به گزارش شفا آنلاین،بر اساس تحقیق جدید دانشمندان آلمانی، گریه های نوزادان والدینی که به زبانی آهنگین حرف می زنند نسبت به نوزادانی که والدینشان به زبان های غیر آهنگین صحبت می کنند خوش نواتر است.  به این ترتیب نوزادانی که زبان مادری آنها نواخت بری (نواخت بری در حقیقت امکان تغییر معنی یک کلمه به واسطه تغییر آهنگ ادا کردن آن است که برای مثال در زبان فارسی کلمه هایی مانند گویا می توانند بر اساس تغییر لحن ادای آن به دو معنی مختلف برداشت شوند) دارد، گریه ای متفاوت با نوزادانی که زبان آنها فاقد نواخت بری بوده است خواهد بود.

این یافته ها به نوعی پشتیبان این تئوری هستند که پایه های اولیه زبان آینده افراد قبل از تولد شکل می گیرد و شکل گیری این مهم تا تلفظ اولیه کلمات توسط کودک به تعویق نمی افتد

زبان های آهنگین مانند ماندارین چینی برای معنا پیدا کردن به صدای فرد متکی هستند. برای مثال زیر و بمی صدا در هنگام تلفظ کلمات می تواند معانی آنها را با تغییر بسیار زیادی همراه کند. در مجموع باید گفت که تمامی زبان های آهنگین پیچیده هستند ولی برخی از آنها پیچیدگی بسیار زیاد و منحصر به فردی دارند. برای درک بهتر این موضوع کافی است بدانید که ماندارین (زبان رسمی چین)از 4 صدای اصلی تشکیل شده است و این در حالی است که زبان لمنسو ( زبان اکثر مردم شمال غربی کامرون) از 8 صدای اصلی تشکیل شده است.

پروفسور کاتلین ورمک به عنوان راهبر این تحقیق در این باره بیان کرد که:« گریه نوزادانی که مادرانشان به زبانی آهنگین صحبت می کنند مولودیک تر از نوزادانی است که برای مثال زبان مادری آنها آلمانی است.»

این یافته ها به نوعی پشتیبان این تئوری هستند که پایه های اولیه زبان آینده افراد قبل از تولد شکل می گیرد و شکل گیری این مهم تا تلفظ اولیه کلمات توسط کودک به تعویق نمی افتد. به این ترتیب می توان گفت که نوزادان فرصت آشنایی با صدا و زبان مادر را در درون حرم آغاز می کنند و سپس این امر را در گریه های آهنگین خود بروز می دهند.