شفا آنلاین>سلامت>گروهی از پژوهشگران دانشگاه ایالتی یو- سی- ال- ای (UCLA) در کالیفرنیا، موفق شدند با یک شیوه خاص پرتونگاری مغناطیسی، ساز و کار اختلال سلول های عصبی مغز را در بیماران مبتلا به اوتیسم یا درخودماندگی را روشن کنند.
به
گزارش شفا آنلاین ،نتیجه این پژوهش که در شماره ماه اوت مجله تخصصی "مغز و
رفتار” منتشر شد، حاکی از آن است که بعضی مناطق در مغز کودکان اوتیستیک،
تکامل کافی پیدا نکرده اند.
پژوهشگران می گویند،
ام آر آی (MRI) یا پرتونگاری با استفاده از امواج تشدید یافته مغناطیسی؛
درکودکان مبتلایان به اوتیسم نشان می دهد که انشعابات انتهایی سلول های
عصبی، در مناطقی از مغز آنان که به برقراری ارتباط با دیگران مربوط است، از
پیچیدگی و درهم تنیدگی معمول و کافی برخوردار نیستند. علاوه بر این در
اشخاص مبتلا به اوتیسم، جریان خون در محل انشعابات انتهایی ذکر شده بیش از
حد انتظار است.
دکتر کی جان، پژوهشگر ارشد
دپارتمان نورولوژی (عصب شناسی) می گوید، گروه آنها با تهیه و مقایسهء
تصاویر مغز ۳۹ کودک ۷ تا ۱۷ ساله، که ۱۷ نفرشان مبتلا به اوتیسم بودند،
متوجه این ۲ تفاوت مهم در مغز کودکان اوتیستیک و کسانی که این عارضه را
ندارند، شدند. برای این مطالعه، نوع ویژه ای از ام آر آی MRI، مورد استفاده
قرار گرفته بود.
شیوه MRI بکار رفته توسط این
پژوهشگران، با ردگیری آب نشاندار شده با انرژی مغناطیسی، امکان مطالعهء
جریان خونِ مغز و انشعابات عروقی آن را، در محل اتصال سلول های عصبی را
فراهم می کند. به گفته دکتر کی، آنها در این پژوهش، برای مطالعه شدت عبور
جریان خون، علاوه بر این شیوهء MRI، اتصالات سلول های عصبی را با تکنیک
دیگری هم بررسی کردند. مجموعه این دو بررسی و تفاوت های مشاهده شده در ۲
گروه، توضیح علمی قابل قبولی برای دلیل ناتوانی کودکان اوتیستیک، در
برقراری ارتباط با دیگران فراهم می کند. این شیوه ها پیش تر، در مطالعه مغز
بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی نیز استفاده شده و به گفته تیم تحقیق، هیچ
زیانی برای بیماران ندارد.
لازم به ذکر است،
علاوه بر بار افزایشی جریان خون در عروق انتهایی مغز، سلول های مغزی کودکان
و نوجوانان مبتلا به اوتیسم، (یا طیف اختلالات اوتیستیک) به شکل متفاوتی
از سایر هم سن و سال هایشان، منظم شده و در کنار هم قرار گرفته اند.
پژوهشگران
نتیجه گیری کرده اند که؛ مجموعه این تفاوت های ساختاری باعث می شود، مناطق
مختلف مغز این کودکان نتوانند ارتباط لازم را با یکدیگر برقرار و اطلاعات
را منتقل کنند. انتقال اطلاعات برای درک و شناخت فرد از خود و محیطی که در
آن قرار دارد، ضروری است و پایه و اساس رفتار بین فردی و اجتماعی را تشکیل
می دهد. این مطالعه؛ ساز و کار تغییری را نشان می دهد که، موجب اختلال در
نحوه ارتباط گیری سلول های عصبی در مراکز مغزی شده است. با این توضیح،
اختلال در نحوه ارتباط گیری سلول های عصبی، علت اصلی، تغییر رفتار و تضعیف
توانائیهای ارتباطی، فکری و تحلیلی افراد مبتلا به اوتیسم می شود.
در
آخر اینکه؛ از قول دکتر کی جان "ساده تر بگویم؛ نقشه سیم کشی و الگوی مصرف
مغز افراد اوتیستیک، انرژی را هدر می دهد و کارآیی کمتری در برابر جریان
واسطه های شیمیایی و خون مساوی ایجاد می کند. آستان