شاخص‌های ارزیابی عملکرددر شرکت‌های داروسازی

ورزشی که از همان ابتدا شروع یک مسابقه فوتبال یا والیبال بوده است. پس برایتان قبل از ورزش مسابقه مهم بوده است یا همان ارزیابی با رقیبان احتمالی در شروع ورزش.

       پیتر دراکر می‌گوید: «چیزی را که نمی‌توانید ارزیابی کنید، نمی‌توانید مدیریت کنید.» پس با توجه به مثال بالا و اهمیت ارزیابی عملکرد می‌توان دلایل متعدد دیگری را مثال زد. از جمله افزایش بهبود شرکت با پایش مداوم عملکرد، برنامه‌ریزی و پیش‌بینی با استفاده از سنجش عملکرد برای دستیابی به اهداف محقق شده، هم چنین است اعطای پاداش وقتی که بدانیم کارکنان تا چه اندازه در محقق شدن اهداف شرکت دخیل بوده‌اند و مواردی دیگر که مثل قوانین و استانداردها و جایگاه شرکت در بین رقبا که تمامی این موضوعات و مباحث فقط و فقط با ارزیابی عملکرد قابل سنجش است.

       شرکت‌های داروسازی در ایران از چند منظر عملکردشان بررسی می‌شود، اولین معیار عملکرد میزان حجم فروش ریالی یک شرکت در سال است، اما متاسفانه محاسبه سود در این اعداد به صورت شفافی تعیین نمی‌گردد و در صورت‌های مالی با انبوهی از معیارهای غیر مشخص مواجه می‌شویم. به طور مثال نحوه واردات بسیاری از مواد اولیه در شرکت‌های مختلف گوناگون است و مدیران ارشد با توجه به ترفندهای مختلف گاهی یک ماده موثره را با درصدهای گمرکات متفاوت وارد می‌کنند. نمونه بارز آن ورود آموکسی‌سیلین از طرق مختلف به عنوان یکی از پنج محصول پرفروش در سال گذشته بوده است.

       شاخص دیگر برای جایگاه‌یابی شرکت‌ها حجم فروش عددی محصولات نهایی در شرکت‌های داروسازی است. قصه آنجا پرغصه می‌شود که تعدادی از شرکت‌های قدیمی‌تر به منظور خارج نشدن یک دارو از فهرست دارویی کشور یا تامین نیاز برخی از بیماران مکلفند یک دارو را سالیان سال تولید کنند و متاسفانه کمیته قیمت‌گذاری هنوز راه حل مناسبی برای تولید این داروها پیدا نکرده است که چگونه به تولیدکنندگان بسته‌های تشویقی اهدا کند تا هم داروی مورد نظر حفظ شود و هم منافع آتی شرکت محفوظ بماند. پس لزوما شرکت‌هایی که تعداد مولکول‌های تولیدیشان بیشترین است، بهترین عملکرد مالی را نخواهند داشت.

       شاخص‌های دیگری که می‌خواهیم با هم مرور کنیم، هنوز قابل اندازه‌گیری نیستند، ولی خودتان قضاوت کنید که تا چه حد مهم هستند. کدام شرکت محصولات با کیفیت‌تری تولید می‌کند؟ اگر فقط کیفیت را میزان اثربخشی و کارایی در نظر بگیریم و خود را فارغ از اثرات جانبی و مقرون به صرفه بودن دارو در نظر بگیریم، میزان بهره‌وری کدام تولیدکننده قرص و شربت بیشتر است؟ شرکت مورد نظر در مقایسه با شرکت رقیب چند نفر نیروی انسانی دارد؟ با چه ماشین آلات و چه نسلی از تجهیزات؟ اینها همه سوالاتی است که برای مقایسه عملکرد و برای یافتن پاسخ‌هایشان هنوز فاصله بسیاری وجود دارد.

       مدیران شرکت‌ها مثل همان فردی هستند که هنوز امضای حکمشان خشک نشده است، باید در گود قرار گیرند و از همان ابتدا رقابت کنند. اگر از قبل آمادگی بدنی و ذهنی داشته باشند، می‌توانند تا آخر رقابت کنند و در پایان عضلاتشان هم نگیرد و هم چنین در روزهای بعدی باز هم مسابقه بدهند، ولی اگر بدون تمرین و نرمش وارد بازار رقابت شوند، ماحصل ورزش کردن برایشان کوفتگی است و درد چندین روزه و خانه‌نشینی و در نهایت خارج شدن از رقابت.