به گزارش شفا آنلاین، از آنجا که
شیارهای دندانی معمولاً نخستین سطح از دندان است که در پروسه پوسیدگی درگیر
می‌شود، کاهش ابتلا به این پوسیدگی‌ها با پوشاندن آنها یا خارج کردن آنها
از حالت گیردار ضروری به نظر می‌رسد.دکترسیدمرتضی باقری، دندانپزشک در این زمینه می‌گوید: تقریباً 60 درصد از کل میزان پوسیدگی‌های دندانی در سطح شیارهای دندان ایجاد می‌شود، حساسیت سطوح دندانی دارای شیار به پوسیدگی به شکل و عمق این شیارها بستگی دارد.
شیارها به شکل V که کم عمق و عریض هستند، خودبه خود تمیز می‌شوند و تاحدی نسبت به پوسیدگی مقاوم هستند ولی شیارهایی به شکل I که عمیق و باریک و کاملاً تنگ هستند و گاهی ممکن است به شکل بطری باشند، دارای مجرای ورودی بسیار باریکی بوده و هرچه به سمت محل اتصال مینا و عاج گسترش پیدا می‌کنند، بزرگتر می‌شوند، معاینه شیارهای دندانی حتی با درجات پایین بزرگنمایی دلیل حساسیت سطوح دندانی دارای شیار را به پوسیدگی روشن می‌کند.به گفته این دندانپزشک، شیار یک پناهگاه محفوظ برای تجمع پلاک میکروبی فراهم می‌سازد، به طور کل در سطوح دندانی، مینای دندان حداقل به اندازه یک میلیمتر ضخامت دارد، در مقابل در کف یک شیار دندانی ممکن است مینایی وجود نداشته باشد یا بیش از حد نازک باشد این امر باعث افزایش استعداد پوسیدگی دندانی می‌شود، زمانی که پوسیدگی در داخل یک شیار به وجود می‌آید، عاج زیرین مینا به سرعت درگیر شده و از آنجایی که سرعت پیشرفت پوسیدگی در عاج بیشتر از مینا است، پوسیدگی به سرعت پیشرفت خواهد کرد.
دکترباقری با اشاره به اینکه نخستین روش در جهت پیشگیری از شروع و پیشرفت پوسیدگی در شیارهای دندانی کاهش استعداد آنها به پوسیدگی است، اضافه می‌کند: راحت ترین کار تراش جزئی مینا و ورودی تنگ و باریک شیارها است که باعث می‌شود بزاق بتواند به انتهای شیارها وارد شود و بقایای غذایی و میکروبی را خارج نماید و اینکه شیارگیردار را به یک شیار غیرگیردار تبدیل می‌کند، روش دوم که معمولاً در ادامه روش اول و به نوعی تکمیل‌کننده آن محسوب می‌شود، افزودن یک ماده با قابلیت پوشاندن سطوح گیردار دندانی و چسبیدن به سطوح دندانی است، در این مورد مواد رزینی و کامپوزیتی بهترین گزینه هستند.
او در ادامه با بیان اینکه ماده سیلانت روی شیارهای دندانی قرار داده می‌شود، می‌افزاید: با این روش کلیه شیارهای مستعد پوسیدگی با قرارگرفتن این ماده روی شیارها پوشانده می‌شود و پس از آن با نور آبی LED تحت تابش قرار می‌گیرد تا به حداکثر استحکام خود برسد.
به گفته این دندانپزشک، کاربرد سیلانت‌ها در دندانپزشکی رو به افزایش است و اگر حتی سیلانت به دلایلی کاملاً یا تاحدی از دست برود، باز هم احتمال دارد که در اعماق پست‌ها و شیارها وجود داشته و ممکن است در پیشگیری از ایجاد پوسیدگی نقش داشته باشد، استفاده مجدد از سیلانت در افرادی که سیلانت خود را از دست داده‌اند، درجات بالاتری از کاهش پوسیدگی را نسبت به مواردی که تنها یکبار از سیلانت استفاده شده است، نشان می‌دهند.
دکترباقری در ادامه می‌گوید: در طول معاینات فراخوانی معمول بیمار، ضروری است که سطح دندان پوشیده شده جهت بررسی از دست رفتن آن، نمایان شدن حباب‌های موجود در ماده و ایجاد پوسیدگی دوباره ارزیابی شود. گفتنی است نیاز برای استفاده مجدد از سیلانت معمولاً در طول شش ماه اول پس از قراردادن سیلانت برای بار اول در بیشترین حد خود قرار دارد.
این دندانپزشک در خاتمه توصیه می‌کند: استفاده مکرر و منظم از عوامل
بهداشتی مانند مسواک و خمیردندان، نخ دندان و دهان شویه و همچنین به طور
همزمان سیلانت کردن دندان‌هایی که شیارهای مستعد پوسیدگی دارند، به طور
کامل باعث کاهش میزان پوسیدگی می‌شوند، البته در نهایت نگرش مثبتی در
سطح جامعه ایجاد می‌شود مبنی بر اینکه در نتیجه همه این عوامل هزینه‌های
مربوط به درمان پوسیدگی‌های دندانی و بیشتر مشکلات ناشی از بیماری‌های
دندان کم خواهد شد و در نهایت دردهای مکرر دندانی در طول زندگی به حداقل
خواهد رسید و البته بار اقتصادی نیز تا اندازه قابل توجهی هم از دوش بیمار
برداشته خواهد شد.ایران
