به گزارش شفا آنلاین،فاطمه بهرامی استاد دانشگاه علم و فرهنگ با اشاره به اینکه ایران نتوانسته به جایگاه قابل قبولی در زمینه پوشش اسلامی در میان کشورهای مسلمان دست یابد گفت: ریشه این مسئله را باید در چند محور جستجو کرد. در وهله اول بحث تولید پارچه بسیار حائز اهمیت است. ما در زمینه پارچه و تولید آن امکان رقابت با دو کشور ترکیه و مالزی را نداریم. پارچه‌های ما خوب هستند اما قابل رقابت با آنها نیستند. وقتی پارچه خوب متعلق به ما نیست، ناچاریم تابع کشورهای صاحب‌نفوذ باشیم.
وی افزود: نکته دوم این است که اگر چه ما طراح‌های خوب داریم، اما هنوز سالن‌های مد برای ارائه تولیدات جدید نداریم. این طراحان در کشورهای دیگر تولیدات خود را به نمایش می‌گذارند و بسیار هم شناخته شده‌اند، اما در ایران هنوز شرایط لازم برای حضور فعالانه آنها فراهم نشده است.
دانش آموخته پژوهش هنر از دانشگاه تربیت مدرس ادامه داد: نکته سوم هم که در این زمینه بسیار حائز اهمیت است بحث حمایت‌های مادی و معنوی از مد ایرانی و اسلامی است. نمی‌گویم در ایران بر روی مسئله مد سرمایه گذاری نشده، قطعا شاهد سرمایه گذاری و صرف وقت و انرژی بوده‌ایم اما این نوع نگاه ها مقطعی بوده و با تغییر مدیریت‌ها مد و لباس از اولویت بیرون آمده است. مد نیاز به ثبات دارد.
بهرامی در ادامه با اشاره به پررنگ شدن موضوع هنر تلفیقی و استفاده طراحان از سنت‌های پوشش کهن در ایران افزود: خوشبختانه باز هم یک جریان بسیار امیدبخشی راه افتاده و آن گرایش به عناصر زیبایی‌شناسی فرهنگ خودمان است. هر چه که در هنر بصری ایران دیده می‌شود، به شدت مورد علاقه قرار گرفته و طراحان به آن طرح‌ها گرایش پیدا کرده‌اند.
وی تاکید کرد: اهمیت دیگر این گرایش، توجه کشورهای دیگر به المان‌های ایرانی- اسلامی ماست. اما به هر حال مقاومت‌هایی هم وجود دارد که باید ایستادگی کرد.
این طراح توضیح داد: به عنوان مثال ما بحث خوشنویسی را داشتیم که تقریبا سال ۸۲ بر روی لباس‌ها نقش بست و با مقاومت‌ها و مخالفت‌های بسیاری روبرو بود. واقعیت این است که خوشنویسی روی لباس ابتکار جدیدی نیست و ما در دوره صفویه لباسی با نام لباس شفا داشتیم؛ لباسی که دعای شفا روی آن نوشته می‌شد و به تن بیمار می‌پوشاندند. این لباس در بسیاری از موزه‌ها از جمله موزه‌های آمریکا موجود است، بنابراین خوشنویسی روی لباس ابتکار جدیدی نیست اما نیاز دارد که بازآفرینی شود.مهر
