رابطه بازارسیاه کلیه و آماراعدام‌ها در چین

به گزارش شفا آنلاین،  این مورد به تردیدها در میان بسیاری از پزشکان در سطح بین‌المللی افزوده است که آیا چین به وعده خود مبنی بر توقف برداشت اندام‌های زندانیان اعدامی عمل کرده است یا نه. این شیوه به‌طور گسترده‌ای به‌وسیله سازمان جهانی بهداشت و سایر سازمان‌ها به علت نگرانی‌ها درباره کاربرد شیوه‌های قهرآمیز و ترس از اینکه این شیوه باعث ترغیب مجازات اعدام شود، محکوم شده است. چین در نظر داشت که از تصمیم این جامعه برای برگزاری نشست سالیانه‌اش در این ماه در هنگ‌کنگ به‌عنوان تاییدی بر برنامه پیوند اعضایش استفاده کند.

       اما دکتر فیلیپ اوکانل، رئیس این جامعه این تفسیر را حتی اگر برخی از اصلاحات در مورد چین موفقیت‌آمیز بوده باشد، رد کرد. اوکانل گفت: «ما درک می‌کنیم که اوضاع یک‌روزه عوض نخواهد شد. گذر از نظامی که از اندام‌های زندانیان اعدامی استفاده می‌کرد و انگیزه آن فساد مالی در فروش این اندام‌ها بود به نظامی که کاملا گشوده، شفاف و اخلاقی باشد، به‌فوریت امکان‌پذیر نیست.»

       مقامات چینی برخلاف روال متعارف درزمینه مشکلات مربوط اهدای اندام‌ها نسبتا پاسخگو بوده‌اند.

       دکتر هوانگ جیفو، رئیس نظامی که بر پیوند اعضا در بیمارستان‌های چین نظارت می‌کند، چهره عمومی کشور در تغییر شیوه‌های پیوند اعضا بوده است. هوانگ به‌طور علنی در سال ۲۰۰۵ پذیرفت که پزشکان از اندام‌های زندانیان اعدامی استفاده می‌کنند. هوانگ و سایر مقامات چینی در سال ۲۰۰۵ تخمین زدند که ۶۵ درصد از اندام‌های پیوندی به دست آمده از مردگان مربوط به زندانیان اعدامی بودند.

       هوانگ در مصاحبه‌ای در این هفته گفت او اطمینان دارد که بیمارستان‌های تحت نظارت او به سمت استفاده از اندام‌های اهدایی حرکت می‌کنند، اما پذیرفت که جراحی‌های بازار سیاه هنوز ادامه دارد.

       هوانگ گفت: «ما هنوز راه درازی در پیش داریم.»

       هوانگ که معاون سابق وزیر بهداشت است گفت او با مقامات ارشد دولت درباره اصلاحات موردنیاز برای به دست آوردن اعتماد جهانی مذاکره می‌کند. هوانگ گفت ازجمله اصلاحات موردنیاز تشدید مبارزه با قاچاق اعضای پیوندی و مقررات بیشتر درباره چگونگی فراهم آوری این اعضا است. او گفت چین همچنین به تعلیم و آماده کردن پزشکان و بیمارستان‌های بسیار بیشتر برای انجام عمل پیوند نیاز دارد. هوانگ گفت: «پیوند عضو در کشور ما باید به‌طور ۱۰۰ درصد بر اهدای عضو داوطلبانه مدنی متکی باشد. در غیر این صورت ما نمی‌توانیم در صحنه جهانی حضور یابیم.» تصور بر این است که چین بیش از هر کشور دیگری در جهان حکم اعدام اجرا می‌کند، گرچه شمار این موارد مخفی نگه‌داشته می‌شود.

       یک برنامه ثبت اعضای اهدایی در سال ۲۰۱۰ به‌طور مقدماتی اجرا شد و به‌صورت یک نظام ملی گسترش یافت. روزنامه‌ها در چین اغلب گزارش‌های مثبتی درباره خانواده‌هایی منتشر می‌کنند که اندام‌های عزیزانشان را اهدا می‌کنند که تلاشی آشکار برای تغییر باورهای دیرینه فرهنگی درباره اهدای عضو است.

       دولت چین می‌گوید در سال ۲۰۱۵ پزشکان این کشور ۱۰۰۵۷ پیوند عضو انجام داده‌اند. مقامات بهداشتی گفته‌اند که انتظار دارند شمار بیمارستان‌هایی که می‌توانند پیوند انجام دهند، افزایش یابد. چین بر اساس تخمین‌های خودش در هر سال ۳۰۰۰۰۰ بیمار نیازمند پیوند دارد، چالشی که با پیرتر شدن بزرگ‌ترین جمعیت جهان بزرگ‌تر خواهد شد. میزان پیوند در چین بیش از ژاپن و اکثر کشورهای آسیایی دیگر است، اما بسیار کمتر از آمریکا و اغلب کشورهای اروپای غربی است. آمار دولتی چین اغلب با تردید فراوانی مواجه می‌شود و منتقدان روال پیوند اعضا در چین می‌گویند هنوز قانع نشده‌اند. برخی از منتقدان با اشاره به سابقه چین و رواج جراحی‌های بازار سیاه، معتقدند شمار واقعی پیوندها بسیار بیشتر از ارقام رسمی است و زندانیان اعدامی منبع بسیاری از این اعضای پیوندی هستند.

       دکتر تورتستن تری، مدیرعامل گروه مدافع «پزشکان بر ضد برداشت اجباری اعضا» گفت ناظران بین‌المللی به‌اندازه کافی این نظام را بررسی نکرده‌اند تا به قضاوتی حقیقی درباره دقت آمار چین یا ادعای پیشرفت داشته باشند. تری گفت: «این تغییر موفقیت‌آمیز نبود، به خاطر اینکه تغییری به وجود نیامده است.» بیش از یک دهه است که پزشکان خارج از چین با هوانگ و سایر مقامات کار کرده‌اند. هوانگ گفت که او جراحان پیوند را برای بازدید از بیمارستان‌ها و دیدار با پزشکان دعوت کرده است.

       دکتر میچل میلیس، جراح پیوند در دانشگاه شیکاگو می‌گوید چندین بار به‌عنوان بخشی از کار داوطلبانه‌اش از مراکز پیوند در چین بازدید کرده است. به گفته میلیس، یک نشانه تغییر این بود که پزشکان در این مراکز به داشتن جراحی‌هایی با زمان‌بندی روتین عادت داشتند. اما اکنون آنان از داشتن جراحی‌های متعدد در یک روز یا جراحی نداشتن برای روزها حرف می‌زدند. میلیس گفت که این امر نشان می‌دهد که آنان در زمان‌بندی‌های متغیر در نظامی عمل می‌کنند که با اعضای اهدایی داوطلبانه تغذیه می‌شود تا اعضای اعدامی‌ها. میلیس می‌گوید: «گزارش‌هایی مانند مورد اخیر در کانادا بیانگر این است که جراحی‌های بازار سیاه هنوز در چین رخ می‌دهند، گرچه مقیاس‌شان در حدی که دیگران ادعا می‌کنند، نیست.» میلیس گفت: «شواهدی درباره یک نظام گسترده موازی بازار سیاه که بتواند شمار زیادی اعضا از زندانیان اعدامی را فراهم کند، وجود ندارد.» وی افزود که پیوندهای غیرقانونی در سایر نقاط جهان هم رخ می‌دهند. میلیس و دیگر پزشکان امیدوارند که نظام پیوند اعضای چین را با مشارکت با مقاماتی که پذیرنده هستند و به ایجاد اصلاح علاقه نشان می‌دهند، بهبود بخشند.

       جامعه پیوند کانادا پس از بازگشت بیمار پیوندی به کانادا، نامه‌ای به هوانگ فرستاد و خواستار تحقیق درباره این موضوع درست در آستانه اجلاس سالانه جهانی‌اش در هنگ‌کنگ شد. آنچه پس از آن رخ داد باید نشانه‌ای مثبت برای افرادی دانست که با چین در این حوزه همکاری می‌کنند. هوانگ گفت که مقامات چینی مجوز کار جراح و بیمارستانی که پیوند را انجام داده بود، لغو کردند و تحقیق جنایی درباره این جراحی شروع شد.