به گزارش شفا آنلاین،پزشکان در سال های اخیر نسبت به استفاده از صابون ها و مواد شوینده و بهداشتی با قابلیت ضد میکروبی بالا هشدار داده اند. به باور برخی از پزشکان ، ماده موسوم به تریکلوسان Triclosan که در بسیاری از صابون های آنتی باکتریال و خمیر دندان ها وجود دارد و می تواند کلنی های باکتری را به سرعت نابود، کند ؛ مانند یک شمشیر دو لبه عمل کرده و باکتری های مفید بدن که در روده قرار دارند را نیز از بین می برد.
اگر ما مواد ضد باکتری را به بدن انسان وارد کنیم ، در حقیقت یک بمب اتمی به بدن فرستاده ایم که باکتری های مفید روده را نابود می کند اما در این مطالعات مشخص شد که استفاده عادی از شوینده های حاوی تریکلوسان در منزل و مصرف روزانه آن ها برای شستو، نمی تواند تاثیر چندانی در اکوسیستم باکتریائی داخل بدن داشته باشد.
مطالعات جدید دانشمندان در دانشگاه استنفورد نشان می دهد نگرانی پزشکان در این موضوع بی مورد بوده و استفاده از این ماده در صابون ها و خمیر دندان ها، تاثیر چندانی در کلنی های باکتری روده نخواهد داشت.
در همین رابطه دکتر جولی پارسونت، سرپرست تیم پژوهشی فوق الذکر و از اساتید دانشگاه استنفورد اعلام کرد: بسیاری از مردم و حتی پزشکان از ماده تریکلوسان وحشت داشته و سعی می کنند آن را استفاده نکنند. در اینجا باید اعلام کنم که ما در مطالعات خود هیچ سندی که نشان دهنده مضر بودن این ماده برای بدن انسان باشد، پیدا نکردیم.
باید به این موضوع اذعان داشت که اگر ما مواد ضد باکتری را به بدن انسان وارد کنیم ، در حقیقت یک بمب اتمی به بدن فرستاده ایم که باکتری های مفید روده را نابود می کند اما در این مطالعات مشخص شد که استفاده عادی از شوینده های حاوی تریکلوسان در منزل و مصرف روزانه آن ها برای شستو، نمی تواند تاثیر چندانی در اکوسیستم باکتریائی داخل بدن داشته باشد.
در این مطالعات ، پژوهشگران سیزده فرد مختلف را مورد آزمایش قرار داده و از آن ها خواستند تا مواد شوینده ضد باکتری از قبیل صابون؛ خمیر دندان و مایع ظرفشوئی را مصرف کنند. در برخی از افراد مواد شوینده حاوی تریکلوسان استفاده شده و در گروه دیگر شوینده های عادی مورد استفاده قرار گرفت. افراد فوق الذکر به مدت چهار ماه از این مواد به صورت روزانه استفاده کرده و تحت نظر قرار گرفتند.
پژوهشگران طی مدت زمان فوق، از این افراد نمونه های خون دریافت کرده و به بررسی میزان مولفه های مرتبط با متابولیک یا سوخت و ساز بدن و شاخص های غدد درون ریز آن ها پرداختند. نمونه های ادرار دریافت شده از افراد تحت نظر نیز مورد آزمایش قرار گرفته و سطح تریکلوسان آن تعیین شد. همزمان با این آزمایش ها، از مخاط دهانی و مدفوع افراد فوق الذکر نیز نمونه گیری شده و ترکیب و ساختار میکروبی آن ها مطالعه شد.
در نتیجه این آزمایش ها مشخص شد که تریکلوسان در ادرار افرادی که از شوینده های حاوی این ماده استفاده می کنند، بیشتر از گروه دیگر بوده اما در ساختار میکروب های روده، مخاط دهانی و نمونه های خونی دریافت شده از افراد دو گروه، هیچ تفاوتی دیده نمی شد.
