احمدی، آلزایمر را دمانس دانست و افزود: آلزایمر یک تحلیل‌برنده مغز است که علت آن به طور کامل مشخص نیست و تنها می‌توان گفت بعضی عفونت‌ها یا عوامل دیگر در ایجاد آن دخیل هستند اما اینکه واقعاً به چه دلیلی ایجاد می‌شود هنوز نمی‌توان اظهارنظر قطعی دانست.
این متخصص نورولوژی تأثیرگذاری مصرف داروهای آرام‌بخش، قرص‌های خواب‌آور و آلودگی هوا را در ابتلا به آلزایمر در حد یک تئوری و نظریه دانست که قطعیت آن هنوز اثبات نشده است.
احمدی گفت: اگر قرار باشد فردی مبتلا به آْزایمر شود حتماً این اتفاق خواهد افتاد و هیچ درمان دارویی پیشگیرنده برای آن وجود ندارد.
وی مصرف مکمل‌های زینک، فسفر، انجام فعالیت‌هایی که به تمرکز فکری نیاز دارند (کار هنری، جدول) را تنها عاملی برای به تأخیر انداختن پروسه آلزایمر دانست.
احمدی در پاسخ به این سؤال که آلزایمر بیشتر در میان چه کسانی دیده می‌شود، گفت: افرادی که این بیماری در بین اقوام و نزدیکانشان وجود داشته یا کسانی که سابقه ضربه به سر، سکته‌های مکرر، بیماری‌های قلبی و عروقی و دیابت را داشته‌اند.
این متخصص نورولوژی بروز درصد بیشتر آلزایمر در میان افراد بی‌سواد نسبت به تحصیلکرده‌ها را به دلیل فعالیت ذهنی و درگیری بیشتر مغز در افراد باسواد دانست.
وی شروع این بیماری را در افراد بالای 50 سال دانست و گفت: شروع این بیماری خود را با اختلال در حافظه اخیر نشان می‌دهد به این صورت که فرد ممکن است حرف 20 سال گذشته را به خاطر بیاورد اما از یادآوری حرف یا کارهای دیروز خود ناتوان باشد.
احمدی اظهار کرد: بیماری آلزایمر علاوه بر فراموشی فرد را دچار سوءظن، توهمات بینایی و شنوایی می‌کند به این صورت که مثلاً‌این تصور در بیمار به وجود می‌آید که مرده را می‌بیند یا صداهایی می‌شنود و با سؤال‌های مکرر خود اطرافیان را آزرده می‌سازد.
این متخصص نورولوژی در پایان گفت: این فراموشی‌های کوتاه‌مدتی که بیشتر مردم این روزها به آن دچار می‌شوند ناشی از کاهش تمرکز و مشغله زیاد است و ارتباطی با آلزایمر ندارد. وقتی همهمه فکری زیاد شود ثبت اطلاعات در ذهن با موفقیت صورت نمی‌گیرد که انتظار بازخوانی مثبت و قابل توجهی داشته باشیم.
