هم افسـرده و هم شیـدا

به گزارش شفا آنلاین،این اختلال طیف گسترده‌ای دارد و ممکن است که شدت آن در هر فردی متفاوت باشد.

مرحله افسردگی چگونه است؟
       اگر یک فرد مبتلابه اختلال دوقطبی تحت درمان قرار نگیرد، ممکن است که به‌طور پراکنده با افسردگی شدید مواجه شود. از علائم اختلال دوقطبی می‌توان به غم، اضطراب، نبود انرژی، ناامیدی و مشکل تمرکز اشاره کرد. علاوه بر این، این امکان وجود دارد که افراد مبتلابه اختلال دوقطبی دیگر علاقه‌ای به فعالیت‌های لذت‌بخش قبلی خود نشان ندهند. علاوه بر این، ممکن است که افراد مبتلابه این اختلال اضافه‌وزن پیدا کنند یا با کاهش وزن مواجه شوند، خواب اندک یا بسیار زیاد داشته باشند و حتی درباره خودکشی فکر کنند.

چه زمانی شخص احساس شیدایی می‌کند؟
       در مرحله شیدایی شخص احساس پرانرژی می‌کند و فکر می‌کند که می‌تواند همه‌چیز را انجام دهد. اعتمادبه‌نفس او به‌سرعت بالا می‌رود و خارج از کنترل می‌گردد، به‌طوری‌که به‌سختی می‌تواند خودش را آرام و ساکن نگه دارد. افراد مبتلابه اختلال دوقطبی بیشتر صحبت می‌کنند، به‌آسانی آشفته و پریشان می‌شوند، افکار پریشانی دارند و خواب کافی ندارند. اختلال دوقطبی غالبا منجر به رفتارهای شتاب‌زده‌ای همچون ولخرجی در خرید، کلاه‌برداری و تقلب، رانندگی سریع و سوءمصرف مواد می‌شود. اگر شخصی به مدت یک هفته سه یا چند مورد از این علائم را به همراه احساس هیجان شدید داشته باشد به این معنا است که در مرحله جنون قرار دارد.

اختلال دوقطبی نوع 1 و نوع 2
       افراد مبتلابه اختلال نوع 1 حداقل به مدت یک هفته مراحل جنون را تجربه می‌کنند. علاوه بر این، بسیاری از این افراد مراحل افسردگی مجزایی نیز دارند. افراد مبتلابه اختلال نوع 1 به‌جای مراحل جنون کامل حمله‌های افسردگی اصلی را تجربه می‌کنند. علاوه بر این، این افراد نوسانات جنونی را تجربه می‌کنند که شدت آن‌ها کمتر است و کمتر از یک هفته طول می‌کشند. ممکن است که یک فرد مبتلابه اختلال نوع 2 خوب و سالم به نظر بیاید، اما خانواده و دوستان او که همواره پیش او هستند متوجه تغییرات خلق‌وخوی او می‌شوند.

وضعیت آمیخته چیست؟
       زمانی که افراد مبتلابه اختلال دوقطبی به‌طور هم‌زمان هم علائم افسردگی و هم علائم جنون دارند، به این وضعیت رویداد جنون‌آمیز یا رویداد افسردگی آور همراه با ویژگی‌های آمیخته می‌گویند. این وضعیت می‌تواند منجر به رفتار غیرقابل‌پیش‌بینی همچون انجام کارهای پرخطر به هنگام احساس نومیدی و احساس خودکشی همراه بااحساس پرانرژی و اضطراب شود. وجود هم‌زمان علائم افسردگی و جنون بیشتر در میان زنان و افرادی مرسوم است که در سن جوانی مبتلابه اختلال دوقطبی می‌شوند.

دلایل اختلال دوقطبی چیست؟
       پزشک‌ها به‌طور دقیق نمی‌دانند که دلایل اختلال دوقطبی چیست. نظریه‌های فعلی نشان می‌دهند که ممکن است اختلال دوقطبی ناشی از ترکیب عوامل ژنتیکی، بیولوژیکی و همچنین زیست‌محیطی باشد. دانشمندان بر این تصور هستند که ممکن است مدارهای مغزی افراد مبتلابه اختلال دوقطبی که درگیر تنظیم خلق‌وخو، انرژی، تفکر و ریتم‌های بیولوژیکی هستند عملکرد غیرعادی داشته باشند و درنتیجه منجر به تغییرات خلق‌وخویی و دیگر تغییرات مرتبط با بیماری شوند.

چه کسی در معرض اختلال دوقطبی است؟
       هم زن‌ها و هم مردها مبتلابه اختلال دوقطبی می‌شوند. در بیشتر موارد، علائم مربوط به اختلال دوقطبی معمولا در افرادی شروع می‌شود که سنشان بین 15 تا 30 سال است. اختلال دوقطبی به‌ندرت در کودکان رخ می‌دهد. گاهی از اوقات ممکن است که این عارضه در خانواده‌ای در جریان باشد، اما همه اعضای خانواده مبتلابه این اختلال نباشند.

اختلال دوقطبی چگونه زندگی را تحت تاثیر قرار می‌دهد؟
       زمانی که اختلال دوقطبی تحت کنترل نباشد، با مشکلاتی در بسیاری از زمینه‌های زندگی همچون شغل، روابط، خواب، سلامتی و پول مواجه می‌شوید. اختلال دوقطبی می‌تواند منجر به رفتار پرخطر شود. اگر مبتلابه اختلال دوقطبی شوید، استرس افراد مراقبت‌کننده از شما بیشتر می‌شود و مطمئن نیستند که چطور به شما کمک کنند یا نمی‌فهمند که در شما چه چیزی می‌گذرد.

رفتار پرخطر
       این امکان وجود دارد که بسیاری از افراد مبتلابه اختلال دوقطبی درگیر مواد مخدر یا الکل باشند. ممکن است که این افراد برای تسکین علائم عذاب‌آور نوسانات خلقی خود نوشیدنی‌های الکلی بنوشند یا مواد مخدر مصرف کنند. علاوه بر این، ممکن است که سوءمصرف مواد در چنین افرادی به‌عنوان بخشی از رفتار بی‌ملاحظه آن‌ها باشد یا به دلیل لذت خواهی این افراد رخ دهد.

فکر خودکشی
       افراد مبتلابه اختلال دوقطبی در مقایسه با دیگران 10 تا 20 برابر بیشتر در معرض ارتکاب خودکشی هستند. از نشانه‌های هشدار اختلال دوقطبی می‌توان به صحبت کردن راجع به خودکشی و انجام چیزهای پرخطر اشاره کرد. اگر شخصی برای ارتکاب خودکشی نقشه‌ای دارد، فورا به پلیس یا آتش‌نشانی زنگ بزنید.