» عمومی
شفا آنلاین>اجتماعی>سلامت> بازار نامه‌نویسی‌هایی که بیشتر به شکواییه و جوابیه شبیه هستند داغ است؛ نامه‌هایی که گویا قرار است آنها را همه بخوانند غیر از مخاطبی که نامش بالای نامه آمده، چرا که قبل از رسیدن نامه به او، رسانه‌های زیادی آن را پوشش می‌دهند.
به گزارش شفا آنلاین، به نقل از سپید البته دیگر نه مخاطبان رسانه ها و نه هیچ کس دیگری در وجود
یک اختلاف عمیق بین وزارت بهداشت و نظام پرستاری شک ندارد.خیلی‌ها این اختلاف‌ها را طبیعی می‌دانند و می‌گویند اینکه وزارت بهداشت موظف به نظارت و سیاست‌گذاری است و هم در زمینه فعالیت‌های اجرایی ید طولایی دارد باعث می‌شود در برخی از عرصه‌ها با نهادهای خارج از وزارتخانه اصطکاک پیدا کند. بسیاری از کارشناسان دیگر اما می‌گویند این سطح از اختلاف نه تنها طبیعی نیست بلکه آسیب‌زننده هم هست.
وقتی این حرف‌ها را می‌شنویم ناخودآگاه به این فکر می‌کنیم که آیا در کشور ما به خصوص در مورد حوزه سلامت کشور، هدفی که از تاسیس سازمان‌های مردم نهاد وجود داشته محقق شده است و این قبیل اختلاف‌ها چقدر مجموعه نظام سلامت کشور را از این اهداف دور کرده و حتی به برخی از هدف‌های اصلی‌اش هم لطمه وارد می‌کند. بد نیست کسانی که طرفین نوشته شدن این دست نامه‌ها هستند اولین کسانی باشند که به این سوال جواب می‌دهند. علی محمد آدابی، رئیس کل سازمان پرستاری که در چالش جدید نامه نگاری بین این سازمان و وزارت بهداشت پیش قدم بوده در جواب اینکه چقدر دامن زدن به اختلافات می‌تواند هر دو نهاد را از هدفشان دور کند می‌گوید: «ما یک نهاد صنفی هستیم و وقتی می‌بینیم که ظلمی بی‌حد به اعضای شریف و مظلوم پرستاری کشورمی‌شود نمی‌توانیم ساکت بمانیم.
بالاخره صدای اعتراض ما را یک نفر باید بشنود و تا وقتی شاهد تاثیرگذاری نباشیم به اعتراض ادامه می‌دهیم.» از او که به جای کلمه «وزارت بهداشت» از کلمه «وزارت پزشکان» استفاده می‌کند، می‌پرسیم: «این شیوه اعتراض که آغشته به تندی است چقدر می‌تواند در رسیدن به این هدف مفید باشد و چقدر آسیب‌زننده است؟» جواب می‌دهد: «شما فکر می‌کنید ما راه‌های دیگر برای اعتراض و رسیدن به حقوق‌مان را طی نکرده‌ایم؟ بارها و بارها درخواست دیدار با وزیر بهداشت را داشته‌ایم تا با او درباره مشکلاتی که به نظرمان ظلمی غیر قابل چشم پوشی به پرستاران است گفت و گو کنیم اما انگار تعمدی در کار است که به ما بی‌توجهی شود. وقتی بیشتر به این نتیجه می‌رسیم که تعمدی در کار است که تا کنون چندین بار نامه خصوصی برای وزیر نوشته‌ایم اما دریغ از یک جواب، بنابراین مجبور می‌شویم وزارت پزشکان را دور بزنیم و با مقامی بالاتر به صورت مستقیم گفت‌وگو کنیم.
با این حرف که این طور اختلاف‌ها می‌تواند در نهایت دامن مردم را بگیرد موافقم. ما چرا باید بدمان بیاید که این وزارتخانه و سایر نهادها به اهدافشان برسند؟ آن هم در حالی که خودمان جزو اولین افرادی هستیم که با مشکلات مردم مواجه می‌شویم اما باید دید چه کسی در بروز این اختلاف ها موثر است. نمی شود که به همه بگوییم برای جلوگیری از بروز اختلاف ساکت بشوید و بگذارید هر ظلمی در حق شما روا داشته شود.»
نوع بیان اعتراض مهم است
عباس عباس‌زاده، مشاور معاون پرستاری وزارت بهداشت، نویسنده هیچ نامه‌ای محسوب نمی‌شود اما از آنجا که کلیت مشی معاونت متبوع او زیر سوال رفته و از طرفی شخص محمد میرزابیگی معاون پرستاری وزارت بهداشت از جواب دادن طفره می‌رود چاره‌ای نمی‌ماند جز آوردن حرف‌های او. اومی‌گوید: «اعتراض کردن یک چیز است و این نوع اعتراض چیز دیگری ست.
قطعا این دست اعتراض‌ها علاوه بر این که دردی را دوا نمی‌کند به اختلافات دامن می‌زند. من مطمئنم جامعه پرستاری ما هم موافق استفاده از ادبیاتی سخیف در مواجهه با مشکلات نیست. من به دنبال مقصر نیستم اما باید گفت به فرض به حق بودن این اعتراض‌ها نوع بیان آنها هم مهم است. نظام پرستاری با هدفی مشخص تشکیل شده و این دست کارها چه از طریق دامن زدن به اختلاف‌ها چه از طریق بی‌اعتماد کردن جامعه پرستاری به نقش این نهاد می‌تواند نظام پرستاری را از هدفش دور کند. این مسئله به هر حال بر عملکرد وزارت بهداشت هم تاثیرگذار است.»
مشکلات بین نهادها را در ویترین نگذارید
مرتضی خاتمی، برگزیده دوره دهم مجلس می‌گوید: «دامنه اختلافات بین دو نهاد که به نحوی با حقوق مردم در ارتباط است باید بین خودشان باقی بماند. حتی اگر قرار است رئیس جمهور به موضوع ورود کند بهتر است که این کار در بوق و کرنا نشود، چرا که این احساس در افراد شکل می‌گیرد که نهادهای درگیر به جای حل مشکلات و معضلات آنها و سایر مردم در حال کشمکش هستند و حتی قادر به حل اختلافات بین خودشان هم نیستند.
بنابراین مخالف این رویکرد هستم که شفاف‌سازی به معنای در ویترین قرار گرفتن اختلافات نهادهای مختلف تعبیر شود. مردم نباید در جریان هر مسئله‌ای قرار بگیرند و ذهنشان آشفته شود. از طرفی وقتی گفت‌وگو شکل دعوا و درگیری به خود بگیرد بیش از حد لازم انرژی می‌برد و از طرف دیگر با وجود اختصاص این انرژی نتیجه‌ای بسیار کمتر از آنچه باید به دست می‌آید.»
او ادامه می‌دهد: «الان قدرت‌های بزرگ دنیا در حال حل اختلافاتشان از طریق گفت‌وگو هستند و قابل قبول نیست که دو نهاد داخلی در یک کشور نتوانند از طریق بحث و تبادل نظر مشکلاتشان را حل کنند. بد نیست عده‌ای هم به عنوان میانجی وارد عمل بشوند و کمک کنند که موضوع بیش از این بحران‌ساز نشود. البته ما فکر می‌کنیم شان وزارت بهداشت بالاتر از آن است که خود را یکی از طرفین این درگیری بداند و وظایف حاکمیتی‌اش باعث می‌شود خودش میانجی محسوب شود اما به هر حال باید از هر راهی که امکان دارد جلوی بروز اختلاف‌ها را بگیریم.»سپید
نظرشما
آخرین اخبار