سفیکسیم که زمانی داروی خط اول در درمان
نایسریابی‌گونوره بود، شدیدا اثربخشی‌اش زیر سوال رفته است. در مورد چند
سفالوسپورین دیگر نیز وضعیت همین است. طی این سال‌ها به‌طور همزمان،
سوش‌های مقاوم به فلوروکینولون پاتوژن نایسریا گونوره آ گزارش شده‌اند. در
نتیجه، کاربرد این داروها رو به کاهش است. اخیرا مرکز کنترل و پیشگیری از
بیماری‌ها، برای بیشتر موارد عفونت‌های گونوکوکی به درمان دوگانه با سفتری
آکسون و آزیترومایسین توصیه کرده است. مقاومت‌های چنددارویی گونوره، یکی از
مشکلات جدی سلامت در آمریکاست.نایسریا
گونوره‌آ، دومین بیماری منتقله از طریق تماس جنسی در آمریکا (پس از
کلامیدیا تراکوماتیس) است. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها تخمین‌زده که
سالانه بیش از 800 هزار مورد جدید عفونت نایسریا‌گونوره‌آ در آمریکا رخ
می‌دهد. عوامل خطرساز ابتلا به نایسریا گونوره‌آ عبارتند از تماس جنسی
مشکوک و سابقه قبلی عفونت نایسریا گونوره‌آ. بسیاری از عفونت‌های گونوکوکی،
بدون علامت هستند؛ هر چند که این عفونت‌ها در مردان بیشتر از زنان
علامت‌دار می‌شوند. علائم ادراری-تناسلی این عفونت در مردان عبارتند از
علائم مشابه اورتریت یا اپیدیدیمیت نظیر دیزوری یا تورم یکطرفه بیضه. مردان
با عفونت‌های خارج ناحیه تناسلی رکتوم، اغلب بدون علامت هستند اما ممکن
است با علائم پروکتیت نظیر یبوست، درد رکتوم و خونریزی از رکتوم مراجعه
کنند.
به گزارش شفا آنلاین،بیماران با عفونت‌های گونوکوکال حلق، معمولا بدون علامت‌اند؛ اما اگر علامت‌هایی مشاهده می‌شوند، عبارتند از سوزش گلو و ترشح داشتن در ناحیه حلق. علائم نایسریا گونوره‌آ اغلب باعث می‌شوند که مردان قبل از آن که عفونت آنها عارضه‌دار شود به پزشک مراجعه کنند؛ اما نه آنقدر زود که برای جلوگیری از انتقال بیماری به سایرین کافی باشد. بیشتر زنان، تا زمانی که به عوارضی نظیر بیماری التهابی لگن دچار شوند بدون علامت باقی می‌مانند. تعداد زیادی از پاتوژن‌های منتقله از راه تماس جنسی و نیز پاتوژن‌هایی که راه انتقال آنها تماس جنسی نیست، در کنار پروسه‌های غیرعفونی متعددی که ممکن است با علائم و نشانه‌های شبیه آنچه که در عفونت نایسریا گونوره‌آ دیده میشود بروز می‌کنند باید افتراق داده شوند.
بنابراین، تشخیص براساس شرح حال بیمار، معاینه فیزیکی و نیز تایید تشخیص براساس آزمون میکروبیولوژی گذاشته میشود. معمولا آزمون بسط اسید نوکلئیک (NAAT) برای تایید اولیه میکروبیولوژی نایسریا‌گونوره‌آ به کار می‌رود. اگر مقاومت آنتی‌بیوتیکی نیز مطرح باشد، کشت ممکن است لازم شود.
نایسریابی‌گونوره
، به خاطر توانایی‌اش در وفق پیدا کردن و مقاومت شدن به درمان‌های
آنتی‌بیوتیکی شهرت دارد. در دستورالعمل اخیر سال 2015 میلادی، رژیم‌های
درمانی جدید برای نیسریا‌گونوره‌آ مقاوم به چندین دارو توصیه شده‌اند.
توصیه‌های جدید برای درمان عفونت‌های بدون عارضه گونوکوکی سرویکس، اورترا و
رکتوم، تک‌دوز 250
میلی‌گرمی سفتری آکسون به صورت تزریق داخل عضلانی به علاوه تک‌دوز 1 گرم
آزیترومایسین به صورت خوراکی است. آزیترومایسین نسبت به تتراسایکلین ارجح
است، زیرا مقاومت نسبت به نایسریابی‌گونوره در مورد آن کمتر رخ می‌دهد.
توصیه کلیدی دیگر در تصمیم‌گیری درمانی، توجه به تمایل بیمار به ادامه
درمان است. رضایت درمانی اغلب با دوز خوراکی یکبار در روز آزیترومایسین،
بهتر از سایر درمان‌ها به دست می‌آید. به علاوه، آزیترومایسین گزینه درمانی
موثری برای عفونت‌های بدون عارضه ناحیه تناسلی کلامیدیا‌تراکوماتیس است.
بنابراین، این رژیم درمانی در صورت عفونت همزمان گونوکوکی و کلامیدیایی،
بهترین است. در مواردی که بیمار به آزیترومایسین حساسیت دارد،
داکسی‌سایکلین را می‌توان به‌عنوان آلترناتیو درمانی بعدی تجویز کرد. در
صورت مصرف داکسی‌سایکلین، آن را باید به صورت
100 میلی‌گرم خوراکی، 2 بار در روز برای مدت
7
روز مصرف کرد. در مردان، داکسی‌سایکلین ممکن است برای درمان اپیدیدیمیت یا
پروکتیت ناشی از عفونت‌های گونوکوکی نیز تجویز شود. در صورتی که
سفتری‌آکسون در زمان درمان در دسترس نباشد، سفیکسیم را می‌توان به‌عنوان
آلترناتیو درمانی تجویز کرد. هرچند، نایسریا‌گونوره‌آ نسبت به سفیکسیم
مقاوم شده است. به همین دلیل، سفیکسیم باید فقط در زمانی تجویز شود که
سفتری‌آکسون موجود نیست. سفیکسیم باید به صورت تک‌دوز خوراکی 400 میلی‌گرمی
تجویز شود. اگر بیمار به سفالوسپورین حساسیت دارد، درمان دوگانه با تک‌دوز
خوراکی 320 میلی‌گرمی جمیفلوکساسین و
2 گرم آزیترومایسین توصیه میشود.
عفونت‌های
بدون عارضه نایسریا‌گونوره‌آ در ناحیه حلق بحث برانگیزتر از عفونت‌های
بدون عارضه اوروژنیتال و آنورکتال هستند و درمان موفقیت‌آمیز فقط توسط
رژیم‌های آنتی‌بیوتیکی محدودی به دست می‌آیند. مرکز کنترل و پیشگیری از
بیماری‌ها توصیه کرده که مبتلایان با عفونت‌های بدون عارضه گونوکوکی حلق،
با یک رژیم متشکل از تک‌دوز 250 میلی‌گرمی سفتری‌آکسون عضلانی به علاوه
تک‌دوز خوراکی یک‌گرمی
آزیترومایسین درمان شود. مطالعات بالینی نشان دادند که درمان عفونت‌های
حلق با سفتری‌آکسون، شانس درمان موفق را تا 98 درصد بالا می‌برد. بیماران
با عفونت‌های عارضه‌دار گونوکوکی که به آرتریت دچار شده‌اند، باید یک گرم
سفتری‌آکسون داخل عضلانی یا وریدی، هر
24 ساعت یکبار برای حداقل 7 روز به علاوه تک‌دوز خوراکی آزیترومایسین یک‌گرمی را دریافت کنند.
منبع: 2016 US.Pharmacist, August
