وی با بیان این که 179 میلیون هکتار سطح زیر کشت محصولات اصلاح ژنتیکی شده مربوط به 28 کشور توسعه یافته و کشورهای در حال توسعه می‌شود، خاطرنشان کرد: در چند سال پیاپی کشورهای در حال توسعه گوی سبقت تولید این نوع محصولات را از کشورهای پیشرفته ربوده‌اند و این امر به دلیل ارزش افزوده بالای این محصولات نسبت به محصولات عادی است.
ناخدا، حفظ محیط زیست و کاهش مصرف سموم را از دیگر مزایای این نوع گیاهان نام برد و ادامه داد: بر اساس آمارهای ارائه شده 18 میلیون کشاورز در این 28 کشور دنیا مشغول به کشت این محصولات هستند.
به گفته وی در حال حاضر 83 درصد سویا، 25 درصد کلزا، 50 درصد پنبه و 25 درصد ذرت دنیا به کشت اصلاح ژنتیکی شده اختصاص یافته است.
رییس بخش فیزیولوژی مولکولی پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی این فناوری را یکی از سریع‌ترین و مقبول‌ترین روش‌ها در ایجاد امنیت غذایی توصیف کرد و یادآور شد: بر اساس آمارهای منتشر شده استفاده از این فناوری موحب کاهش 25 درصدی سموم و کاهش گازهای گلخانه‌ای می‌شود به گونه‌ای که بر اساس آمارهای سال 2014 معادل خروج 12 میلیون خودرو از جاده‌ها بوده است.
ناخدا اضافه کرد: علاوه بر آن موجب کاهش 7 میلیارد لیتری سوخت در تراکتورها و سمپاش‌ها خواهد شد از این رو این فناوری قادر به حفظ محیط زیست و کاهش نفوذ سموم به آب‌های زیرزمینی می‌شود.
وی با تاکید بر این که بر اساس پیش بینی محققان، دنیا تا سال 2020 به سمت افزایش تولید این نوع محصولات پیش می‌رود، اظهار کرد: از سوی دیگر موضوع امنیت غذایی تنها منوط به تامین کمی محصولات غذایی نمی‌شود بلکه کیفیت محصولات نیز بسیار حائز اهمیت است.
رییس بخش فیزیولوژی مولکولی پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی ادامه داد: در برخی از کشورها که دسترسی مردم به ویتامین‌ها و سبزیجات دشوار است، محققان اقدام به تولید برنج و ذرت حاوی آهن کرده‌اند تا از این طریق سلامت و طول عمر مادر و کودک افزایش یابد.
وی تولید لوبیای مقاوم به ویروس و یونجه مقاوم به علف‌های هرز و آفات را از دیگر تلاش‌های انسان در راستای امنیت عذایی نام برد و گفت: از سوی دیگر بسیاری از کشورها از جمله ایران با مساله خشکسالی و تغییر اقلیم مواجه هستند و در شرایط خشکسالی و گرما، شاهد افزایش شوری خاک هستیم و با استفاده از روش‌های ژنتیکی محققان به دنبال ژن‌هایی هستند تا گیاهان قدرت بیشتری در برابر خشکی و شوری خاک داشته باشند و قدرت تطابق بیشتری به دست آورد.
به گفته وی، با استفاده از روش‌های ژنتیکی می‌توان گیاهانی با ریشه عمیق‌تر تولید کرد و یا با ایجاد همزیستی میان ریشه‌ها با میکروارگانیزم‌های خاک، ریشه‌ها بتوانند با کمک این میکروارگانیزم‌ها آب و مواد غذای بیشتری را از خاک به دست آورند.
وی با اشاره به وضعیت ایران در تولید این نوع محصولات، خاطرنشان کرد: ایران در سال 2004 از نقشه گیاهان اصلاح ژنتیکی شده حذف شده است در حالی که جز اولین کشورهایی بودیم که اقدام به تولید این محصولات کردیم.ایسنا
