هر یک از ما سرگذشتی در ارتباط با سرطان دارد

به گزارش شفا آنلاین،   نرگس زرد هر بهار برمی‌گردد و همین‌طور هم «جویس کول‌‌هاویک» گزارشگر هنر و سرگرمی‌های یک شبکه تلویزیونی که سه بار بر بیماری سرطان غلبه کرده است. در ایالت ماساچوست، «نرگس زرد» و «جویس کول هاویک» نماد امید هستند.

       20 سال است که کول هاویک رئیس روزهای نرگس زرد (Daffodi- Days) در انجمن سرطان است. روزهای نرگس زرد فعالیتی است برای جمع‌آوری پول جهت حمایت از تحقیقات، آموزش، هواداری از بیماران سرطانی و برنامه‌های خدماتی. کول هاویک بر زندگی هزاران نفر تاثیر گذاشته و کمک کرده تا 10 میلیون دلار برای این انجمن جمع‌آوری شود.

کول هاویک دلیلی است بر این مدعا که شخص نه تنها می‌تواند بر سرطان علیه کند که به موفقیت هم دست یابد و با مفید بودن در زندگی دیگران، می‌تواند از زندگی خارق‌العاده‌ای برخوردار شود. انرژی، همدردی، رسالت و روحیه او مردم ایالت ماساچوست را متحد می‌سازد. او گواهی بارز و زنده است که چگونه با پیگیری، درمان‌های جدید، نگرشی معنوی و شانس صرف می‌توان از احتمال بسیار بالای درمان برخوردار شد. کل این جریان در سال 1979، یک هفته پیش از ازدواج او، آغاز شد. او روی ران خود یک خال گوشتی مشاهده و برای معاینه آن به پزشک مراجعه کرد. در بیوپسی مشخص شد که ملانوم بدخیم است. زمانی که او از راهرو کلیسا به طرف پایین می‌آمد، در ساق پایش 17 بخیه وجود داشت که در ماه عسل شوهرش آنها را در آورد. جویس 26 ساله بود.

       ده سال بعد، او بر دو حمله سرطان تخمدان غلبه کرد، که خوشبختانه در اولین مراحل آن ردیابی شده بود. در سال 1988، در حالی‌که کول هاویک مشغول تمرین یوگا بود، درجه حرارت بدنش بالا رفت، احساس سرما همراه با حرکات تشنجی بدن به او دست و دچار درد شدید شکم شد. پزشکان به او آنتی‌بیوتیک دادند و دو هفته بعد تصمیم گرفتند آپاندیس او را عمل کنند، اما تعجب کردند که روی تخمدان سمت چپ او یک تومور قرار دارد. او خوش‌شانس بود که در مرحله اول این بیماری علائمی را احساس کرد. امکان دارد سرطان تخمدان مهلک باشد زیرا اغلب بسیار دیر پیدا می‌شود و علائم مراحل اولیه آن معدود است. پزشکان می‌خواستند هر دو تخمدان را بردارند، اما کول هاویک مقاومت کرد زیرا می‌خواست امکان بچه‌دار شدن محفوظ بماند. معلوم شد که این کاری خطرناک بود. در سال 1989، چون درد بیشتری احساس می‌کرد، تحت عمل جراحی اضطراری قرار گرفت.

 پزشکان تخمدان دیگر او را هم که سرطانی بود برداشتند. در طول 6 ماهی که او تحت شیمی‌درمانی قرار داشت، به‌کار خود ادامه داد و جای تعجب بود که مویش ریزش نکرد. پس از شیمی‌درمانی، او اصرار کرد عمل جراحی دیگری صورت گیرد تا اطمینان حاصل شود کل سرطان از بین رفته است. او گفت، هنگامی‌که چیزی درون بدن آدم رشد می‌کند و شخص نمی‌داند که چنین چیزی در بدنش وجود دارد، شوکه می‌شود و تفکر فیزیکی، احساسی و معنوی او کاملا تغییر می‌کند. اما من هرگز احساس نکردم چرا من؟ در خلال فعالیت روزهای نرگس زرد، او به‌طور آزادانه درباره بیماری خود با مردم صحبت کرد. او نماد شناخته شده بیماران سرطانی است که درمان شده‌اند و با هزاران نفر صحبت می‌کند. او گفت، سرطان تا حد زیادی بخشی از چیزی که من هستم تشکیل می‌دهد، اینکه سرگذشت خاص من چه بود و اینکه اطلاعات خود را چگونه به‌دست آورده‌ام.

       کول‌هاویک گفت، جویا شدن نظر پزشکی دیگران و جمع‌آوری بیشترین اطلاعات ممکن بسیار اهمیت دارد. اطلاعات مدام در حال تغییر هستند و افراد مختلف در زمان‌های مختلف این اطلاعات را در اختیار دارند. بیمار به جدیدترین اطلاعاتی که می‌تواند داشته باشد، نیاز دارد. بیمار باید برای خودش تا می‌تواند وقت بخرد، زیرا هر روز که می‌گذرد، مراقبت‌های جدید، داروهای جدید و درمان‌های جدید پیدا می‌شود. بنابراین، اگر بیمار بتواند به خودش یک، دو، یا سه سال وقت بدهد، دارویی جدید، درمانی جدید، چیزی وجود خواهد داشت تا او را به مرحله بعدی برساند. کول‌هاویک که تصمیم‌گیری‌های مربوط به درمانش را خودش اداره می‌کرد، متوجه شد درمان‌های متعدد متفاوتی برای سرطان و نظرات متفاوتی درباره نحوه درمان سرطان وجود دارد. او گفت، این هشداری برای من بود. من هیچ چیز نمی‌دانستم. فکر می‌کردم تشخیص چیزی کاملا واضح و مشخص مثل سیاه و سفید است. راستش، اینطور نیست. من صددرصد اصرار می‌کنم تمام اطلاعات را در اختیار داشته باشم و تصمیمات نهایی را درباره هر کاری که می‌خواهند در مورد من انجام دهند خودم اتخاذ کنم. فکر می‌کنم این مسئله مهم است.

       رویداد روزهای نرگس زرد شکوفه داده است. فقط در ایالت ماساچوست، امسال 3 میلیون گل به فروش رسید. هر سال، برای روزهای نرگس زرد، کول هاویک از تعداد زیادی مدارس، از مهد کودک گرفته تا دانشگاه، شرکت‌های بزرگ، گروه‌های مربوط به زنان و گردهمایی‌های هنری، و بیمارستان‌ها، و از تمام آنهایی که تعهد خود را به مبارزه با سرطان ثابت کرده‌اند، دیدن می‌کند. در ایالت ماساچوست، دانشگاه هاروارد این مزیت را دارد که بزرگترین اهدا کننده پول به روزهای نرگس زرد است و دانشکده حقوق، پزشکی و بازرگانی 30000 دلار جمع آوری کردند. در بیمارستان‌ها، او با کارکنان بخش پزشکی صحبت می‌کند و مدتی پیش بیماران می‌ماند. با شوهرش میهمانی‌های تحقیقات برپا می‌کند که در آنها میهمانان برجسته، مانند دکتر جودا فولکمن (Judah Folkman)، که پدر مفهوم ضدرگزایی (مسدود کردن خونی که برای تومور تامین می‌شود) است، شرکت دارند.

او عاشق رفتن به مدارس است. گروه‌های کودکان که لباس نرگس زرد بر تن دارند برای او هورا می‌کشند، نمایش اجرا می‌کنند و داستان‌هایی می‌خوانند درباره اینکه چگونه سرطان بر زندگی آنها تاثیر گذاشت و در ضمن برای تحقیقات سرطان پول جمع‌آوری می‌کنند. او کار این کودکان را در تلویزیون بررسی می‌کند، همانطور که در مورد هر تولید حرفه‌ای این کار را می‌کند، در حالی که یک دسته گل نرگس زرد روی میزش قرار دارد. کول هاویک همواره با مردمی که ملاقات می‌کند به اهداف مشترک می‌رسد و مادامی‌که آنها را تشویق می‌کند، آنها بخشی مهم از سیستم گسترده حمایتی او را تشکیل می‌دهند.