کشف پروتئین دخیل در رشد و تکامل جفت انسانی

به گزارش شفا آنلاین،  این مطالعه پیشرو نشان می‌دهد که پروتئینی به نام Syncytin-1، که نتیجه یک عفونت ویروسی در اجداد پستاندار ما در حدود 25 میلیون سال پیش است، در ابتدا روی سطح یک امبریوی در حال رشد ترشح می‌شود، حتی پیش از آنکه جنین درون رحم کاشته شود.

       این کشف بدین معنا است که پروتئین Syncytin-1، احتمالا نقش بزرگی در کمک به اتصال امبریوها به رحم داشته، همچنین به شکل‌گیری جفت نیز کمک می‌کنند.

       این درک اساسی از مراحل بسیار اولیه رشد و تکامل امبریوی انسانی برای ارتقای درمان‌هایی که برای طیف گسترده‌ای از عوارض پراسترس دوران بارداری تجویز می‌شوند، بسیار حیاتی است، عوارضی مانند سقط‌های مکرر، سندرم محدودیت رشد جنین و پره‌اکلامپسی. این عوارض در دوران بارداری استرس بسیار زیادی را به مادر و جنین وارد می‌کنند. درنهایت ممکن است بتوانیم انواعی از تست‌های خونی را براساس یافته‌های به دست آمده ابداع کنیم تا به شناسایی بارداری‌هایی بپردازیم که ممکن است در معرض خطر باشند و همچنین درمان‌های اثربخش‌تر را ابداع کنیم.

       در حال حاضر در اخبار از عفونت ویروس زیکا و تاثیرات مخرب آن بر رشد جنین زیاد می‌شنویم، اما همه عفونت‌های ویروسی لزوما به این اندازه خطرناک نیستند.

       نکته قابل توجه آنکه ژن Syncytin-1 نتیجه یک عفونت ویروسی است در اجداد ما که به حدود 25 میلیون سال پیش بازمی‌گردد. DNA این ویروس وارد ژنوم اجداد ما شده و به طور ارثی از نسلی به نسل منتقل شده است. این ژن که در یکی شدن ویروس با سلول‌ها دخیل است، به‌طور مشترک منجر به خلق Syncytin-1 شده است. بدون آن، انسان‌ها احتمالا نمی‌توانسته‌اند تکامل پیدا کنند.

       دانشمندان در مورد روندهای رشد و تکامل اولیه امبریو در حیوانات بسیار بیشتر از انسان‌ها اطلاعات دارند. به هرحال، رشد امبریو و تولید مثل از جنبه‌های بیولوژی است که تفاوت‌های اساسی را میان گونه‌های مختلف ایجاد کرده است.

       محققان در حال حاضر به دنبال بررسی سطح ترشح Syncytin-1 بر امبریو پیش از لانه‌گزینی در رحم هستند و گمان می‌برند که این مرحله با پیامدهای بارداری در زنانی که تحت IVF قرار می‌گیرند، بسیار مرتبط هستند.

       تا به امروز، ما نمی‌دانستیم که این پروتئین در مراحل بسیار اولیه لقاح هم حضور دارد. پروتئین Syncytin-1 اساسا روی سلول‌های امبریو ترشح می‌شود که سلول‌های پلار تروفوبلاست نام دارند. این سلول‌ها هستند که در ابتدا به سلول‌های اپی‌تلیال اندومتریوم رحمی می‌چسبند.

       در آزمایشگاه، محققان سلول‌های تروفوبلاست را کشف کرده‌اند که Syncytin-1 را ترشح می‌کنند و نه‌تنها با هم یکی می‌شوند و در بدن به گونه‌ای آرایش می‌یابندکه با ایجاد یک حفاظ ضروری، از جنین محافظت می‌کنند، بلکه نانووزیکل‌هایی را هم ترشح می‌کنند که اگزوزوم نامیده می‌‌شوند.

       این اگزوزوم‌ها ممکن است با سلول‌ها در دیگر مناطقی از بدن مادر ارتباط برقرار کرده و وی را برای بارداری آماده کند. اگر این پروسه در مراحل بسیار ابتدایی به درستی انجام نشود، ممکن است باعث بروز مشکلاتی در سراسر دوران بارداری شود.سپید
.eurekaler