شفا آنلاین>سلامت>نتایج یک پایان‌نامه نشان می‌دهد که آموزش توجه اشتراکی (JAT) به کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم (ASD)، موجب بهبود آغازگری -پاسخ‌دهی اجتماعی، تعامل اجتماعی-هیجانی، تقلید و بازی در آنها می‌شود.
به
گزارش شفا آنلاین، ناهید وکیلی زاده، دانشجوی کارشناسی ارشد رشته روانشناسی
کودکان دارای نیازهای خاص در دانشگاه اصفهان در پایان‌نامه خود تحت عنوان
«اثربخشی آموزش توجه اشتراکی بر آغازگری -پاسخ‌دهی اجتماعی، تعامل
اجتماعی-هیجانی، تقلید و بازی کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم» با راهنمایی
دکتر مختار ملک پور و مشاوره دکتر سالار فرامرزی به طرح این بحث می‌پردازد
که اختلال طیف اوتیسم، آسیب‌های رشدی و تحولی بسیاری برای کودکان به همراه
دارد.
پیشینه پژوهشی و تجربیات بالینی نیز نشان می‌دهد، آسیب‌های رشدی و تحولی می‌توانند در زندگی اجتماعی، تحصیلی و شغلی کودک در آینده و نیز بهداشت روانی خانواده و جامعه تأثیرگذار باشند، لذا توجه به مشکلات این کودکان و رفع آن از اهمیت خاصی برخوردار است.
از طرفی، در سال‌های اخیر درمانگران حوزه اختلال طیف اوتیسم به نقش کلیدی توجه اشتراکی در درمان این کودکان پی برده‌اند. توجه اشتراکی اشاره به مهارتی رشدی دارد که موجب اشتراک توجه (از طریق تماس چشمی، تبادل نگاه، اشاره کردن و نشان دادن) و یا پردازش پیام‌های دیگران می‌شود. کودکانی که با مراقب اصلی خود ارتباط اشتراکی (از قبیل اشاره به اشیاء یا حوادث مورد علاقه، نشان دادن اسباب‌بازی‌ها و تبادل نگاه به‌منظور بیان علاقه به طرف مقابل) دارند، زودتر به مهارت‌های زبانی، شناختی، اجتماعی، هیجانی و ... دست می‌یابند. این نتایج، ضرورت استفاده از مداخلات درمانی زودهنگام به‌منظور بهبود توجه اشتراکی در کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم را گوشزد می‌کند.
با توجه به اهمیت این موضوع که توجه اشتراکی بسیاری از زمینه‌های رشدی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و کودکان ASD در توجه اشتراکی مشکل دارند، لذا ضرورت دارد که به مشکل توجه اشتراکی این کودکان توجه شده و از طریق آموزش به ایجاد و تقویت آن اقدام شود. توجه به این مساله، محققان حوزه بالینی و درمانگری را در سال‌های اخیر بر آن داشته که نسبت به تدوین برنامه درمانی مبتنی بر توجه اشتراکی و بررسی اثربخشی آن در حوزه‌های مختلف اقدام کنند. در این راستا، رویکرد توجه اشتراکی در حوزه تحقیقات درمانگری در پیشینه مربوط به حوزه اختلال طیف اوتیسم مطرح شده است.
هدف از این تحقیق، تعیین تأثیر آموزش توجه اشتراکی بر آغازگری -پاسخ‌دهی اجتماعی، تعامل اجتماعی-هیجانی، تقلید و بازی کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم بود که نتایج تحقیق از اثربخشی این آموزش بر متغیرهای پژوهش حکایت داشت.
پیشینه پژوهشی و تجربیات بالینی نیز نشان می‌دهد، آسیب‌های رشدی و تحولی می‌توانند در زندگی اجتماعی، تحصیلی و شغلی کودک در آینده و نیز بهداشت روانی خانواده و جامعه تأثیرگذار باشند، لذا توجه به مشکلات این کودکان و رفع آن از اهمیت خاصی برخوردار است.
از طرفی، در سال‌های اخیر درمانگران حوزه اختلال طیف اوتیسم به نقش کلیدی توجه اشتراکی در درمان این کودکان پی برده‌اند. توجه اشتراکی اشاره به مهارتی رشدی دارد که موجب اشتراک توجه (از طریق تماس چشمی، تبادل نگاه، اشاره کردن و نشان دادن) و یا پردازش پیام‌های دیگران می‌شود. کودکانی که با مراقب اصلی خود ارتباط اشتراکی (از قبیل اشاره به اشیاء یا حوادث مورد علاقه، نشان دادن اسباب‌بازی‌ها و تبادل نگاه به‌منظور بیان علاقه به طرف مقابل) دارند، زودتر به مهارت‌های زبانی، شناختی، اجتماعی، هیجانی و ... دست می‌یابند. این نتایج، ضرورت استفاده از مداخلات درمانی زودهنگام به‌منظور بهبود توجه اشتراکی در کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم را گوشزد می‌کند.
با توجه به اهمیت این موضوع که توجه اشتراکی بسیاری از زمینه‌های رشدی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و کودکان ASD در توجه اشتراکی مشکل دارند، لذا ضرورت دارد که به مشکل توجه اشتراکی این کودکان توجه شده و از طریق آموزش به ایجاد و تقویت آن اقدام شود. توجه به این مساله، محققان حوزه بالینی و درمانگری را در سال‌های اخیر بر آن داشته که نسبت به تدوین برنامه درمانی مبتنی بر توجه اشتراکی و بررسی اثربخشی آن در حوزه‌های مختلف اقدام کنند. در این راستا، رویکرد توجه اشتراکی در حوزه تحقیقات درمانگری در پیشینه مربوط به حوزه اختلال طیف اوتیسم مطرح شده است.
هدف از این تحقیق، تعیین تأثیر آموزش توجه اشتراکی بر آغازگری -پاسخ‌دهی اجتماعی، تعامل اجتماعی-هیجانی، تقلید و بازی کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم بود که نتایج تحقیق از اثربخشی این آموزش بر متغیرهای پژوهش حکایت داشت.
نظرشما
آخرین اخبار