پژوهشگرانی از دانشگاه گنت (Ghent) بلژیک در بررسی هایی که انجام دادند ، دریافتند که متوسط سن تشخیص بیماری مبتلایان به آلزایمر برای افرادی که به یک زبان سخن می گویند سن 73 سالگی و برای افراد دو زبانه سن 77 سالگی است . این شرایط برای افراد چند زبانه تا پنج سال به تاخیر می افتد .
متوسط سن تشخیص بیماری مبتلایان به آلزایمر برای افرادی که به یک زبان سخن می گویند سن 73 سالگی و برای افراد دو زبانه سن 77 سالگی است . این شرایط برای افراد چند زبانه تا پنج سال به تاخیر می افتد .
محققان این دانشگاه در پژوهش های خود شرایط حافظه و عملکرد مغز 69 بیمار تک زبانه و 65 بیمار دو زبانه که همگی تحت درمان بیماری احتمالی آلزایمر قرار داشتند رامطالعه کردند . تجزیه و تحلیل های انجام شده روی این افراد نشان می دهد که ظهور و تشخیص ریشه های عصبی این بیماری در افراد دو زبانه بین چهار تا پنج سال دیرتر نسبت به افراد یک زبانه رخ می دهد .
نتایج پژهش های انجام گرفته توسط پژوهشگران بلژیکی ، تحقیقات پیشین را مبنی بر اینکه دانستن و صحبت کردن به دو زبان و یا بیشتر، سرعت " پیری شناختی " را کاهش می دهد و به " ذخیره شناختی " کمک می کند ، تایید و اثبات کرد.
پژوهشگران معتقد هستند که
استفاده از دو زبان به طور مداوم و ثابت همانند یک تمرین برای مغز محسوب می
گردد و باعث می شود تا سلول های خاکستری مغز به چالش کشیده شده و از
انحطاط و زوال حفظ شوند. مطالعات تصویربرداری MRI
نشان می دهد که مغز انسانی که به دو زبان سخن می گویند و درگیر دو زبان
است ، از تراکم بالاتری در ماده خاکستری و سفید ، نسبت به انسان تک زبانه
برخوردار است . در حقیقت یادگیری زبان دوم به عنوان یک عامل کمک کننده ،
ذخیره شناختی و کارائی عصبی را بهبود می بخشد .