ام‌اس چگونه پیشرفت می‌کند؟

به گزارش شفا آنلاین،  اسکلروز به معنای اثر زخم یا جای زخم گذاشتن است و در افراد مبتلابه ام‌اس در واکنش به آسیب عصبی بافت همبند جوشگاه زخم نقاط گوناگون مغز ایجاد می‌شود. علائم این بیماری ممکن است شامل مشکلاتی در کنترل عضلات، تعادل، بینایی و گفتار باشد.

       ام‌اس چطور پیشروی می‌کند؟ ام‌اس در هر شخصی متفاوت است. معمولاً پزشک‌ها از چهار نوع ام‌اس صحبت به میان می‌آورند:

        عودکننده-فروکش‌کننده: علائم این نوع از ام‌اس در طول حمله‌های شدید حاد می‌شوند و سپس تقریباً بهبود می‌یابند یا فروکش می‌کنند. این نوع از ام‌اس رایج‌ترین شکل آن است.

        پیشرونده-اولیه: این نوع از ام‌اس به‌تدریج شروع می‌شود، اما به‌طور منظم بدتر می‌شود.

        پیشرونده-ثانویه: این نوع در ابتدا در شکل عودکننده-فروکش کننده آغاز می‌شود و سپس پیش‌رونده می‌شود.

        پیشرونده-عودکننده: این بیماری نهفته به‌طور منظم بدتر می‌شود. در این نوع از ام‌اس بیمار عودهای حادی دارد که ممکن است فروکش کنند یا نکنند. این نوع از ام‌اس ازنظر مرسوم بودن در جایگاه چهارم قرار دارد.

       بیماری ام‌اس و آب‌وهوا: تحقیقات نشان می‌دهد که این بیماری می‌تواند در طول ماه‌های تابستان فعال‌تر باشد. گرما و رطوبت بالا می‌تواند به‌طور موقت باعث بدتر شدن علائم شوند. علاوه بر این، دمای بسیار سرد و تغییرات ناگهانی دما می‌تواند علائم را تشدید کنند.

درمان
        داروها: اگرچه هیچ علاجی برای ام‌اس وجود ندارد، اما «داروهای تعدیل‌کننده بیماری» وجود دارند که می‌توانند تعداد و شدت حمله‌های ام‌اس را کاهش دهند. استفاده از این داروها می‌تواند آسیب به مغز و نخاع را کاهش دهد و پیشرفت ناتوانی فرد را پایین بیاورد. وقتی‌که یک حمله اتفاق می‌افتد، مصرف دوز بالای کورتیکواستروئیدها می‌تواند طول مدت این حمله را کاهش دهد. علاوه بر این، داروهای بسیاری در بازار موجود هستند که با مصرف آن‌ها می‌توان علائم عذاب‌آور ام‌اس همچون گرفتگی عضلات، بی‌اختیاری و درد را مدیریت کرد.

        تسکین درد: حدود نیمی از افراد مبتلابه ام‌اس از دردهایی رنج می‌برند که درنتیجه اختلال در سیستم عصبی یا گرفتگی یا کشیدگی عضله است. پزشک‌ها برای تسکین درد عصب از داروهای ضدافسردگی و داروهای ضد تشنج استفاده می‌کنند. علاوه بر این، از داروهای ضد درد و داروهای ضد اسپاسم یا گرفتگی عضلات نیز استفاده می‌شود. درد عضله غالباً واکنش خوبی به ماساژ و فیزیوتراپی نشان می‌دهد. اگر در بدن خود با درد مواجه شدید، این موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید.

        فیزیوتراپی: اگر ام‌اس تعادل، هماهنگی یا قدرت عضله شما را تحت تاثیر قرارداد، می‌توانید از فیزیوتراپی استفاده کنید. فیزیوتراپی می‌تواند به تقویت عضله‌ها و برطرف کردن سفتی عضله‌ها کمک کند. کاردرمانی می‌تواند به حفظ هماهنگی در دست‌ها به‌منظور لباس پوشیدن و نوشتن کمک کند. اگر در صحبت کردن یا قورت دادن آب دهان خود دچار مشکل هستید، می‌توانید به یک متخصص گفتاردرمانی مراجعه کنید.

       درمان‌های مکمل: بسیاری از درمان‌های غیرمتعارف ام‌اس به‌خوبی موردمطالعه قرار نگرفته‌اند. بعضی از افراد می‌گویند که طب سوزنی باعث تسکین علائمی همچون اسپاسم عضله و درد می‌شود، اما تحقیقات انجام‌گرفته در این زمینه نتایج قاطعی را بیان نمی‌دارند. بعضی از افراد مبتلابه ام‌اس می‌گویند که تزریق سم زنبورعسل مزیت‌هایی را برای این بیماری دارد، اما نتایج یکی از تحقیقات (که به مدت 24 هفته طول کشید) نشان داد که تزریق سم زنبورعسل هیچ تاثیری در بهبود ناتوانی، خستگی یا تعداد حمله‌های ام‌اس ندارد. افراد مبتلابه ام‌اس باید مکمل‌های مصرفی خود، رژیم‌های غذایی خاص خود و دیگر درمان‌های امتحان کرده را با پزشک خود در میان بگذارند.

       ام‌اس و بارداری: به‌طورکلی، پزشک‌ها بر این باورند که باردارشدن زنان مبتلابه ام‌اس هیچ خطری برای آن‌ها ندارد. تحقیقات نشان می‌دهد که در طول بارداری خطر عوارض ام‌اس زیاد نیست. در حقیقت، بسیاری از زنان مبتلابه ام‌اس در طول دوره بارداری علائم کمتری دارند. احتمالاً سطوح بالای هورمون‌ها و پروتئین‌ها سیستم ایمنی را سرکوب می‌کنند و احتمال یک حمله جدید را کاهش می‌دهند. بهتر است که پیش از بارداری با پزشک خود صحبت کنید، چون در طول دوره بارداری نباید بعضی از داروهای ام‌اس را مصرف کرد. علاوه بر این، در ماه‌های اول پس از زایمان احتمال عود علائم ام‌اس افزایش می‌یابد.

       همچنان می‌توانید تحرک داشته باشید: اکثر افراد مبتلابه ام‌اس می‌توانند پیاده‌روی را ادامه دهند، هرچند برای پیاده‌روی از ابزارهای کمکی نیز استفاده کنند. وقتی‌که یکی از پاها قوی‌تر است می‌توانید از یک عصا استفاده کنید. افرادی که مشکلات شدیدی در پاهای خوددارند می‌توانند از واکر استفاده کنند. افرادی که پاهای سست و شلی دارند می‌توانند از صندلی چرخ‌دار استفاده کنند.

       خانه خود را با بیماری‌تان سازگار کنید: ایجاد تغییرات اندکی در محیط خانه می‌تواند به مدیریت فعالیت‌های روزانه کمک کند. می‌توانید برای جلوگیری از زمین خود در حمام از میله‌هایی جهت حفظ تعادل استفاده کنید. از پادری‌هایی استفاده کنید که امکان لیز خوردن را کاهش می‌دهند. در توالت خود نیز میله‌هایی قرار دهید تا تعادل خود را حفظ کنید. پیشخوان آشپزخانه خود را پایین‌تر آورید تا در حالت نشسته هم به آن دسترسی داشته باشید. علاوه بر این، از قالیچه‌هایی استفاده نکنید که باعث لیز خوردن یا سکندری خوردن شما می‌شوند.

       ام‌اس و ورزش: ورزش می‌تواند به تسکین سفتی، خستگی و دیگر علائم ام‌اس کمک کند؛ اما انجام بیش‌ازحد تمرین‌های بدنی می‌تواند باعث بدتر شدن علائم شود. سعی کنید که مدت‌زمان فعالیت ورزشی خود را به‌تدریج افزایش دهید. ابتدا به مدت 10 دقیقه تمرین کنید و به‌تدریج مدت‌زمان تمرین‌ها را افزایش دهید. پیش از آنکه فعالیت بدنی را آغاز کنید، با پزشک خود در مورد نوع فعالیت بدنی و شدت آن صحبت کنید. از میان ورزش‌های مفید می‌توان به ایروبیک آبی، شنا، تای‌چی و یوگا اشاره کرد.

       دورنمای ام‌اس: اکثر افراد مبتلابه ام‌اس زندگی عادی یا نسبتاً عادی دارند. اگرچه ام‌اس امکان راه رفتن و انجام بعضی از وظایف را مشکل‌تر می‌سازد، اما این بیماری همواره منجر به ناتوانی شدید و خطرناک نمی‌شود. خوشبختانه، افراد مبتلابه ام‌اس می‌توانند با استفاده از داروهای موثر، درمان‌های توان‌بخشی و وسایل کمکی فعالیت‌ها و شغل‌های خود را انجام دهند و از خانواده و فعالیت‌های موردعلاقه خود لذت ببرند.
WebMD