آب نوشیـدنی پر از سـم!

به گزارش شفا آنلاین، سازمان حفاظت از محیط زیست آمریکا (EPA) موادی را که در آب‌های آشامیدنی سراسر کشور یافت می‌شوند طبقه‌بندی کرده است، اما شاید به‌دلیل محتوای پیچیده و متناقض قوانین موجود که این سازمان ملزم به تبعیت از آن است، مسئولان نتوانسته‌اند در 2 دهه گذشته درباره آلوده‌کننده‌های جدید به قوانین جدیدی دست یابند. فقط یک بار در دهه 1990 بود که سازمان حفاظت از محیط زیست آمریکا به ایجاد استانداردی جدید برای پرکلرات، عنصر شیمیایی موجود در مواد منفجره، چراغ‌های روشنایی جاده‌ها، سوخت موشک و ورود آن به آب 16میلیون نفر نزدیک شد.

منتقدان عقیده دارند، سال‌های بی‌عملی باعث شده‌ است بسیاری از مردم آمریکا درمعرض خطر عناصر شیمیایی قرار بگیرند که در وهله اول حتی از وجود آنها در آب شربشان اطلاعی ندارند.

       جفری گریفیث، استاد بهداشت عمومی در دانشکده پزشکی دانشگاه تافتس می ‌گوید: «ما در کشوری زندگی می‌کنیم که به‌طور بنیادی براین تصمیم است که عناصر شیمیایی ضرری ندارند مگر خلاف آن ثابت شود. ما سیستمی داریم که درباره بی‌ضرری برخی مواد نگاهی جانبدارانه دارد.»

       در رودخانه‌ها و چشمه‌های کارولینای شمالی که بیش از یک‌میلیون نفر از آنها استفاده می‌کنند، یکی از عناصری که در فهرست دولتی مواد آلوده‌کننده قرار دارد دیده شده است.

       دتل ناپ و تیم پژوهشگران دانشگاه دولتی کارولینای شمالی از سال 2013 صدها کیلومتر را برای گردآوری نمونه‌هایی از آب‌های محلی طی کردند. آنها مسیری از گرینزبورو در قلب ایالت تا شهرهای ساحلی مانند ویلمینگتون را زیر پا گذاشتند و توانستند سطح بالایی از دیوکسین 1و4، یک محصول جنبی در تولید پلاستیک را که در رنگبرها، جلادهنده‌ها، ضدعفونی‌کننده‌ها و شامپوها و لوازم آرایش یافت می‌شود، را تشخیص دهند. EPA دیوکسین را از جمله عناصری دانسته که احتمالا سبب بروز سرطان می‌شوند. به‌گفته کارشناسان، دیوکسین 1و4 نباید در آب دیده شود. این موضوع شاید برای چندین دهه به همین منوال بوده است، اما کسی به آن توجهی نمی‌کرده است. ما فقط چیزی را می‌بینیم که به دنبال آن می‌گردیم.

       EPA فهرستی از 100 عنصر آلوده‌کننده در دست دارد که از طریق صنایع و منابع دیگر به ذخایر آبی راه پیدا کرده‌اند و هنوز هیچ قانونی برای آنها وجود ندارد.

       هر 5 سال EPA فهرستی از عناصر شیمیایی را که فکر می‌کند باید بررسی و مطالعه شوند، به‌روز می‌کند. در جدیدترین فهرست این سازمان 2 نوع ویروس و 28 عنصر شیمیایی که دیوکسین 1و 4 هم ازجمله آنهاست دیده می‌شود. هدف درنهایت وضع قوانین برای عناصری است که بیشترین خطر را برای سلامت عمومی دارند.

       از سویی دیگر، منتقدان عقیده دارند، قانونگذاران نباید منتظر به‌انجام رسیدن مطالعات بمانند و حین مطالعه دانشمندان هم می‌توان قوانین کوتاه‌مدت و درازمدتی را پیشبینی کرد. منتقدان هم به نظامی که کنگره ایجاد کرده است و هم به سرعت لاک‌پشت‌وار EPA انتقاد دارند.

       اریک اولسون، مدیر برنامه محیط زیست شورای دفاع از منابع طبیعی، می‌گوید: «برای آنکه EPA نتوانسته است طی 20 سال استانداردهای جدید را تدوین کند، هیچ عذری پذیرفتنی نیست. این موضوع نتیجه ترکیب یک قانون بد و عملکرد بد است.» در زمان بروز بحران‌های مهم در فلینت، میش و سایر شهرها در جاهای دیگر، بسیاری از مردم به این فکر افتادند که چه چیزی از شیر خانه‌ها و مدارس آنها جاری می‌شود و آیا دولت به‌واقع به فکر مراقبت از آب آشامیدنی هست یا نه؟

        در آوریل سال جاری بنیاد خانواده کایزر با انجام نظرسنجی اعلام کرد 60درصد آمریکایی‌ها تلاش‌های دولت در این زمینه را متوسط یا کم می‌دانند.

       در سال 1974، لایحه آب آشامیدنی سالم که به‌تازگی به‌صورت قانون درآمده بود، به سازمان حفاظت از محیط زیست اختیارات گسترده‌ای برای نظارت و قانون‌گذاری منابع ملی آب‌های آشامیدنی داد و این سازمان استاندارد موجود را برای نزدیک به 25 آلوده‌کننده میکروبی و شیمیایی غیرآلی پذیرفت. وقتی زمان گسترش تعداد عناصری که باید بررسی ده و مشمول قانون می‌شدند به درازا کشیده شد، کنگره در سال 1986 از EPA خواست که به کار خود سرعت بدهد.

       اکثریت دوحزبی کنگره قوانین اضافی را تصویب کردند که سازمان محیط زیست را ملزم می‌کرد برای برخی عوامل بیماری‌زا مانند لژیونلا و ترکیبات شیمیایی که در ساختمان آنها آرکیلامید و گزیلن به‌کار رفته است در آب‌های آشامیدنی محدودیت‌هایی را منظور کند. قانونگذاران درضمن این سازمان را موظف کردند تا درباره آلوده‌کننده‌هایی که هنوز قانونی درموردشان اعمال نشده است سیستم نظارتی فراهم کند. نتیجه آن که طی 10 سال بعد از آن زمان آستانه‌ای برپایه سلامت برای بیش از 85 ماده شامل طیفی از محصولات جانبی غیرعفونی‌کننده و عناصر شیمیایی که خطر صدمات کلیوی، فشار خون بالا و سرطان و موارد دیگر را بالا می‌برند، تعریف شد. این اقدامات سبب شدند برخی مسئولان محلی آب نسبت به افزایش هزینه‌ها و زمانی که بابت تصویب موج جدید قانون‌ها هدر می‌شود، اعتراض کنند. برنامه‌های کمکی باید ازعهده آزمایش فهرست روبه‌فزونی عناصر آلوده‌کننده بربیایند که برخی فقط در بخش‌های خاصی از کشور دیده شده‌اند و درمورد برخی دیگر دانشمندان هنوز برای تعیین میزان زیانمندی آنها بر سلامت عمومی درحال مطالعه هستند.

       در 1996، کنگره دوباره وارد ماجرا شد و این بار آژانس را ملزم کرد تا هزینه-فایده آلوده‌کننده‌هایی را که باید محدود شوند را با جزئیات مربوط تحلیل کند. علاوه بر آن آژانس ملزم شد اطمینان یابد دانش کافی برای تعیین میزان خطر برخی مواد پیش از آنکه مشمول قانون قرار بگیرند وجود خواهد داشت. طی 20 سال گدشته آژانس توانسته است تنها درباره یک آلوده‌کننده آب شرب قوانینی را تعریف کند. از آنجا که آژانس بعد از آن هنوز اقدامی برای وضع قانون درباره عناصر جدید انجام نداده است، شورای دفاع از منابع طبیعی اعلام کرده است که بی‌عملی آژانس می‌تواند به کودکان و زنان باردار آمریکایی صدمه وارد کند.Washingto- Post