ارزش غذای محلی و بومی در مکتب طب سنتی ایرانی

به گفته وی ضمن آن که با کمک به اقتصاد محلی، به طور غیر مستقیم بر سلامت و رفاه اجتماعی مردم آن منطقه جغرافیایی تاثیرگذار است.

این دانشجوی دکترای طب سنتی افزود: از طرفی، حرکت رو به رشد در ایالات متحده وجود دارد که یکی از اجزای این حرکت، تلاش‌های جمعی برای ایجاد اقتصاد غذایی بومی تر و مرتبط است که در آن تولید، فرآیند، توزیع و مصرف پایدار غذایی ادغام می‌شوند تا افزایش سلامت اقتصادی، محیطی و اجتماعی در منطقه خاصی را تحقق بخشند.

زروندی ادامه داد: LOCAVORES کسانی هستند که غذایی مصرف می‌کنند که در همان محل یا در یک شعاع خاص رشد و تولید یافته است. حرکت LOCAVORES مصرف کنندگان را تشویق می‌کند تا از فروشگاه‌های خود کشاورزان خرید کنند و یا حتی غذای خود را، خودشان تولید کنند. آنها معتقدند غذاهای محلی تازه‌تر و مغذی تر بوده و از سوخت فسیلی کم‌تری برای رشد و انتقال آن استفاده می‌شود.

وی خاطرنشان کرد: یک جز دیگر این حرکت، محکومیت و اعتراض نسبت به روش تغذیه حیوانات یه وسیله غلات در دام داری‌ها است که این روش‌ها به عنوان اعمال تغذیه اجباری حیوانات شناخته می‌شود. افزایش تقاضا برای گوشت‌هایی وجود دارد که حیوان مربوطه با علف و در مزرعه تغذیه شده و از فاصله‌های دور به این منطقه حمل نشده‌اند.

این دانشجوی دکترای طب سنتی اضافه کرد: تحلیل اجمالی بر این حرکت مواردی را تاکید بر حمایت از اقتصاد غذایی بومی و محلی, تاکید بر مصرف مواد غذایی هرچه کم تر دست به دست شده یا فرآروری شده صنعتی و پرهیز از مصرف fast foods, تاکید بر مصرف مواد غذایی متناسب با مزاج و فرهنگ بومی، توسط مردم همان منطقه جغرافیایی, تاکید بر سلامت غذایی و نحوه چرای دام ها و مصرف محصولات کشاورزی ارگانیک, تاکید بر مصرف مواد غذایی محلی با هدق پیشگیری از آثار نا مطلوب سوء تغذیه، چاقی و عوارض ناشی از آن, تاکید بر مصرف مواد پروتئینی و گوشتی سالم‌تر و طبیعی‌تر را ارزش کذاری می‌کند.

زروندی یاداور شد: به نظر می‌رسد که ترویج شکل باز طراحی شده « حرکت Locavore» در شرایط اقتصاد غذایی و دارویی کشور ما بتواند کار آمدی مناسبی به لحاظ اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و بهداشتی داشته باشد چرا که هم با مولفه‌های حفظ الصحه طب سنتی ایرانی هم‌خوانی دارد و هم با سیاست‌های اقتصاد مقاومتی به ویژه در مقوله غذا و درمان آن همراهی دارد.