مراکزی که در این مطالعه شرکت داشتند، در مجموع، دادههای 110 بیمار را گردآوری کردند که به اشتباه مبتلا با مالتیپل اسکلروزیس تشخیص داده شده بودند. البته این مطالعه طراحی نشده بود که بتواند درصد بیماران به اشتباه تشخیص داده شده را گزارش دهد.
در بررسیهای نهایی مشخص شد، دو سوم بیمارانی که به اشتباه با تشخیص مالتیپل اسکلروزیس مواجه شده بودند، در واقع مبتلا به 5 بیماری دیگر بودند: میگرن تنها یا در ترکیب با دیگر تشخیصها (23 درصد)، فیبرومیالژی (15 درصد)، علایم نورولوژیکال غیراختصاصی یا لوکالیزه نشده با یافتههای غیرطبیعی در MRI (12 درصد)، اختلالات تبدیلی یا سایکوژنیک (11 درصد) و اختلال طیف نورومیلیت اپتیک (6 درصد). این نتایج همسو با یافتههای مطالعه «survey of MS specialists» است که بهوسیله همین محققان در سال 2012 در نشریه Neurology منتشر شده بود.
محققان
میگویند: «بسیاری از ما درک میکنیم که تشخیصهای افتراقی MS کاملا
گسترده هستند. پزشکان اغلب در ابتدا به دنبال رد کردن اختلالات نادر هستند،
اما این مطالعات نشان دادهاند که احتمال تشخیص اشتباه MS در جمعیت
بیماران مبتلا به میگرن، خصوصا در زنان جوان، به دلیل یافتههای دموگرافیک
مشابه و ضایعات گیج کننده که در اسکنهای MRI دیده میشوند، در حال افزایش
است.
اگرچه
تشخیص MS چالشبرانگیز است، حقیقت آن است که این دسته اختلالات شایع که با
MS اشتباه گرفته میشوند، یک مشکل بزرگتر را مطرح میکنند. شاید پزشکان به
کرایتریاهای تشخیصی موجود بهطور دقیق توجهی ندارند و آنها را درنظر
نمیگیرند. از سوی دیگر، اعتماد بیش از اندازهای هم به مطالعات
تصویربرداری وجود دارد و به قیمت توجه به تظاهرات بالینی بیمار تمام
میشود.
البته
کرایتریاهای رسمی قابل قبول و پذیرفته شدهای برای MRI وجود دارد تا MS را
از بیماریهای غیر MS جدا کند. باید ضایعهها حداقل در دو نقطه تیپیک
وجود داشته باشند، اما تاکنون اشتباه رایج آن بوده که حداقل دو ناحیه تیپیک
برای ضایعات درنظر گرفته نشده و یکی از نواحی به اشتباه به عنوان ضایعه MS
تشخیص داده شده است.
محققان
معتقدند باید چکلیست تشخیصی 3 مرحلهای برای تشخیص MS استفاده شود. علایم
باید برای MS کاملا تیپیک باشند و نه آتیپیکال، معاینه نورولوژیکی باید با
علایم همخوانی داشته و منعکس کننده مشکلات سیستم عصبی مرکزی رایج در MS
باشند و مطالعات تصویربرداری مانند MRI باید با MS همخوانی داشته باشند.
Medscape