سندرم عجیب و غریب ناسازگاری با محیط

به گزارش شفا آنلاین،. سردرد، سرگیجه، خستگی، اختلال تمرکز، گوش‌درد، گلودرد، احتقان بینی، مشکلات تنفسی، درد قفسه‌سینه و پشت، خشکی مفاصل، تپش قلب و سایر علائم اضطرابی و نیز افسردگی از شایع‌ترین علائم مطرح هستند.

       بحث‌های فراوانی در رابطه با این بیماری، چگونگی تشخیص و درمان آن مطرح شده‌اند. مدیریت این بیماری شامل تسکین علائم و بازگرداندن فرد به یک زندگی سالم و با کیفیت است. متاسفانه هیچ تعریف استاندارد و ثابتی برای «حساسیت به چند ماده شیمیایی» وجود ندارد، در نتیجه نمی‌توان گفت شیوع دقیق این بیماری چقدر است. برای اولین بار این بیماری مانند واکنش‌هایی که به‌صورت ناسازگاری‌های آلرژیک و ایمونولوژیک بروز می‌کنند تعریف شد؛ با این تفاوت که دلیل بروز این واکنش‌ها، حساسیت به دست ساخته‌های شیمیایی بشر در دنیای امروزی است اما در کسانی که دارای علائم این بیماری هستند، آزمون‌های ناسازگاری‌های آلرژیک و ایمونولوژیک منفی است. تنوع علائم غیرمعمول و مبهم، باعث شده که بیماری «حساسیت به چند ماده شیمیایی»، یک تشخیص بحث‌برانگیز باشد.

       پزشکان بر سر وجود این بیماری اتفاق نظر چندانی ندارند؛ زیرا تعریف لغوی این بیماری و چگونگی درمان آن مشخص نیست. با این حال برخی کلیات در رابطه با این بیماری قابل توصیف هستند. این عارضه اغلب زنان ۳۰ تا ۵۰ سال را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. رایج‌ترین محرک‌های شیمیایی، که باعث بروز این نوع حساسیت‌های واکنشی می‌شوند، عبارتند از فرمالدئید، محصولات پاک‌کننده، عطر، بخارات رنگ، گاز و دود. با این حال، می‌توان مواد مختلف محیطی مانند جوهر، شکر، آسپرین و آب شهر را باعث بروز این بیماری دانست.

       مبتلایان به این بیماری به دنبال روش‌های درمانی سنتی و طب جایگزین هستند. در این راستا ممکن است متحمل هزینه‌های سنگین و غیرضروری شوند. این بیماران ممکن است دلسرد شوند و در راستای تلاش برای درمان خود ـ با هدف اجتناب از موادی که فکر می‌کنند سمی است- خودشان را از دنیای اطرافشان جدا کنند. دوری و اجتناب از دوستان، خانواده و محیط کار می‌تواند به افسردگی جدی و زندگی ناسالم منجر شود.

       در مطالعات مشاهده‌ای، مبتلایان به این بیماری هنگامی که در معرض دارونماها یا مواد شیمیایی که علت بیماری خود می‌دانستند قرار گرفتند، به یک میزان واکنش نشان دادند. از این رو، اصرار در اجتناب از مواد شیمیایی زیست‌محیطی وجود ندارد. علاوه بر این، تلاش در جهت اجتناب از میزان اندک این مواد شیمیایی زیست‌محیطی، منجر به انزوا و طرد بیمار می‌شود و نتیجه معکوس در سلامتی وی دارد. بنابراین، درمان این بیماری باید شامل شناخت رفتاردرمانی(CBT)، همراه با آموزش تکنیک‌های آرام‌سازی باشد.