معاون آموزشی وزارت بهداشت گفت: بحث نیروی انسانی در دانشگاه‌ها از موضوعات بسیار مهم و تعیین‌کننده است. زیرا گزارش‌های بین‌المللی نشان می‌دهد برای توسعه علمی باید نیروی انسانی را تقویت و تحصیلات تکمیلی را گسترش داد.
لاریجانی گفت: متاسفانه بسیاری به انبوه‌سازی و افزایش ظرفیت رشته‌های مقطع Ph.D پزشکی در وزارت بهداشت انتقاد می‌کنند. در حالی که در تمام کشورهای دنیا هر دانشجویی که مستعد و علاقه‌مند باشد می‌تواند به آموزش عالی راه یابد و نباید محدودیتی برای افزایش ظرفیت در دانشگاه‌ها اعمال شود. اگرچه ما در این زمینه فاصله زیادی با سایر کشورهای دنیا داریم.
وی خاطرنشان کرد: دانشجویان مقطع Ph.D پزشکی باید به گونه‌ای تربیت بشوند که بعد از فارغ‌التحصیلی دنبال شغل نباشند و اینطور نباشد که تنها در ساختار دولتی جذب شوند. این افراد باید بتوانند با تشکیل شرکت‌های دانش‌بنیان در جامعه اشتغال زایی کنند.
معاون آموزشی وزارت بهداشت از وضعیت جذب اعضای هیات علمی در دانشگاه‌های علوم پزشکی انتقاد کرد و گفت: متاسفانه دانشگاه‌های ما در رشته‌های بالینی با کمبود اعضای هیات علمی مواجه‌اند. به طوری که برخی از رشته‌ها توسط افرادی که در حال گذراندن طرح خود هستند، اداره می‌شوند.
وی افزود: همچنین رشته‌هایی وجود دارد که به طور مشخص اعضای هیات علمی در آنها وجود ندارند. در حال حاضر با توجه به وجود ۲۰۰ هزار دانشجوی علوم پزشکی در وزارت بهداشت، با کمبود حدود ۱۰ هزار عضو هیات علمی مواجه هستیم.
لاریجانی یادآور شد: حدود ۱۷ هزار نفر به عنوان عضو هیات علمی در دانشگاه‌های علوم پزشکی فعالیت می کنند که نسبت استاد به دانشجو در رشته‌های بالینی ۱۸ به یک است. اگر کشور ما بخواهد در حوزه پزشکی به قدرت اول منطقه تبدیل شود لازم است حداقل پنج دانشگاه برتر در حوزه سرمایه انسانی کمبودی نداشته باشند، در غیر این صورت به اهداف خود دست نخواهیم یافت.
وی اضافه کرد: طی چند سال اخیر استراتژی‌ها و هدف‌گذاری‌های مشخصی در حوزه آموزش پزشکی تعیین شده است. به طوری که این عرصه از بی‌سروسامانی و بلاتکلیفی خارج شده و قدم‌های مثبتی نیز در این عرصه برداشته شده و اگر مشکل کمبود اعضای هیات علمی نیز برطرف شود به قطب اصلی آموزش پزشکی در منطقه تبدیل خواهیم شود.
معاون آموزشی وزارت بهداشت اظهار داشت: چالش دیگری که در حوزه جذب اعضای هیات علمی دانشگاه‌های علوم پزشکی وجود دارد این است که بسیاری از افراد به دلیل قانون طرح تمام‌وقت جغرافیایی که براساس آن مجبور می‌شوند به طور تمام‌وقت در اختیار دانشگاه‌ها قرار بگیرند جذب نمی‌شوند چراکه دریافتی آنها در بخش‌های خصوصی چندین برابر بخش‌های دولتی است که این موضوع در بین اعضای هیات‌علمی بالینی و متخصصان بسیار بارزتر است.
