علائم اسکلتی سندرم داون
این
کودکان ممکن است عضلات ضعیف داشته باشند یا ممکن است لیگامانهایشان شل
باشند. این دو عامل موجب میشوند مفاصل این بیماران شل و با قابلیت انعطاف
بالا باشد. مراحل رشد این افراد از دیگر همسالان خود عقبتر است. این
کودکان دیرتر غلت میزنند، دیرتر مینشینند و میایستند و دیرتر شروع به
راه رفتن میکنند. مفاصل این کودکان ناپایدار است. مفاصل ران و زانوی آنها
ممکن است ناپایدار و نیمه دررفته باشد. گاهی لقی و ناپایداری در مفاصل ستون
مهره گردنی موجب فشار به نخاع آنها میشود. در این افراد صافی کف پا و
انحراف شست پا بیشتر دیده میشود.
کنترل سندرم داون
فیزیوتراپی
و کاردرمانی میتواند به این افراد کمک زیادی بکند. با انجام به موقع و
زودهنگام این اقدامات، قدرت عضلات، هماهنگی بین حرکات اندامها و یادگیری
مهارتهای زندگی بهتر و سریعتر انجام میشود. بسیاری از این افراد
میتوانند در سنین بالاتر کاملا مستقل زندگی کنند و شغلی داشته باشند.
تشخیص زودهنگام این بیماری کمک زیادی به پیشگیری از مشکلات ارتوپدی آنها
میکند. این کودکان باید تشویق شوند تا فعالیت بدنی و تغذیه مناسبی داشته
باشند. تغذیه مناسب به آنها کمک میکند تا افزایش وزن پیدا نکنند و فعالیت
بدنی مناسب مثل نرمشهای آیروبیک و کششی و قدرتی به حفظ سلامت سیستم عضلانی
اسکلتی آنها کمک میکند.
همانطور
که گفتیم در بعضی از این افراد ممکن است به علت شلی عضلات و لیگامانها،
در ناحیه مهرههای گردنی نخاع تحت فشار قرار گیرد. این فشار به نخاع
میتواند موجب ضعف و شلی اندامها، سفتی اندامها، درد گردن و سردرد و خشکی
گردن شود. پزشک معمولا این وضعیت را با دیدن رادیوگرافی ناحیه گردن بیمار
میتواند تشخیص بدهد. این بیماران باید از ورزشهای شدید اجتناب کنند. بعضی
از این بیماران ممکن است نیاز به جراحی گردن داشته باشند. در این جراحی،
چند تا از مهرههای گردن به هم جوش داده میشوند تا بدین وسیله به نخاع
فشار زیادی وارد نشود.
ممکن است لازم باشد برای شلی مفاصل ران و زانو، اعمال جراحی برای این بیماران انجام شود.