کشف مهم در زمینه دردهای مزمن

به گزارش شفا آنلاین،به گفته دانشمندان، کشف نورولیگین -2 (neuroligin-2) به عنوان دلیلی برای تشدید درد مزمن برای پژوهشگران حائز اهمیت است. اگرچه این یافته‌ها به زودی منجر به یافتن درمان‌های جدید درد نمی‌شوند، اما راه‌های جدید درمانی را به محققان نشان خواهند داد.

       محققان در این مطالعه بر شبکه‌های مهاری بدن تمرکز داشته‌اند. این شبکه‌ها، یک سری از واکنش‌های بیوشیمیایی هستند که فعالیت نورولوژیکی خاص را مانند درد، کاهش می‌دهند. قسمت عمده‌ای از تحقیقات پیشین در این حوزه بر فعالیت نوروترانسمیتر گابا تمرکز داشته است. به‌طور طبیعی، نوروترانسمیتر گابا فعالیت نورونی را مانند درد مهار می‌کند. زمانی که درد مزمن می‌شود، شواهد قوی‌ای در دست است که روندی به نام GABAergic plasticity می‌تواند GABA را مجبور کند تا فعالیت مهاری خود را از دست بدهد و به این ترتیب، درد حتی بدتر شود.

       منبع این اقدامات تحریکی در مدارهای نورونی به‌طور گسترده‌ای با یون‌های کلر در ارتباط هستند، اما تحقیقات جدید دیگر علت بالقوه GABAergic plasticity را یافته: مولکول‌های سیناپسی چسبنده با نام neuroligin-2. از دیدگاه علوم پایه، محققان در مورد این دستاورد جدید بسیار هیجان‌زده هستند، زیرا نشان داده که انواع GABAergic plasticity که در زمینه درد مزمن رخ می‌دهد، متنوع‌تر از آن است که پیش از این تصور می‌شد.

       محققان این پروژه جدید، تحقیقات خود را بر درک نوروساینسی که در پشت درد، خصوصا درد مزمن ایستاده، متمرکز کرده‌اند. آنها می‌گویند، افراد مبتلا به درد مزمن اغلب منفعتی از سیستم‌های مهاری برای کاهش درد خود نمی‌برند. به جای آن، آنها اغلب درد بیشتری را تحمل می‌کنند. به طور مثال، اگر چکش را روی دست خود بزنید، هر فردی محل آسیب را مالش می‌دهد تا درد تخفیف یابد. با این کار، مهار GABAergic در طناب نخاعی افزایش و درد کاهش می‌یابد. اما افراد مبتلا به درد مزمن، اگر همین کار را انجام دهند، دردشان بدتر می‌شود. زیرا سیستم GABAergic کارایی خود را در این افراد از دست داده و درد را تشدید می‌کند.

       تحقیقات جدید گام دیگری است برای درک اینکه چرا سیستم GABAergic در بعضی افراد کارآیی خود را از دست داده و به درستی کار نمی‌کند و در اصل، تئوری دومی را فراهم آورده که این سیستم با چه عواملی تحریک می‌شود.

       در این زمینه دو ایده و مدل‌های متفاوتی وجود دارد که به ما اجازه می‌دهد تعیین کنیم چه فرصت‌های درمانی وجود دارد و مواردی را به وجود آوریم تا همه چیز را به حالت طبیعی خود بازگرداند. فقدان عملکرد در سیستم مهاری برای افراد مبتلا به درد مزمن بسیار تعیین کننده است.

       در واقع بروز درد مزمن، یادگیری بدن یک فرد است از آنچه بد است. یادگیری بدن، راه عملکردهای آن را تغییر می‌دهد. یادگیری در مورد درد مزمن، نابجا و غلط است و باعث بدتر شدن وضعیت می‌شود. اگر بفهمیم شکل یادگیری در این وضعیت به چه صورت است، می‌‌توانیم آن را به شکل طبیعی خود بازگردانیم. درک اینکه سیستم GABAergic در طول این شکل از یادگیری چه تغییراتی می‌کند، حوزه‌های درمانی جدیدی را پیش روی ما بازمی‌کند.سپید