شفا آنلاین>اجتماعی>سلامت> پزشکان در دریایی از انبوه بیماران، کارهای اداری و مدیریتی، جلسات پایانناپذیر با همکاران و دیگر مسئولیتها، غرق شدهاند.
به گزارش
شفا آنلاین، تحمیل چنین فشار سنگینی به
پزشکان حاصلی ندارد جز اینکه بیماران ناچار به تحمل انتظار طولانیتر برای
ملاقات طبیبشان میشوند و پزشک نهتنها دیگر از اشتغال به این حرفه لذت
نمیبرد بلکه دچار استرس میشود، از زمان فراغتش کاسته میشد و وقت کمتری
برای فعالیتهای خانوادگی، ورزش واستراحت باقی میماند. از دید کارشناسان
این مشکل از آن جا سرچشمه میگیرد که به پزشکان هم مانند سایر مردم
روش
صحیح مدیریت زمان آموزش داده نشده است.
«آموزش مدیریت زمانی از اصول بنیادی
همه نهادهای آموزشی و پرورشی است ولی از آنجا که آموزش پزشکی، فرد را برای
اولولیتبندی در موقعیت اضطرار آموزش میدهد، هیچ پزشکی از خود نمیپرسد
که آیا این کاری که هماکنون مشغول انجام آن هستم، بهترین کار است؟» جملات
فوق را «دکتر کریگ گوردون»، متخصص نفرولوژی و دانشیار دانشگاه بوستون
میگوید و اضافه میکند: «به ما فقط یاد دادهاند که همیشه مشغول باشیم.»
توصیههای مشگلگشاتوصیههای زیر شاید برای پزشکان جهت مقابله با این مشکل راهگشا باشد:
خود را بهتر بشناسیم: «حرفه پزشکی از فرد شخصیت گونه A میسازد. به دنبال
رقابت، همیشه مشغول، و گاهی مهاجم.» جمله بالا گفته دکتر گوردن است. به
درون خود نگاه کردن و خودانتقادی هواخواه چندانی ندارد اما برای بهبود
مهارتهای مدیریتی ابتدا باید نقاط ضعف و قوت شخصیت خود را بیابیم. ببینیم
روزها پرانرژیتر هستیم یا شبها. چه وقتهایی خسته و کسل هستیم. از نظر
دکتر گوردن، اگر برای انجام یک پروژه بزرگ منتظر وقت کافی و ایدهآل باشیم
نوعی طفره رفتن و وقتکشی است. او معتقد است که با تقسیم یک پروژه بزرگ به
چند قسمت کوچکتر میتوان در هر وقت آزاد، ولو کوتاه، قسمتی از آن را به
انجام برسانیم.
عقلتان را با همکارانتان روی هم بگذارید: الیزابت وودکوک، مشاور امور
مدیریت بیمار، که دو کتاب در این ارتباط تالیف کرده، توصیه میکند در آغاز
روز کاری با همکاران ملاقات کنید و به اصطلاح عقلها را روی هم بگذارید. به
این ترتیب میفهمید که بیماران امروزتان چه کسانی هستند. مثلا دستیار شما
میداند که آقای ایکس بسیار کند راه میرود و تا از اتومبیلش به اتاق
معاینه برسد، نیم ساعت وقت لازم دارد. به این ترتیب شما میتوانید صندلی
چرخدار برای آوردن این بیمار بفرستید. هم وقت شما به هدر نمیرود و هم دل
بیمار را بهدست آوردهاید.
سر وقت باشید: توصیه خانم وودکوک این است که اتاق معاینه هر روز عصر برای
روز بعد آماده شود. اگر ساعت شروع کار پزشک 8 صبح است، اولین وقت ویزیت
7:45 داده شود که بیمار اول، وقت کافی برای تشکیل پرونده و غیره داشته
باشد.
از جدول زمانبندی خارج نشوید: اگر ویزیت هر بیمار 5 دقیقه بیشتر از وقت
پیشبینی شده طول بکشد، هرچقدر تلاش کنید، نمیتوانید سر وقت پیش بروید. با
بخش نوبتدهی صحبت کنید که زمان مختص هر بیمار را افزایش دهد و 15 دقیقه
هم در میانه نوبتها وقت آزاد بگذارند که بتوانید در صورت طولانی شدن هر
معاینه دوباره به وقت تعیینشده برسید.
این راهکار ممکن است که با سیاست
افزایش بهرهوری در تضاد باشد ولی از استرس شما میکاهد، رضایت بیماران جلب
میشود و به شهرت وقتشناسی شما لطمه نمیخورد.
درجستجوی الگوی مناسب باشید: پزشکانی را که در مدیریت زمانی و تنظیم
پرونده الکترونیک مسلط هستند، شناسایی کنید و به عنوان الگوی مناسب خود
قرار دهید.
پروتکل کنترل تداخل، تنظیم کنید: امکانات الکترونیک به ما امکان میدهد
مسئولیتپذیری کارکنان را کنترل کنیم. باید مطمئن شد که هر فرد در زنجیره
پذیرش و درمان بیمار در جای درست خود قرار دارد و بهطور کامل کار خود را
میدهد.
استراتژی صحیح برای پیغامنویسی: نمیشود برای تمامی مسایل نسخه واحدی
پیچید. برخی پزشکان میتوانند طوری برنامهریزی کنند که مابین بیماران چند
پیام بفرستند یا بخوانند، اما برای بقیه، این کار سبب عقب افتادن از برنامه
روزانه میشود. دسته اخیر باید هر دو سه ساعت یکبار زمان کوتاهی را به
مرور پیغامهای غیرضروری اختصاص دهند. اگر این فاصله بیش از سه ساعت شود و
به پیغام پاسخ داده نشود، بیماران شروع به تلفن زدن میکنند، که مسلما وقت
گیرتر خواهد بود.سپید
Medscape