ارتبـاط تماشـای زیـاد تلـویزیون و کـاهـش استخـوان‌سازی

به گزارش شفا آنلاین،  در این بررسی که نتایج آن در ژورنال Bone and Minera- Research منتشر شده است، گروهی از کودکان و نوجوانان تا ۲۰ سالگی از لحاظ ساعات تماشای تلویزیون و تراکم استخوانی بررسی شدند. نتایج نشان داد هر چه افراد در دوران کودکی ساعات بیشتری را در پای تلویزیون نشسته بودند، تراکم استخوانی‌شان کمتر می‌شد.

       والدین بیش از ۱۰۰۰ کودک استرالیایی در این بررسی که به‌وسیله جوآن مک‌وی و همکارانش در دانشگاه کورتین در استرالیا انجام شد، شمار ساعت‌هایی که فرزندانشان در هفته تلویزیون تماشا می‌کردند را در سنین مختلف در ۵، ۸، ۱۰، ۱۴، ۱۷ و ۲۰ سالگی گزارش می‌کردند (افراد در سنین بالاتر خودشان ساعات تماشای تلویزیون را گزارش می‌کردند).

       کارشناسان می‌گویند ساعات تماشای تلویزیون در این بررسی در واقع بیانگر مدتی است که کودکان در حالت نشسته قرار می‌گیرند و این نشستن درازمدت است که پیامدهای بهداشتی برای افراد به وجود می‌آورد.

       این وضعیت به‌خصوص در سال‌های اخیر با رواج استفاده از کامپیوتر، تلفن‌های هوشمند و اپلیکیشن‌ها در میان کودکان بدتر هم شده است.

       این گروه پژوهشگران گروه کودکان را بر اساس میزان تماشای تلویزیونشان در طول سال‌های بررسی به سه گروه تقسیم کردند: کودکان و نوجوانانی که در طول این بررسی در هفته کمتر از ۱۴ ساعت تلویزیون تماشا کرده بودند، در گروه تماشای مداوما کم تلویزیون قرار گرفتند و ۲۰ درصد کل گروه را تشکیل می‌دادند. کودکان و نوجوانانی که ۱۴ ساعت یا بیشتر در هفته تلویزیون تماشا کرده بودند، در گروه تماشای مداوما زیاد تلویزیون قرار داده شدند و ۴۰ درصد افراد را شامل می‌شدند. گروه سوم شامل کودکان نوجوانانی بودند که در طول مدت بررسی از میزان کم تماشای تلویزیون به میزان بالای تماشای تلویزیون رسیده بودند.

       درنهایت افراد شرکت‌کننده در بررسی در ۲۰سالگی‌شان برای تعیین محتوای معدنی استخوانی، تراکم‌سنجی شدند.

       حتی پس‌ازاین پژوهشگران نتایج را برحسب سایر عوامل موثر بر تراکم استخوان ازجمله قد، توده بدنی، فعالیت بدنی، میزان دریافت کلسیم، میزان ویتامین D در خون، مصرف الکل و سیگار کشیدن کنترل کردند، کودکانی که در گروه تماشای مداوما زیاد تلویزیون قرار داشتند، نسبت به دو گروه دیگر مواد معدنی کمتری در استخوان‌هایشان در ۲۰ سالگی داشتند.

       کارشناسان می‌گویند که بی‌حرکتی طولانی‌مدت می‌تواند سلامت استخوان‌ها را از دو طریق دچار مشکل کند، یکی اینکه فرد از سودمندی تحرک بدنی محروم می‌شود، دوم اینکه بر اساس مطالعاتی که بر روی افرادی که زمان زیادی را بی‌حرکت در بستر بوده‌اند، تغییرات فیزیولوژیکی در بدن در این شرایط ایجاد می‌شود، باعث به هم خوردن تعادل بیوشیمیایی استخوان و تحلیل رفتن آن می‌شود.

       چندین بررسی دیگر هم در سال‌های اخیر رابطه تاثیر زیان‌بار نشستن طولانی‌مدت بر سلامت استخوان‌ها را نشان داده‌اند.

       تحلیل رفتن تدریجی استخوان و از دست رفتن محتوای معدنی آن نهایتا باعث می‌شود که بیماری پوکی استخوان به وجود آید و احتمال شکستگی حتی با ضربات خفیف افزایش یابد. این شکستگی‌ها به‌خصوص در لگن می‌تواند شرایط وخیمی برای فرد ایجاد کند.

       در حال حاضر بیش از ۲۰۰ میلیون زن در سراسر جهان به پوکی استخوان دچار هستند و در معرض خطر عوارض ناشی از آن قرار دارند.

       تراکم استخوانی در ۲۲ سالگی‌افراد به حداکثر می‌رسد و بعد به‌تدریج از آن کاسته می‌شود. اگر فرد سبک زندگی سالمی داشته باشد و به‌اندازه کافی فعالیت جسمی انجام دهد، می‌توان سرعت روند تضعیف استخوان‌ها را کاهش داد.

       ورزش‌های ضربه‌ای مانند دویدن یا پارکور به‌خصوص به سلامت استخوان کمک می‌کنند.

       پیرسون، سرپرست این گروه پژوهشی می‌گوید: «متقاعد کردن والدین و سایر افراد دراین‌باره که بی‌حرکتی طولانی‌مدت به‌صورت نشستن در جلوی صفحه نمایش یا نشستن در مدرسه یا محل یا در طول مسافرت پیامدهای بهداشتی درازمدتی خواهد داشت، کار مشکلی است. امروزه ما عادت کرده‌ایم به نتایج فوری اعمالمان توجه کنیم و توجهی به پیامدهایی که ممکن است ۲۰ سال دیگر رخ دهند، نشان نمی‌دهیم.»

       پیرسون توصیه می‌کند که برای جلوگیری از بی‌حرکتی طولانی گاه‌به‌گاه دوره نشستن را قطع کنیم، برای مثال هنگام پخش آگهی‌های تجاری در وسط برنامه تلویزیونی از جای خود بلند شویم یا اینکه به جای ایمیل زدن به یک همکار در محل کار از جای خود بلند شویم و با تلفن با او صحبت کنیم.