در این مطالعه، محققان بررسی کردند که آیا کلاس های ورزش تاثیری بر پارامترهای استخوانی در کودکان در حال رشد دارد و تاثیر ورزش در مدرسه را بر توزیع توده استخوانی درشت نی اندازه گیری کردند.
در مجوع ۱۷۰ کودک (۷۲ دختر و ۹۸ پسر) هر هفته تحت آموزش ورزش به مدت ۲۰۰ دقیقه قرار گرفتند و گروه های دیگر (۴۴ دختر و ۴۷ پسر) فقط ۶۰ دقیقه استاندارد ورزش در مدرسه را انجام می دادند.
محققان دریافتند فعالیت فیزیکی نسبتا شدید مدرسه، در مدت آغاز دوره بلوغ، با مقاومت بیشتر استخوان غشایی درشت نی مرتبط بود و در برخی از نواحی توزیع توده استخوانی در دختران بیشتر بود.
دختران ۲.۵ درصد ضخامت غشایی بیشتر و ۶.۹ درصد شاخص فشار-کشش قطبی در ۶۶ درصد درشت نی بیشتر بود که با تراکم استخوانی بسیار بیشتری در مقایسه با گروه کنترل همراه بود.
این تحقیق نشان می دهد که احتمال نقش مثبت فعالیت فیزیکی بر تطبیق و سازگاری اسکلتی به مراتب بیشتر از نقش آن در انتخاب براساس اندازه بدن است.
به گفته محققان، توده استخوانی و مقاومت مطلوب و بهینه در دوران جوانی، تاثیر مثبتی بر سلامت استخوان و پیشگیری از شکستگی در بزرگسالی دارد.
