جنازه این کودکان اغلب به متخصصان علم تشریح به منظور مطالعه روی جمجمه انسان فروخته شده بود. این اقدام عجیب در چند قرن گذشته، اساس دانش تشریح را در قرن حاضر رقم زده است. تحقیقی که به تازگی انجام شده نشان می‌دهد که کالبدشکافی اجساد این کودکان بسیار عادی‌تر از آن چیزی است که پیش از این تصور می‌شد.

این متخصصان تشریح، 54 جنین و نوزاد را مورد مطالعه قرار داده بودند که چند قرن در بخش آناتومی دانشگاه کمبریج و در جعبه‌های مقوایی فاقد اسید نگهداری می‌شدند. دانشمندان در آن زمان معتقد بودند که اجساد نوزادان اطلاعات حیاتی و مهمی را درباره تکامل انسان دربردارد. از این رو، آنها اقدام به کالبدشکافی اجساد نوزادان کردند.

این جمجمه‌ها برای تدریس یا نمایش نگهداری می‌شدند که علت وجود برخی علائم تشریح را روی استخوان‌های جمجمه کودکانی تشریح می‌کند که محققان آنها را از قبرستان‌های بیمارستان‌ها و کلیساهای منطقه کشف کردند. این در حالی است که روش کالبدشکافی روی کودکان با افراد بالغ متفاوت است.

متخصصان تشریح معمولا روی افراد بالغ عمل جراحی باز جمجمه انجام می‌دهند به طوریکه با کمک اره قسمت فوقانی جمجمه را باز می‌کنند اما در تشریح جنین و کودکان، جمجمه را در یک قسمت بسته نگه می‌دارند.

از میان 57 جمجمه جنین و نوزادی که مورد کالبدشکافی قرار گرفته بود، تنها یکی از آنها به روش جراحی باز جمجمه تشریح شده بود. مدارک به جا مانده از قرن 18 نشان می‌دهد که اندازه بدن نوزادان، آنها را به گزینه‌ای مناسب برای تشریح آناتومی در تدریس تبدیل کرده بود.

محققان از جنازه این نوزادان برای مطالعه آناتومی رشته‌های عصبی و سیستم گردش خون استفاده می‌کردند که برای این کار باید در کل بدن موم رنگی تزریق می‌کردند تا بتوانند به راحتی این کار را انجام دهند.

قانون قتل عمد در سال 1752 این اجازه را به قانونگذار می‌داد که عمل تشریح پزشکی روی قاتلان اعدامی که بیش‌تر آنها را مردان تشکیل می‌دادند، انجام شود. اما این کار هم نتوانست باعث کاهش تقاضای خرید اجساد برای تشریح شود و بازار سیاه خرید جنازه‌ گسترش یافت.

در آن زمان، اجساد معمولا از داخل قبرها دزدیده می‌شدند و از آنجا که به صورت قطعه قطعه فروخته می‌شدند، اجساد نوزادان برای تشریح خیلی مفید نبودند.

طبق قانون آناتومی سال 1832، به نوانخانه‌ها و بیمارستان‌ها اجازه داده شد تا اجساد فقرا را در صورتی که مورد درخواست خانواده‌هایشان نبوده است، برای تشریح اهدا کنند.

تا سال 1838، هیچ‌گونه مجوز رسمی به عنوان استفاده از نوزادانی که مرده متولد می‌شوند، داده نشده بود و جنازه‌ آنها به راحتی به متخصصان تشریح فروخته می‌شد. پس از آن، قانونی مطرح شد که طبق آن برخی زنان شاغل در نوانخانه‌ها، آنهایی که سقط جنین کرده‌اند، کودک خود را از بین برده‌اند یا از راه غیرمشروع بچه‌دار شده‌اند، اجازه می‌داد نوزادان خود را نوزادان خود را که مرده‌اند برای کار تشریح اعطا کنند.

مطالعات نشان می‌دهد که بیشترین تعداد اجساد کودکان متعلق به کودکان مادران بی‌بضاعتی بوده است که مرده متولد شده بودند، کودکانی که به دلیل بیماری‌های عفونی مرده‌ بودند، کودکانی که در بیمارستان‌های خیریه مرده بودند و مادرانی که از راه غیرمشروع بچه‌دار شده بودند و آنها نوزادانشان را به دلیل موقعیت اجتماعی از بین می‌بردند.

این قبیل مادران در ازای اعطای نوزادان مرده خود، پولی را دریافت می‌کردند که از آن برای خرید غذا برای خانواده خود استفاده می‌کردند.