قبیلـه‌هـا سـطح سـلامـت کمتـری دارنـد

به گزارش شفا آنلاین،  اطلاعات به‌دست‌آمده در این نوع تحقیقات را می‌توان در توسعه سیاست‌ها و سیستم‌های سلامت به کار بست. هدف از این مطالعات تشریح وضعیت سلامت و اجتماعی قبایل و مردم بومی در مقایسه با جمعیت معیار کشورها بوده است.

برای شروع همکارانی که در سیستم‌های داده‌های سلامت مردم بومی تخصص داشتند، در هر کشور مشخص شدند. داده‌ها براساس امید به زندگی در زمان تولد، مرگ‌ومیر نوزادان، وزن پایین یا بالا در زمان تولد، مرگ‌ومیر مادران، وضعیت تغذیه، دستیابی به آموزش و وضعیت اقتصادی گردآوری و منبع آنها از اطلاعات دولتی، برخی گروه‌های غیردولتی مانند یونیسف و تحقیقات دیگر تامین شدند. کارشناسان در روند بررسی داده‌ها، تفاوت‌های زیاد یا نسبی را هم درنظر گرفتند.

       درنهایت می‌توان یافته‌های کارشناسان از 23 کشور و 28 گروه جمعیتی را این‌طور جمع‌بندی کرد: شواهد نشان می‌دهند که وضعیت سلامت و برون‌ده اجتماعی برای مردم بومی و قبایل کمتر از جمعیت‌هایی است که در شکل قبیله‌ای زندگی نمی‌کنند؛ هرچند نمی‌توان برای این تفاوت‌ها تعریف یکپارچه و یکسانی را ارائه داد. مطالعات قبلی هم نشان داده بودند که بین وضعیت سلامت جمعیت‌های بومی و جمعیت معیار تفاوت‌هایی به چشم می‌خورد، اما باید توجه داشت که این مطالعات از نظر تعداد کشورها و جمعیت‌های بومی و شاخص‌های اجتماعی و میزان سلامت محدود بوده‌اند و ما برای پایش برون‌ده سلامت و سیاست‌های توسعه یافته نیازمند داده‌های معتبر هستیم.

 مردمی را که به آنها جمعیت‌های بومی اطلاق می‌شوند در هر جای دنیا می‌توان یافت. سازمان ملل متحد در سال 2009 اعلام کرد که جمعیت‌های بومی در 90 کشور جهان وجود دارند. آخرین بررسی‌ها جمعیت بومی در سراسر جهان را حدود 302میلیون نفر برآورد کرده‌اند. چین و هند خود به‌ تنهایی بزرگ‌ترین گروه‌های بومی را دارند، به ‌ترتیب حدود 106 و 104میلیون نفر. یک تعریف سیاست‌گذاری سازمان جهانی کار در سال 1989 مردم بومی را مردمی ساکن در بافت قبیله‌ای در کشورهای مستقل می‌داند که شرایط اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی این کشورها آنان را از بخش‌های دیگر جمعیت ملی کشور متمایز می‌کند و وضعیت آنان به‌طور کلی یا بخشی توسط سنت‌ها و رسوم خود آنان و به‌وسیله قوانین یا مقررات خاص اداره می‌شود.سپید