» عمومی
شفا آنلاین>سلامت>محققان دریافته‌اند که با افزایش موقتِ دمای بدن افراد مبتلا به افسردگی می‌توان تا بیش از شش هفته علائم این بیماری را در آنها کاهش داد. این روش «فزون‌گرمایی تمام بدن» نام گرفته است.
به گزارش شفا آنلاین،با استفاده از «فزون‌گرمایی تمام بدن» و القای تبِ خفیف و موقتی به بدن
می‌توان علائم افسردگی را کاهش داد. این روش درمانی که شباهت زیادی به برخی
از داروهای ضدافسردگی دارد، فعال کردن بخشی از مغز است که سروتونین
شیمیایی را تولید می‌کند. این ناحیه از مغز در افرادی که دچار افسردگی
هستند فعالیت کمتری دارد.
یکی از محققان این تحقیق می‌گوید: «امیدواریم بتوانیم برای افسردگی، روش‌های درمانی بهتر و با کارایی سریع‌تر از داروهای ضد افسردگی بیابیم که در حال حاضر استفاده می‌شوند. ما بر این باوریم که استفاده از گرما به منظور تحریک پوست، باعث فعال شدن سلول‌های تولید‌کنندهٔ سروتونین در مغز میانی می‌شود، که در مرحلهٔ بعد تغییری در عملکرد مغز ایجاد خواهد کرد. در این حالت، باید گفت که مسیری از پوست به سمت مغز در قالب تحریکِ عمقی مغز شکل گرفته و تکامل پیدا می‌کند. علت القای گرما به این مسیر آن است که گرما، باعث می‌شود که مغز، شادی را حس کند.»
البته دلیل دیگری هم برای این تأثیر وجود دارد. در واقع باید گفت که افسردگی با تعمق و ژرف‌اندیشی رابطه‌ای نزدیک داشته و گرم کردن بدن، افراد را مجبور می‌کند تا تمرکز روانی خود را از افکار منفی‌شان به دنیای پیرامون تغییر دهند.
در همین ارتباط، محققان بیش از ۳۰۰ داوطلب افسرده را با استفاده از سیستم امتیازدهی استاندارد مورد بررسی قرار دادند.
از بین این افرد، سطح افسردگی ۳۴ بیمار، تقریبا سطحی متوسط تا شدید گزارش شد. ۵ نفر از داوطلبان هم کناره‌‌گیری کردند و بررسی با ۲۹ نفر ادامه یافت. محققان در ادامه از ابزاری چادر‌مانند برای فزون‌گرمایی و افزایش دمای بدن ۱۵ بیمار استفاده کرده و دمای بدنشان را به ۳۸ درجه رساندند.
در این بررسی، داوطلبان در داخل یک فضای چادرمانندی می‌نشستند. نور مادون قرمز و حلقه‌های سیم‌پیچی گرمایی به سینه و پاهای آنها گرما وارد می‌کرد. زمانی که دمای بدنشان افزایش یافت، گرمادهی متوقف می‌شد و ظرف یک ساعت، دمای بدن کاهش می‌یافت. ۱۴ داوطلب باقیمانده به طور تصادفی و با روشی ساختگی مورد آزمایش قرار گرفتند. به این افراد گفته می‌شد تا در این دستگاه گرماده که هواکش‌ها و نورهای آن روشن بود دراز بکشند، در شرایطی که نسبت به افرادی که روش درمانی واقعی رویشان اعمال شد، گرمای کمتری به آنها انتقال داده شد.
نه محققان و نه بیماران نمی‌دانستند که آیا دارند روش درمان واقعی را اِعمال می‌کنند یا از روش ساختگی استفاده می‌کنند. یکی از محققان این تحقیق می‌گوید: «اقدام ساختگی ما بسیار واقعی بود، تا حدی که بیشتر داوطلبان (۱۰ نفر از ۱۴ نفر) فکر کردند که روش درمان واقعی روی آنها انجام می‌شود.»
یک هفته بعد از درمان، محققان یک بار دیگر علائم افسردگی داوطلبان را بر اساس همان روش امتیازدهی بررسی کردند.
ارزیابی‌های اضافی هم هر دو هفته یک‌بار و به مدت شش هفته انجام می‌گرفت. محققان دریافتند که ۶۰ درصد از این بیماران به روش درمانی واقعی و ۴۰ درصد برای بهبود افسردگی به این معیار واکنش نشان دادند. امتیازات مربوط به این روش درمانی طی هفته‌های آتی تا هفتهٔ ششم ارتقاء پیدا کرد.
محققان می‌گویند که نتایج تحقیق آنها بسیار امیدوارکننده است، اما مطالعاتی گسترده‌تر باید انجام گیرد تا مشخص شود چه دمایی بر بیماران تأثیر بیشتری داشته و اینکه افراد تا چه مدت باید در معرض گرما قرار بگیرند.
یکی از محققان این تحقیق می‌گوید: «امیدواریم بتوانیم برای افسردگی، روش‌های درمانی بهتر و با کارایی سریع‌تر از داروهای ضد افسردگی بیابیم که در حال حاضر استفاده می‌شوند. ما بر این باوریم که استفاده از گرما به منظور تحریک پوست، باعث فعال شدن سلول‌های تولید‌کنندهٔ سروتونین در مغز میانی می‌شود، که در مرحلهٔ بعد تغییری در عملکرد مغز ایجاد خواهد کرد. در این حالت، باید گفت که مسیری از پوست به سمت مغز در قالب تحریکِ عمقی مغز شکل گرفته و تکامل پیدا می‌کند. علت القای گرما به این مسیر آن است که گرما، باعث می‌شود که مغز، شادی را حس کند.»
البته دلیل دیگری هم برای این تأثیر وجود دارد. در واقع باید گفت که افسردگی با تعمق و ژرف‌اندیشی رابطه‌ای نزدیک داشته و گرم کردن بدن، افراد را مجبور می‌کند تا تمرکز روانی خود را از افکار منفی‌شان به دنیای پیرامون تغییر دهند.
در همین ارتباط، محققان بیش از ۳۰۰ داوطلب افسرده را با استفاده از سیستم امتیازدهی استاندارد مورد بررسی قرار دادند.
از بین این افرد، سطح افسردگی ۳۴ بیمار، تقریبا سطحی متوسط تا شدید گزارش شد. ۵ نفر از داوطلبان هم کناره‌‌گیری کردند و بررسی با ۲۹ نفر ادامه یافت. محققان در ادامه از ابزاری چادر‌مانند برای فزون‌گرمایی و افزایش دمای بدن ۱۵ بیمار استفاده کرده و دمای بدنشان را به ۳۸ درجه رساندند.
در این بررسی، داوطلبان در داخل یک فضای چادرمانندی می‌نشستند. نور مادون قرمز و حلقه‌های سیم‌پیچی گرمایی به سینه و پاهای آنها گرما وارد می‌کرد. زمانی که دمای بدنشان افزایش یافت، گرمادهی متوقف می‌شد و ظرف یک ساعت، دمای بدن کاهش می‌یافت. ۱۴ داوطلب باقیمانده به طور تصادفی و با روشی ساختگی مورد آزمایش قرار گرفتند. به این افراد گفته می‌شد تا در این دستگاه گرماده که هواکش‌ها و نورهای آن روشن بود دراز بکشند، در شرایطی که نسبت به افرادی که روش درمانی واقعی رویشان اعمال شد، گرمای کمتری به آنها انتقال داده شد.
نه محققان و نه بیماران نمی‌دانستند که آیا دارند روش درمان واقعی را اِعمال می‌کنند یا از روش ساختگی استفاده می‌کنند. یکی از محققان این تحقیق می‌گوید: «اقدام ساختگی ما بسیار واقعی بود، تا حدی که بیشتر داوطلبان (۱۰ نفر از ۱۴ نفر) فکر کردند که روش درمان واقعی روی آنها انجام می‌شود.»
یک هفته بعد از درمان، محققان یک بار دیگر علائم افسردگی داوطلبان را بر اساس همان روش امتیازدهی بررسی کردند.
ارزیابی‌های اضافی هم هر دو هفته یک‌بار و به مدت شش هفته انجام می‌گرفت. محققان دریافتند که ۶۰ درصد از این بیماران به روش درمانی واقعی و ۴۰ درصد برای بهبود افسردگی به این معیار واکنش نشان دادند. امتیازات مربوط به این روش درمانی طی هفته‌های آتی تا هفتهٔ ششم ارتقاء پیدا کرد.
محققان می‌گویند که نتایج تحقیق آنها بسیار امیدوارکننده است، اما مطالعاتی گسترده‌تر باید انجام گیرد تا مشخص شود چه دمایی بر بیماران تأثیر بیشتری داشته و اینکه افراد تا چه مدت باید در معرض گرما قرار بگیرند.
نظرشما
آخرین اخبار