دکتربابک زمانی/رئیس انجمن سکته مغزی ایران
شفاآنلاین :اجتماعی >سلامت> يك ميهمان اروپايي را كه براي سخنراني در يك كنگره دعوت شده است براي شام دعوت كرده ايم .براي نمايش زيبايي هاي متنوع شهر تهران تصميم ميگيريم شام را در حومه شمال تهران بگذرانيم .
پس از پرسه اي كوتاه در باغ ها و
جويبارهاي خوش اب و هوا ، وارد رستوراني ميشويم كه از پيش دوستي نام برده
است ظاهري مدرن و اروپايي دارد . ظاهر زيبا و ابهاي جاري از كنار رستوران
توجه ميهمان ما را جلب ميكند "بسيار زيباست "رضايت ميهمان ميز بانان را هم
به وجد مي اورد .نشاطي كه چندان نمي پايد هرم سنگين دود قليان كه با باز
كردن در رستوران مثل يك سيلي بدبو به صورت ما ميخورد ميهمان را به شدت
ازرده و ما را هم ازرده و هم شگفت زده وهم شرمنده ميكند .
راستي اين رستوران چگونه جرات كرده در محيط در بسته چنين دود دخانياتي را بياندازد ؟دور از چشم مأمور ان سلامت محيط !توضيح ميدهيم كه اين رستوران استثنايي است ميهمان هم ميخندد و ميگويد "بله احتمالا اين رستوران گوشه سيگاري هاست smoking corner"تاييد ميكنيم بالاخره هر محلي جايي براي أهل دخانياتي هم لازم است .
اما شرمندگي ما هم از قليان هايمان وهم از نادانيمان وقتي به أوج ميرسد كه بعد از مراجعه به تمام رستوران هاي ان ناحيه در مييابيم كه دود ودم قليان در تمام انها برپاست . راستي ما چطور طبيباني هستيم كه چنين مصرف بي رويه دخانياتي را در كنارگوشمان نه ميشناسيم و نه به ان حساسيت داريم ! ان هم در حالي كه تقريبا در تمام دنيا مصرف دخانيات در أماكن سربسته نه تنها از نظر قانوني ممنوعيت مطلق دارد بلكه توسط تمام رسانه ها و الگو هاي فرهنگي تقويت ميشود ورفته رفته به صورت فرهنگي غالب در ميان توده مردم درامده است .
تنها بازيگران سينما و اگهي هاي تبليغاتي نيستند كه ژست هاي سيگار را كنار گذاشته اند تنها طبيبان نيستند كه به هر بهانه اي در مضرات دخانيات سخن ميگويند بلكه مردم عادي هم به مجرد سيگار نگاهي چپ حواله ات ميكنند .
راستي اين رستوران چگونه جرات كرده در محيط در بسته چنين دود دخانياتي را بياندازد ؟دور از چشم مأمور ان سلامت محيط !توضيح ميدهيم كه اين رستوران استثنايي است ميهمان هم ميخندد و ميگويد "بله احتمالا اين رستوران گوشه سيگاري هاست smoking corner"تاييد ميكنيم بالاخره هر محلي جايي براي أهل دخانياتي هم لازم است .
اما شرمندگي ما هم از قليان هايمان وهم از نادانيمان وقتي به أوج ميرسد كه بعد از مراجعه به تمام رستوران هاي ان ناحيه در مييابيم كه دود ودم قليان در تمام انها برپاست . راستي ما چطور طبيباني هستيم كه چنين مصرف بي رويه دخانياتي را در كنارگوشمان نه ميشناسيم و نه به ان حساسيت داريم ! ان هم در حالي كه تقريبا در تمام دنيا مصرف دخانيات در أماكن سربسته نه تنها از نظر قانوني ممنوعيت مطلق دارد بلكه توسط تمام رسانه ها و الگو هاي فرهنگي تقويت ميشود ورفته رفته به صورت فرهنگي غالب در ميان توده مردم درامده است .
تنها بازيگران سينما و اگهي هاي تبليغاتي نيستند كه ژست هاي سيگار را كنار گذاشته اند تنها طبيبان نيستند كه به هر بهانه اي در مضرات دخانيات سخن ميگويند بلكه مردم عادي هم به مجرد سيگار نگاهي چپ حواله ات ميكنند .
رواج روزافزون و متاسفانه قانوني قليان در رستوران هاي در بسته ما تنها
نشانه نوعي تساهل وتسامح نامعمول و نامبارك از جانب قدرت دولتي نيست .شايد
به عبارتي بقاياي نوعي رشوه وتباني با جواناني بوده است كه مشكلات زيادي
داشته اند و دولت هم توان رويارويي حداقل در اين زمينه را با ان ها نداشته
. شايد نوعي إرفاق نسبت به صاحبان مشاغلي بوده كه در مشكلات اقتصادي
بسياري غوطه ميخورند و قليان تنها بهره اي بوده است كه از غيبت توريست
ميبردند .
چرا كه توريست سالم بين المللي چنين اتاق هاي پردودي را تحمل نميكند! .اما موضوع قليان بيش از انكه دولتي و پليسي باشد موضوعي مردمي و فرهنگي است .تا مردم و روشنفكران ومهم تر از همه طبيبان تصميم جدي براي اين تغيير ومداخله فرهنگي نگيرند روش هاي قانوني و دولتي و حتي مداخلات پليسي راه به جايي نخواهند برد .
بخصوص در شرايط فعلي كه مشكلات اقتصادي باقي مانده از گذشته دولت رادر موقعيتي قرار داده كه ممكن است نتواند اقتدار لازم را ان هم در جامعه پو پو ليستي ما به تنهايي اعمال كند ،وظيفه روشنفكران ،هنرمندان و سازمان هاي مردم نهاد و...است كه بخش مهم تري از اين وظيفه را بر عهده گرفته را ه دولت را هموار سازند .
چرا كه توريست سالم بين المللي چنين اتاق هاي پردودي را تحمل نميكند! .اما موضوع قليان بيش از انكه دولتي و پليسي باشد موضوعي مردمي و فرهنگي است .تا مردم و روشنفكران ومهم تر از همه طبيبان تصميم جدي براي اين تغيير ومداخله فرهنگي نگيرند روش هاي قانوني و دولتي و حتي مداخلات پليسي راه به جايي نخواهند برد .
بخصوص در شرايط فعلي كه مشكلات اقتصادي باقي مانده از گذشته دولت رادر موقعيتي قرار داده كه ممكن است نتواند اقتدار لازم را ان هم در جامعه پو پو ليستي ما به تنهايي اعمال كند ،وظيفه روشنفكران ،هنرمندان و سازمان هاي مردم نهاد و...است كه بخش مهم تري از اين وظيفه را بر عهده گرفته را ه دولت را هموار سازند .
پروفسور انتونين حكيم# از مسيولين سازمان بين المللي سكته مغزي كار را به
جايي رسانده كه براي جلوگيري از سكته مغزي و به طبع ان فشار خون
خواستار مبارزه با "نمك پاش "در رستوران ها شده است و بسياري از فعالين
اين سازمان هم تبليغات در لفافه در اين زمينه را اغاز كرده اند .
در بسياري از رستوران ها اگر توجه كنيد متوجه ميشويد كه نمك پاش روي ميز نيست بايد درخواست كنيد بياورند و بسياري از مواردهم شما از خيرش ميگذريد .در چنين حالي است كه جوانان ما تازه موفق به اكتشاف ابزار دو نسل قبلشان -قليان -شده اند .
در بسياري از رستوران ها اگر توجه كنيد متوجه ميشويد كه نمك پاش روي ميز نيست بايد درخواست كنيد بياورند و بسياري از مواردهم شما از خيرش ميگذريد .در چنين حالي است كه جوانان ما تازه موفق به اكتشاف ابزار دو نسل قبلشان -قليان -شده اند .
چهره فرتوت اما ازرده پروفسور انتونين حكيم بعد از رويت يكي از
رستوران هاي دود زده ما قابل تصور است و از ان بدتر نگاه تند و غضبناكي است
كه به من وهمكارانم در قبال اين همه بي تفاوتي خواهد انداخت و از ان
دردناك تر إحساسي است كه نسبت به رسانه ها و هنرمندان وروشنفكراني كه در
اين تساهل يا شريكند يا بي تعصب ،پيدا خواهد كرد!
جالب است بدانید پروفسور
حكيم شخصيت بسيار برجسته و معروف سازمان مردم نهاد سكته مغزي در كانادا
است. او در عرض سه سال موفق شد با تأسيس شبكه هاي اجتماعي مردم نهاد در كليه
مناطق كانادا به طور چشم گيري بر أمار شيوع سكته مغزي در كانادا موثر واقع
شود سازمان جهاني سكته مغزي شبكه هاي اورا با عنوان الگو هايي براي همه
كشور ها اعلام كرده است.
نظرشما
آخرین اخبار
پیشنهاد بنده طراحی و پیاده یازی سامانه ای به نام "قلیاد" است که تمانی رستوران های سطح شهر از روی نقشه گوگل سرچ کند و قلیان دار را از غیر قلبانی تمییز دهد.سامانه طوری طراحی شده ایت که هر کابری بتواند بعد از رفتن به رستوران مورد نظر اطلاعات خود از رستوران را روی نقشه قرار داد.
به این سامانه می توان موارد دیگر را نیز اضافه کرد ... تا نظر بزرگان چه باشد.
برای من نیز بسیار مایه تاسف است که هنوز قوانینی در مورد مصرف دخانیات در اماکن عمومی بخصوص رستورانها نداریم. همانطور که در مورد بسیاری از عوامل آزارنده دیگر مثلا صحبت کردن با موبایل در مکانهای عمومی، بیمارستانها و ... قانونی نداریم.
به نظر من نقصانی جدی در نحوه نگاه ما به رعایت حقوق سایر شهروندان هست که علاوه بر کار فرهنگی در رسانه ها و مدارس و دانشگاهها، نیاز به وضع قوانین اکید در مورد عوامل آسیب زای مشخص دارد. متاسفانه منع قانونی هنوز موثرترین راه ایجاد نظم است و به کار فرهنگی نمیتوان بسنده کرد. نگاهی به جریمه سنگین بر زمین انداختن آدامس در کشورهایی مانند سنگاپور و نتایج آن در تمیزی شهر موید این ادعا است.