سرطان روده بزرگ و فعالیت بدنی

به گزارش شفا آنلاین،    در بیش از 50 مطالعه که 40 هزار نفر بیمار مبتلا به سرطان روده بزرگ در آنها شرکت داشتند مشخص شد خطر سرطان روده بزرگ در افرادی که به‌طور منظم تمرین بدنی انجام می‌دهند، 40 تا 50 درصد کمتر از کسانی است که به‌طور منظم تمرین بدنی انجام نمی‌دهند. با انجام تمرین بدنی منظم، خطر تشکیل پولیپ (پولیپ‌ها، توده‌هایی در روده بزرگ هستند که امکان دارد سرطانی شوند) هم کمتر می‌شود.

       گرچه به‌نظر می‌آید فواید انجام تمرین بدنی در مردان اندکی بیشتر از زنان باشد، این فواید در زنانی از تمام گروه‌های سنی و از گروه‌های نژادی و قومی مختلف هم مشاهده شده است. شواهدی در دست است که نشان می‌دهد حفاظت در برابر سرطان روده بزرگ در افرادی از همه بیشتر است که در سرتاسر عمر از سبک زندگی فعالی پیروی کرده‌اند.

       امکان دارد با انجام تمرین بدنی به روش‌های زیر از بروز سرطان روده بزرگ جلوگیری شود: کاهش یافتن مدت زمانی که سلول‌های روده بزرگ در معرض موادی قرار می‌گیرند که در رژیم غذایی وجود دارد و امکان دارد باعث ایجاد سرطان شود و کمتر شدن مدتی که روده بزرگ در معرض اسیدهای صفراوی قرار می‌گیرد. ممکن است اسید صفرا به آستر روده صدمه وارد کند و امکان دارد به رشد غیرطبیعی سلولی و سرطان منتهی شود. تحقیقات بیشتری باید صورت گیرد تا مشخص شود آیا تمرین بدنی باید شدید باشد تا زمان عبور غذا از روده کاهش یابد، یا این که تمرین بدنی متوسط هم برای این منظور کفایت می‌کند.

        کاهش دادن سطح پروستاگلاندین: پروستاگلاندین‌ها گروهی از مواد شبه‌هورمونی هستند که در بدن بر چند فرآیند تاثیر می‌گذارند. در سلول‌های تومور روده بزرگ سطوح بالایی از پروستاگلاندین یافت شده است. در مطالعه‌ای که روی مردان و زنانی صورت گرفت که سابقه پولیپ روده بزرگ داشتند، مشخص شد با افزایش فعالیت بدنی از تقریبا 5/1 ساعت پیاده‌روی در هفته به تقریبا 6 ساعت پیاده‌روی در هفته سطح پروستاگلاندین کاهش می‌یابد.

سرطان پستان و فعالیت بدنی
       در مطالعاتی که در آمریکای شمالی، اروپا و آسیا به عمل آمده، محققان نشان داده‌اند در زنانی که بیش از 3 ساعت در هفته به تمرین بدنی متوسط تا شدید می‌پردازند خطر سرطان پستان 30 تا 40 درصد کمتر می‌شود. سابقه سرطان پستان در خانواده زنان ربطی به این کاهش خطر نداشت و در زنانی که با هر سطحی از خطر سرطان پستان مواجه بودند این کاهش خطر مشاهده شد.

       در اکثر مطالعاتی که صورت گرفته مشخص شده است هرچه سطح فعالیت بدنی بالاتر باشد خطر این سرطان به میزان بیشتری کاهش می‌یابد. گرچه فعال بودن اشخاص در سرتاسر عمر اهمیت دارد، فعالیت بدنی در هر سنی که صورت گیرد می‌تواند به کمتر شدن سرطان پستان کمک کند.

       در تعداد اندکی از مطالعات به عمل آمده، افزایش فعالیت بدنی با کاهش خطر چند سرطان دیگر مرتبط بوده است.

        سرطان رحم: با انجام تمرین بدنی می‌توان به کاهش یافتن چاقی و به پایین رفتن سطح استروژن کمک کرد. هم چاقی و هم بالا بودن سطح استروژن عواملی هستند که ممکن است با ایجاد سرطان رحم ارتباط داشته باشند. در برخی از مطالعات مشخص شده است در زنان فعال خطر این نوع سرطان 30 تا 40 درصد کاهش می‌یابد.

        سرطان ریه: محققان در مطالعات به عمل آمده نشان داده‌اند بین افرادی که از نظر بدنی فعال هستند نرخ سرطان ریه پایین‌تر است. اما دلیل وجود این رابطه مشخص نیست، گرچه شاید یکی از دلایل این باشد که احتمال استعمال دخانیات در افرادی که تمرین بدنی انجام می‌دهند، کمتر است.

        در مورد سرطان‌های دیگر، رابطه‌ای بین پیشگیری سرطان و تمرین بدنی به‌دست نیامده است. محققان در چند مطالعه نشان داده‌اند که هیچ رابطه‌ای بین سطح فعالیت بدنی و خطر سرطان راست‌روده وجود ندارد و در مطالعاتی که تا به‌حال در باره سرطان پروستات و تمرین بدنی صورت گرفته نتایج قطعی به‌دست نیامده است. گرچه مطالعاتی مرتبط با فعالیت بدنی و سرطان بیضه، سرطان تخمدان، سرطان کلیه، سرطان لوزالمعده و ملانوم به عمل آمده است، در هیچ‌یک از این مطالعات نتایج قطعی به‌دست نیامده و باید مطالعات بیشتری صورت گیرد.