ارتباط کمبود آهن در بارداری و بیماری تیروئید

به گزارش شفا آنلاین،    محققان که نتایج این مطالعه را در Europea- Journa- of Endocrinology منتشر کرده‌اند، متذکر می‌شوند 35 درصد از تقریبا 2000 زن باردار که در طول تریمستر اول بارداری مبتلا به کمبود آهن بودند، در معرض افزایش خطر اتوایمیونیتی تیروئید تا حدود 50 درصد قرار داشتند. در حالی که مطالعات قبلی نشان داده‌اند کمبود آهن در طول بارداری می‌تواند 24 تا 44 درصد زنان را تحت تاثیر قرار دهد، این نخستین مطالعه‌ای است که نشان می‌دهد اثر ثانویه این وضعیت، افزایش شیوع اتوایمیونیتی تیروئید است.

 این نتایج از این جهت اهمیت دارند که اتوایمیونیتی تیروئید در زنان باردار می‌تواند خطر سقط، زایمان زودرس و وزن کم موقع تولد نوزاد را در مقایسه با زنان سالم، افزایش دهد. هرچند محققان تاکید می‌کنند زنانی که باردار می‌شوند، باید دریافت مواد غذایی غنی از آهن را در رژیم غذایی خود افزایش دهند، بسیاری از آنها برنامه‌ای از قبل برای باردار شدن خود نداشته‌اند، اما باید سطح فریتین خون خود را پیش از باردار شدن بررسی کنند. این مسئله‌ای است که بسیاری از زنان به دلیل مسائل اقتصادی از انجام این کار سر باز می‌زنند. حتی در طبقه‌های اجتماعی مرفه هم که از نظر مالی مشکلی ندارند، این مسئله به چشم می‌خورد.

       در هرصورت، یافته‌های جدید حاکی از آن هستند که کمبود آهن هنوز یک مسئله ویژه و مهم است حتی در مناطق شهری. در بسیاری از موارد هم تصور بر آن است که این وضعیت خودبه‌خود برطرف می‌شود، اما بررسی‌های انجام شده حاکی از آن هستند که اینگونه نیست و زنان بسیاری با این مشکل هنوز دست و پنجه نرم می‌کنند.

       محققان به منظور ارزیابی شیوع بیماری‌های اتوایمیون و بدعملکردی تیروئید در طول 3 ماه اول بارداری، 1900 زن بادار را در یک مطالعه آینده‌نگر تحت بررسی قرار دادند.

       هیچ یک از این زنان سابقه بیماری تیروئید نداشته یا داروی مربوط به تیروئید مصرف نمی‌کردند. زنانی که هم تحت درمان با مکمل‌های آهن بودند، از مطالعه کنار گذاشته شدند.

       در زنان باقیمانده، سطوح سرمی فریتین، آنتی‌بادی‌های پراکسیداز تیروئید TPO-abs، همچینین TSH و FT4 در طول نخستین ویزیت بارداری‌شان چک شد.

       این تیم تحقیقاتی کمبود آهن را به صورت سطح سرمی فریتین کمتر از 15 میکروگرم در میلی‌لیتر و اتوایمینیوتی تیروئید را به صورت سطح TPO-abs بیشتر از kIU/L 60 تعریف کردند. هیپوتیروئیدی تحت بالینی نیز به صورت سطح TSH بیشتر از mIU/L 5/2 تعریف شد. نتایج نهایی نشان دادند 35 درصد از زنان با کمبود آهن مواجه بودند (میانگین سطح فریتین سرم 10 میکروگرم در لیتر). تفاوتی نیز از نظر سن و وزن بدن میان دو گروه از زنان مبتلا به کمبود آهن و بدون کمبود آهن دیده نشد. از سوی دیگر مشخص شد، سطح TSH سرم در گروه مبتلا به کمبود آهن در مقایسه با گروه بدون کمبود آهن، به‌طور قابل توجه و معنی‌داری بیشتر بود. سطح FT4 نیز در گروه با کمبود آهن به‌طور معنی‌داری کمتر از گروه بدون کمبود آهن بود. سطح TPO-abs بین دو گروه قابل مقایسه بود.

در گروه زنان بارداری که کمبود آهن داشتند، به‌طور قابل توجهی شیوع بالاتری از اتوایمیونیتی تیروئید نسبت به گروه مقابل دیده شد. همچنین با شیوع بیشتری از هیپوتیروئیدی تحت‌بالینی هم مواجه بودند. در نهایت، محققان به این نتیجه رسیدند که کمبود آهن، شانس خطر اتوایمیونیتی تیروئید را 52/1 برابر بیشتر می‌کند.