کد خبر: ۱۱۲۷۷۹
تاریخ انتشار: ۰۳:۳۰ - ۰۱ تير ۱۳۹۵ - 2016June 21
شفا آنلاین>سلامت> داروهای آنتی‌سایکوتیک از جمله گروه داروهایی هستند که بیش از سایر گروه‌های دارویی در سالمندان مورد سوء‌مصرف قرار می‌گیرند.
 به گزارش شفا آنلاین، تحقیقات نشان داده اندکه بیش از 50 درصد از ساکنان مراکز مراقبت سالمندان حداقل یک داروی روان‌پزشکی (در گروه آنتی‌سایکوتیک، آنتی‌دپرسانت یا خواب‌آورها) دریافت می‌کنند بنابراین، پیشگیری از سوء‌مصرف آنتی‌سایکوتیک‌ها و سایر داروهای اعصاب و روان در سالمندان ضروری است.


       توجه به مشکلات پزشکی و بیماری‌های زمینه‌ای بسیار مهم است زیرا علائم روانی-شناختی ممکن است در سالمندان به دنبال مشکلات پزشکی ایجاد یا تشدید شوند. در ابتدای کار بررسی بیمار از لحاظ بیماری‌های غیرروان‌پزشکی، کمک خواهد کرد تا تنها در صورت وجود علائم با منشاء مشکلات روانی اقدام به تجویز داروهای آنتی‌سایکوتیک کند. قصور در یافتن علل غیرروان‌پزشکی بی‌قراری و سایکوز، پزشک را در درمان موثر با استفاده از مناسب ترین مداخلات دارویی و غیردارویی ناتوان خواهد کرد.

       پزشک در صورت تشخیص صحیح بیماری، در درمان علائم روانی- شناختی که ممکن است در بیماران سالمند به شکل غیراختصاصی تظاهر کنند، موفق خواهد بود. برای حصول این هدف، مشاوره با روان‌پزشک یا روان‌شناس دوره دیده در زمینه روان‌شناسی سالمندان کمک‌کننده است. متخصصین طب سالمندان بی‌شک در تجویز یک رژیم دارویی موثر و با حداقل عوارض جانبی موفق‌ترند.

       تعدیل رفتارها، بهبود محیط (از نظر وجود صدا، دما و مزاحمت‌ها)، گروه‌درمانی، روان‌درمانی حمایتی، فعالیت‌های تفریحی توام با مقاصددرمانی (موسیقی‌درمانی، باغبانی) در میان سایر استراتژی‌های درمانی برای این گروه بیماران ممکن است کمک‌کننده باشد و گاه حتی نیاز به مداخلات دارویی را حذف کند. اما نکته اصلی آن است که میان دارودرمانی تک تک افراد سالمند با یکدیگر اختلافات جزئی وجود دارد. این اختلاف‌های احتمالی باید در پروتکل‌های درمانی ملی ویژه سالمندان درنظر گرفته شود. به‌عنوان پزشک معالج باید همواره به خاطر داشته باشید که درمان هر سالمندی با سالمند دیگر متفاوت و منحصر به فرد است.

       در سالمندان، شروع درمان دارویی باید بر اساس دستورالعمل‌های ویژه سالمندان باشد. همچنین برای ادامه درمان و نیز قطع هر دارویی تیتراسیون مناسب نباید فراموش شود. در حین درمان هم مانیتورینگ و کنترل دقیق ضروری است.

       ارزیابی میزان پاسخ‌دهی علائم روانی – شناختی موجود به درمان‌های انتخاب شده بسیار مهم است. در ادامه درمان باید گزارش‌های بالینی کادر درمانی و سایر متخصصان از وضعیت بیمار مورد توجه قرار گیرد. جمع‌آوری اطلاعات در مورد وضعیت بیمار و مانیتورینگ بیمار برای پیشگیری از عوارض جانبی ناتوان‌کننده احتمالی داروهای اعصاب و روان ضروری است و باید در برنامه‌های ارزیابی مداوم سالمندان گنجانده شود. بر اساس اعلام نظر FDA، هر عارضه جانبی نامطلوبی به دنبال تجویز این گروه داروها در سالمندان باید گزارش شود. همچنین، پزشکان و متخصصان محترم باید قبل از شروع داروهای آنتی‌سایکوتیک در سالمندان مزایا و فواید آن را برای آن بیمار درنظر بگیرند.

PRNewswire
نظرشما
نام:
ایمیل:
* نظر: