شفا آنلاین>احتماعی>«انتخاب کنید، ازدواج کنید، عکس از شما، معرفی از ما» این شاید تازهترین و سادهترین روشی باشد که این روزها به عنوان تبلیغ همسرگزینی در فضای مجازی تبلیغ میشود.
به گزارش
شفا آنلاین،
فقط کافی است با یک کلیک ساده به دنیای جذاب کانالهای
تلگرامی وارد شوید تا بدون هیچ زحمتی، مشخصات زوجی را که با شما هم کفو
است، دریافت کنید. «سن»، «میزان تحصیلات»، «محل زندگی»، «تمکن مالی»
«زیبایی»، «شیک پوشی» و «علایق» همه آن چیزهایی است که پیش رویتان قرار
میگیرد تا بدون کمترین نگرانی و ترسی، به یک عکس دل ببندید و اعتماد کنید،
نتیجهاش هم در دنیای واقعی مشخص است، موفق باشید یا نباشید، اصلاً به
نتیجه برسید یا نرسید، با احساساتتان بازی شود یا نشود، این شمایید که باید
عواقب کار را گردن بگیرید، کانال تلگرامی فقط وظیفه آشنایی و خواستگاری را
بر عهده دارد و بس... اگرچه آنها میگویند زحمت تحقیقات و چانه زنیها را
هم برداشتهاند تا اگر موردی به دل نشست، کار دو طرف برای شروع زندگی راحت
باشد، اما هیچ کس از مسئولان گرفته تا حتی خود مدیران مجازی که هویتشان با
فاصلههای زیاد، پشت
فضاهای مجازی پنهان شده، مسئولیت زندگیهای مجازی را
بر عهده نمیگیرند.
حرفی که اغلب از مسئولان شنیده میشود، تکذیب پی در پی
کانالهای تلگرامی ازدواج محور است، مثل جدیدترین سخنی که مدیرکل دفتر
برنامهریزی ازدواج و تعالی خانواده وزارت ورزش و جوانان گفته یا به عبارتی
هشدار داده است. «به ازدواجهای تلگرامی اعتماد نکنید.» چرا؟ «چون
کانالهای تلگرامی ازدواج و همسریابی مورد تأیید ما نیستند و تخصص لازم را
ندارند.
هر ادعایی مبنی بر برخورداری آنها از مجوز وزارت ورزش و جوانان صحیح نیست و
جوانان مراقب باشند دردام این کانالها نیفتند، بنابراین اگر فردی با وجود
اطلاعرسانی ما به این کانالها اعتماد کند، خودش مسئول است.»جوانان البته
گوششان از این هشدارها پراست، آنها که اغلبشان درسنین بالا قرار دارند، با
وجود بیاعتمادی به تبلیغات مجازی، اما راه حل دیگری هم برای یافتن همسر
ایده آلشان پیدا نکردهاند.او ادامه میدهد: «برخی از مؤسسات، مجوز لازم
را از بعضی نهادها گرفتهاند و شرح وظایفشان هم مشخص است؛ ولی صاحبان آنها
تخصص لازم را در حوزه ازدواج ندارند که قرار شده دستگاههای صادرکننده
مجوز، تکلیف این مؤسسات را تعیین کنند تا آنهایی که خارج از مأموریت خود
فعالیت میکنند، توجیه شوند و دوره آموزشی ببینند و در حوزه فعالیت خود کار
کنند، دسته دیگری ازمؤسسات هم که نه مجوز و نه صلاحیت لازم را دارند طبق
قانون به نهادهایی مانند پلیس معرفی میشوند تا تکلیفشان یکسره شود.»
صبحی قراملکی اگرچه در ابتدا رویه بیاعتمادی به کانالهای تلگرامی را پیش
میکشد، اما در نهایت اعتراف میکند که فعالیت کانالها و سایتهای
همسریابی به عنوان یک روش آشنایی اگر ساماندهی و کنترل شود، بدون ایراد
است.
واسطه امر خیر
کانالهای تلگرامی چگونه واسطه امر خیر می شوند؟ در این روش دو طرف بعد از
پرداخت 20 تا 50 هزار تومان هزینه، مشخصاتشان یا به عبارتی تمایلاتشان را
روی فرم های مجازی مینویسند و تازه حالا اگر توافق اولیه صورت گیرد هر دوی
آنها هستند که باید رو در روی هم قرار گیرند... «جعفر بای»، کارشناس
آسیبهای اجتماعی، اما این شکل ازدواج را مناسب نمیداند، او معتقد است که
اغلب مصرفکنندگان محتوای کانالهای تلگرامی به منظور تفریح، خوش گذرانی و
عیاشی سراغ این کانالها میروند و هدفشان هم فریب دادن طرف مقابل است، چه
بسا که برخی متأهل باشند و اصلاً هدفی برای ازدواج نداشته باشند.
بای با انتقاد از ارتباطات بیحد و حصر و لجام گسیخته با جنس مخالف هم
میگوید: به اعتقاد من، امروزه ارتباطات بین جوانها نسبت به گذشته
گستردهتر شده و آشنایی افراطی پیش از ازدواج، خودش یک دلیل برای از بین
رفتن انگیزههای ازدواج قلمداد میشود و اینطور نیست که جوانی نتواند با
جنس مخالفش ارتباط بگیرد و محتاج این کانالها باشد! وی با تأکید بر اینکه
باید به جوانان برای انتخاب همسر بینش داده شود، چون ملاکهای انتخاب همسر
نسبت به گذشته تغییر کرده است، میگوید: «هماکنون به علت شکاف نسلی و
تغییر مداوم شاخصهای فرهنگی و هنجارهای اجتماعی، مداخله خانوادهها در
انتخاب همسر غیر ممکن شده، برای همین وظیفه خانوادهها به نهادهای دولتی و
شبه دولتی واگذار شده است که از اساس اشتباه است.»
بای با بیان اینکه جوانان
امروز پیش از ازدواج نسبت به جزئیترین مسائل یکدیگر هم شناخت پیدا
میکنند، میگوید: «اما متأسفانه چون از تجربه غنی و مداخله والدین خود
بیبهرهاند، اغلب انتخابهایشان با شکست مواجه میشود.»
با این حال «مصطفی
آب روشن»، جامعهشناس معتقد است که ایجاد مراکز همسریابی یکی از ضرورتهای
زندگی مدرن تلقی میشود. چون به اعتقاد او، در جوامعی که بشدت به سوی
فردگرایی پیش میرود ایجاد مؤسسات مردم نهادی که در فرایند ازدواج و تشکیل
خانواده گام بردارد، یک الزام است. زیرا برای تشکیل کانون خانوادگی نخستین
گام، زمینه آشنایی دختر و پسر است و مؤسساتی که تجربه و تخصص لازم را
دارند، میتوانند این کارکرد را بخوبی مدیریت کنند.»ایران