وی با بیان اینکه احتمال بروز این بیماری در همه سنین وجود دارد، اضافه کرد: شایع‌ترین سن ابتلا به فیبروم رحم 30 سالگی است.
این متخصص بیماری‌های زنان و زایمان درباره علائم این بیماری تصریح کرد: علائم ابتلا به فیبروم با توجه به نوع و محل قرار گرفتن آن متفاوت است. بنابراین اگر فیبروم در قسمت داخلی رحم باشد تنها خونریزی داشته و علائم بیشتری از خود نشان نمی‌دهد.
وی با اشاره به اینکه اگر فیبروم در سطح بیرونی رحم قرار گرفته باشد، ممکن است هیچ علائمی را از خود بروز ندهد، گفت: قاعدگی‌های سنگین و دردناک، خونریزی‌های بین دوره‌های ماهیانه، احساس پری در پایین شکم، حجم زیاد ادرار و فشار به مثانه از علائم ابتلا به فیبروم رحم است.
فریمانی با بیان اینکه غده‌های فیبروم خوش‌خیم هستند، اظهار کرد: احتمال یک در هزار وجود دارد که فیبروم از نوع بدخیم باشد.
وی با بیان اینکه سابقه فامیلی و ژنتیک در ایجاد فیبروم رحمی بسیار موثر است، افزود: تنها راه درمان این بیماری جراحی است، البته زمانی‌که علائم بیماری بسیار شدید بوده و موجب آزار فرد مبتلا شود، پزشک معالج تصمیم به جراحی می‌گیرد.
وی با تاکید بر اینکه زمانی تصمیم به عمل جراحی گرفته می‌شود که مشکلی برای باروری بیمار به وجود نیاورد، اضافه کرد: در صورتی‌که فیبروم بیش از اندازه بزرگ شود و بیمار تمایلی به فرزندآوری نداشته باشد، اقدام به خارج کردن رحم می‌کنیم.
فریمانی تصریح کرد: شایع‌ترین خطری که فیبروم رحم برای بیمار به همراه دارد، خونریزی‌های مکرر و با حجم زیاد، احساس توده و فشار و در موارد اندک نازایی است.
به گفته این متخصص بیماری‌های زنان و زایمان، پس از سنین یائسگی فیبروم‌های رحم شروع به کوچک شدن می‌کنند.
