است. خودکشی آخرین گام یک فرد برای برخورد با مشکلات و معضلات است. متاسفانه به شرایط و بحران های روحی جوانان توجهی نمی شود. باید برای جوانان برنامه ریزی و استراتژی خاصی برای برون رفت جوانان از نگرانی و افسردگی ایجاد کرد. با بررسی موقعیت و وضعیت جوانان در کشور و برخورداری شهرها و روستاهای کشور از امکانات تفریحی و سرگرمی، ملاحظه می گردد که کمترین امکانات برای تفریح و شادزیستن وجود دارد. شهر تهران به عنوان پایتخت با این خیل عظیم جمعیت تقریباً فاقد شهربازی استاندارد یا مراکز شادی و سرگرمی است.اینجانب از مسئولین اجتماعی و شهری می خواهم آماری از امکانات سرگرمی و تفریحی شاد را در تهران اعلام نمایند. زیرا مراکز خرید و پاساژهای تجاری که قارچ گونه در اطراف تهران یا شهرهای دیگر کشور رشد کرده اند، نمی توانند به عنوان مراکز سرگرمی برای جوانان و خانواده ها تلقی شوند. اکنون که تهران چنین در این زمینه فقیر است وای به حال شهرهای مناطق محروم کشور. همین مسئله است که جوانان را به سمت اعتیاد می کشاند و شکست و ناامیدی در این عرصه راه را برای خودکشی باز می کند. واقعیت مسئله این است که جامعه و جوانان ما نیازمند شاد زیستن هستند و دولت و مسئولین باید شاد زیستن را یک حق برای جوانان و خانواده ها بحساب آورند و شرایط قشنگ زندگی و امید به به زیستن را برای آنان به ارمغان آورند. جوانان ما با پند و موعظه و اندرز نمی توانند زندگی شادی داشته باشند بلکه با برنامه ریزی دولت و خروج جامعه از غمناکی و تحول در استانداردهای زندگی است که شادی و امید، توسعه و بالندگی به جامعه و جوانان برمی گردد. جامعه شاد و پویا می تواند بسترساز توسعه باشد نه جامعه ای غمگین و افسرده. خروجی غمگینی و افسردگی جامعه خودکشی و یاس است. لذا تا دیر نشده باید جنبید. فردا دیر خواهد شد.اجازه ندهیم خودکشی بسان اعتیاد در جامعه ما فراگیر شود. باید واقعیت جوان و نیازهای او را شناخت و برنامه هایی برای آن ریخت. انکار و سرپوش گذاشتن بر واقعیت جوانان صرفا گول زدن خود است. چرایی جنایتی که در ورامین توسط یک جوان افتاد یا خودکشی اخیر بیمارستان میلاد نمونه بارزی از فراموشی واقعیت شهروندان و درد آلام آنان است. پس باید خودکشی را جدی گرفت شاید بتوان تورم را کنترل کرد و نرخ دلار را پایین آورد و شاهد توسعه اقتصادی باشیم اما غفلت از آسیب خودکشی می تواند کل جامعه را بیمار نماید و تا برای درمان آن دیر نشده باید دست بکار شد. مقابله با خودکشی نیازمند برنامه ریزی طولانی مدت است و نتیجه از آن مستلزم زمان زیادی است. خودکشی یک مصیبت است.
شاد زیستن و قشنگی زندگی ،برگزاری کنسرت و حضور در آن ، حل بحران اشتغال، امید به بهزیستن و زندگی ، کاهش تورم و حل معضل گرانی ، ایجاد سرگرمی و تفریح ، ترویج سفر و گردشگری ،تنوع برنامه های سرگرمی در تلویزیون بر اساس خواست مردم، توجه به خواست جوانان ، فهمیدن و درک جوان بودن ،تسهیل در ازدواج و کمک به آن، حذف سختگیری های بی مورد، توجه به کرامت انسانی، ترویج حقوق شهروندی، فعال نمودن سازمانهای مردم نهاد، گسترش فعالیت دسته جمعی جوانان در نهادهای مدنی، ترویج خنده و شادی و بسیاری موارد دیگر موثر در کاهش بحران خودکشی است.
خودکشی یک واقعیت تلخ از واقعیت جامعه است.باید مورد توجه دقیق قرار گیرد. واقعیت مسله این است که عواملی چون غمناکی جامعه، افزایش افسردگی، اعتیاد، نبود سرگرمی و تفریحات مهیج برای خانواده ها و جوانان، تورم و گرانی، بیکاری و معیشت بد اقتصادی و بسیاری متغیرهای دیگر موجب بروز خودکشی شده است. خودکشی آخرین گام یک فرد برای برخورد با مشکلات و معضلات است. متاسفانه به شرایط و بحران های روحی جوانان توجهی نمی شود. باید برای جوانان برنامه ریزی و استراتژی خاصی برای برون رفت جوانان از نگرانی و افسردگی ایجاد کرد. با بررسی موقعیت و وضعیت جوانان در کشور و برخورداری شهرها و روستاهای کشور از امکانات تفریحی و سرگرمی، ملاحظه می گردد که کمترین امکانات برای تفریح و شادزیستن وجود دارد. شهر تهران به عنوان پایتخت با این خیل عظیم جمعیت تقریباً فاقد شهربازی استاندارد یا مراکز شادی و سرگرمی است.اینجانب از مسئولین اجتماعی و شهری می خواهم آماری از امکانات سرگرمی و تفریحی شاد را در تهران اعلام نمایند. زیرا مراکز خرید و پاساژهای تجاری که قارچ گونه در اطراف تهران یا شهرهای دیگر کشور رشد کرده اند، نمی توانند به عنوان مراکز سرگرمی برای جوانان و خانواده ها تلقی شوند. اکنون که تهران چنین در این زمینه فقیر است وای به حال شهرهای مناطق محروم کشور. همین مسئله است که جوانان را به سمت اعتیاد می کشاند و شکست و ناامیدی در این عرصه راه را برای خودکشی باز می کند. واقعیت مسئله این است که جامعه و جوانان ما نیازمند شاد زیستن هستند و دولت و مسئولین باید شاد زیستن را یک حق برای جوانان و خانواده ها بحساب آورند و شرایط قشنگ زندگی و امید به به زیستن را برای آنان به ارمغان آورند. جوانان ما با پند و موعظه و اندرز نمی توانند زندگی شادی داشته باشند بلکه با برنامه ریزی دولت و خروج جامعه از غمناکی و تحول در استانداردهای زندگی است که شادی و امید، توسعه و بالندگی به جامعه و جوانان برمی گردد. جامعه شاد و پویا می تواند بسترساز توسعه باشد نه جامعه ای غمگین و افسرده. خروجی غمگینی و افسردگی جامعه خودکشی و یاس است. لذا تا دیر نشده باید جنبید. فردا دیر خواهد شد.اجازه ندهیم خودکشی بسان اعتیاد در جامعه ما فراگیر شود. باید واقعیت جوان و نیازهای او را شناخت و برنامه هایی برای آن ریخت. انکار و سرپوش گذاشتن بر واقعیت جوانان صرفا گول زدن خود است. چرایی جنایتی که در ورامین توسط یک جوان افتاد یا خودکشی اخیر بیمارستان میلاد نمونه بارزی از فراموشی واقعیت شهروندان و درد آلام آنان است. پس باید خودکشی را جدی گرفت شاید بتوان تورم را کنترل کرد و نرخ دلار را پایین آورد و شاهد توسعه اقتصادی باشیم اما غفلت از آسیب خودکشی می تواند کل جامعه را بیمار نماید و تا برای درمان آن دیر نشده باید دست بکار شد. مقابله با خودکشی نیازمند برنامه ریزی طولانی مدت است و نتیجه از آن مستلزم زمان زیادی است. خودکشی یک مصیبت است.
نظرشما
آخرین اخبار