بادنجان مقوی معده، بازکننده‌ی
انسدادها و گرفتگی‌های مجاری عروق بوده و مصرف آن با سرکه قابض شکم، مدر
بول (ادرار) و با روغن ملین طبع است.
بادنجان مسکن دردهای گرم،
خوشبوکننده عرق و برطرف‌کننده بدبویی زیر بغل و کنج ران بوده، پاشیدن
دنباله‌های خشک بادنجان بر موضع بواسیر و سایر امراض مقعد که با روغن بادام
تلخ یا روغن بنفشه و یا بابونه چرب شده باشد مفید است.
شستشوی دست و
پا با آب سیاه حاصل از خیساندن بادنجان برای رفع و خشک کردن عرق دست و پا
مفید بوده و مصرف خاکستر بادنجان سوخته با سرکه به صورت خمیر، در زدودن
زگیل موثر است.
مالیدن تخم ساییده بادنجان رسیده و کاملاً پخته شده،
همراه با موم و روغن بر شقاق میان انگشتان پا و پاشنه پا بسیار موثر بوده و
برطرف‌کننده فوری این عارضه است.
عوارض مصرف طولانی و بدون مصلح:
*
از دیدگاه طب سنتی طبیعت بادنجان گرم و خشک در درجه دوم یا سوم است و مصرف
مداوم آن بدون به کار بردن مصلحات آن، به سبب غلبه‌ی خشکی باعث ایجاد سودا
و بیماری سودایی می‌شود، و پوست را بدرنگ، سیاه و یا زرد می‌کند.
*
بادنجان کوچک (نارس) باعث ایجاد لکه‌های سیاه صورت، سردرد و جوش‌های دهان
می‌شود. وجود آلکالوئید سولانین حتی مقادیر کم آن در معده‌های ضعیف ممکن
است اختلالات مسمومیتی ضعیفی ایجاد کند.
* مصرف زیاد و به تنهایی
بادنجان امکان ایجاد درد پهلو، زهار، بواسیر و درد چشم سوداوی را در پی
خواهد داشت. به همین علت پخت آن با گوشت و روغن و گاهی با سرکه یا آب انار
ترش و شیرین توصیه شده است.
* مصرف بیش از حد بادنجان رنگ چهره را تیره می‌کند، همچنین تولید سودا در بدن را زیاد کرده و موجب بواسیر می‌شود.
انجمن
تحقیقات طب سنتی ایران عنوان می‌کند: برای دفع و یا کاهش عوارض بادنجان
طبق گفته حکیمان طب سنتی، بهتر است بادنجان قبل از مصرف برش داده شده و
تمام قسمت‌های آن نمک مالیده شود، سپس 2 تا 3 ساعت در آب سرد قرار داده شده
تا آب سیاه یا زرد آن خارج شود، و این امر تکرار شود تا دیگر آب سیاهی
خارج نشود، سپس بادنجان‌ها را کاملاً شسته و با گوشت بره و بزغاله جوان یا
مرغ جوان فربه و روغن گاو تازه طبخ کند، یا در روغن سرخ کرده و بپزند سپس
با سرکه یا آب انار یا آب‌غوره که مصلح و دافع سُدّه (گرفتگی) هستند مصرف
شود.
به طور کلی
* بادنجان دارای طبیعت گرم و خشک است.
* مصلح آن پختن با روغن و گوشت می‌شود.
* مصرف آن با روغن، نرم‌کننده شکم است.
* تولید سودا در بدن را زیاد می‌کند و موجب بواسیر می‌شود.
* رنگ چهره را خراب می‌کند.
