موفقیت بیشتر درمان ترکیبی در بیش‌فعالی

به گزارش شفا آنلاین،در شرایطی که به نظر می‌رسد درمان‌های کلی اختلال بیش‌فعالی و کم‌توجهی (ADHD) به میزان زیادی علائم این بیماری را کاهش می‌دهند، درمان دارویی منحصر به فرد و مناسب هر بیمار در درازمدت موجب بهبود عملکردهای بالینی، اجتماعی آکادمیک وی می‌شود.  محققان گزارش کرده‌اند که در کودکان مبتلا به اختلال بیش‌فعالی و کم‌توجهی ترکیب کردن 2 داروی استاندارد در مقایسه با درمان دارویی با هر کدام از این داروها به تنهایی، می‌تواند به بهبود بیشتر علائم بالینی منتهی شود. نتایج به‌دست آمده در نشریه آکادمی آمریکایی روان‌پزشکی کودکان و نوجوانان به چاپ رسیده است.

با توجه به اینکه بیشتر مطالعات بالینی روی اثر درمان‌های متداول برای اختلال بیش‌فعالی و کم‌توجهی روی عملکرد مغز نبوده‌اند، محققان انستیتو سمل UCLA ، گروهی از کودکان و نوجوانان 7 تا 14 سال با یا بدون اختلال بیش‌فعالی و کم‌توجهی را در 3 مطالعه شرکت دادند و آثار ترکیب داروهای درمان استاندارد روی وضعیت شاخص‌های فعالیت مغزی، بالینی و شناختی را در آنها بررسی کردند. فرضیه این بود که دارودرمانی ترکیبی می‌تواند نسبت به متیل فنیدات تنها و گوانفاسین تنها روی مهارت‌های شناختی و نیز مهارت‌های بالینی ارجح باشد و اینکه آثار ترکیب درمانی روی موج فعالیت مغزی قابل‌توجه است. مبتلایان به اختلال بیش‌فعالی و کم‌توجهی برای مطالعه برای مدت 8 هفته‌ای زیرنظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که ترکیب درمانی در مقایسه با درمان با هر کدام از آن 2 دارو به‌تنهایی، بخصوص برای کنترل علائمی مانند بی‌توجهی و معیارهای پاسخ‌دهی، مفیدتر است. میزان پاسخ‌دهی خوب بالینی در گروه تحت‌درمان تک دارویی از 62درصد به 63 درصد و در گروه ترکیب درمانی، به 75درصد رسید، اما طبق اظهار نویسنده این مقاله، الگوی متفاوتی را برای عملکرد شناختی نشان داد.

وضعیت عملکرد حافظه در هر دو گروه درمان ترکیبی و درمان تک دارویی مشابه بود، اما در گروه تحت‌درمان با گوانفاسین، با وجود بهبود علائم کلی اختلال بیش‌فعالی و کم‌توجهی، هیچ تغییری در وضعیت عملکرد حافظه بیماران مشاهده نشد. بررسی EEG نشان داد که فقط ترکیب درمانی موجب بهبود الگوی‌های فعالیت مغز می‌شود که این بهبود فعالیت‌ها مرتبط بودند با کاهش علائم اختلال بیش‌فعالی و کم‌توجهی و پیشرفت عملکردهای شناختی. در مجموع، نتایج به‌دست آمده از 3 مطالعه نشان داد که در تغییر علائم اختلال بیش‌فعالی و کم‌توجهی، بهبود عملکرد حافظه و الگوهای فعالیت مغزی، ترکیب درمانی موجب بهترین نتیجه درمانی می‌شود. در آخر نویسنده مقاله نتیجه‌گیری کرده که ترکیب‌کردن محرک‌ها با داروهایی مانند گوانفاسین-حتی در بیماران خردسال که از مونوتراپی بیشتر سود می‌برند-باید بیشتر مورد توجه قرار‌گیرد. محققان معتقدند که ترکیب درمانی همراه با مانیتورینگ مناسب، گزینه درمانی بی‌خطر و قابل‌تحملی از سوی بیماران است.